|
#RMAS
Aug 10, 2017 6:28:23 GMT
Post by GreyTear on Aug 10, 2017 6:28:23 GMT
ฟิคสั้นๆ Credit จาก : คุณ Tan (aka. [R]IE__Z) ขอบคุณคุณแทนมากๆครับ ^_^
-----------------------------------------------------------------------------------------
Date / Month / Year of Republic : 10/05/1023 ริเอซาว่า ไอสาวะ ' เห้อ...ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงกันนะ ยูอิ... ' ฉันที่นอนไม่หลับอยู่ภายในห้องของตัวเองกล่าวขึ้นมาแบบเบาๆ ฉันเป็นห่วงน้องสาวของฉัน ฉันรู้สึกไม่ดีเอาซะเลยที่ได้แต่คอยอยู่ตรงนี้ ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยฉันมันเป็นพี่ที่ไม่เอาไหนเลยสินะ
ฉันลุกออกจากที่นอนของฉันก่อนจะเดินออกมาจากห้องแหงนมองฟ้ายามค่ำคืนมันไม่งดงามเหมือนเคย ตอนนี้ฉันเหมือนโดดเดี่ยวอีกครั้งนึง ตอนนี้ฉันเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆฉัน ทั้งมาจิ ทั้งยูอิ แต่เจ้าหมอนั่นนะเหรอ ฉันไม่ลืมหรอกว่าฉันกำลังโกรธเจ้าหมอนั่นอยู่ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนลอยอยู่บนอวกาศจริงๆนะ ความเหงาทำให้ฉันเป็นแบบนี้เลยหรือเนี่ย
เราจะคิดถึงเจ้าหมอนั่นไปกันทำไมนะ ผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างงั้น ที่ห้ามฉันก็เพราะผู้อำนวยการหรอกหรอ เหอะ ไร้สาระสิ้นดี หมอนั่นหหน่ะมีความเป็นห่วงฉันจริงๆหรือป่าวนะ หรือมันเป็นเพียงแค่ลมปากกัน สิ่งที่หมอนั่นพูดมามันทำร้ายจิตใจฉันเหมือนกันนะ เจ้าหมอนั่นจะรู้อะไรบ้างหรือป่าวนะ การคบหากันมานานจะไม่ทำให้เข้าใจหัวอกฉันบ้างเลยหรือยังไงกัน
(ฉันเอามือทั้งสองข้างมากุมหัวของฉัน) เราจะไปคิดถึงหมอนั่นทำไมกันนะ... ฉันโกรธอยู่นะ ทำไม... ทำไมฉันถึงคิดถึงหมอนั่นได้ขนาดนี้ ... เลิกคิดสิริเอะ... เลิกคิด แต่ฉันฝากความหวังไว้ที่เจ้าหมอนั่นและเจ้าทอมมี่... เจ้าฟรานซิส... อะไรก็ช่างเหอะ ในฐานะที่เจ้านั่นเป็นผู้นำภารกิจ เจ้านั่นก็ต้องดูแลน้องฉันด้วย ส่วนเจ้ามาจิ... ฉันไว้ใจหมอนี่นะ... ก็แหงละเราทั้งคู่ยังอยู่ในสถานะ ' คบหา ' กันอยู่ถึงแม้ตอนนี้จะมีรอยร้าวขึ้นมามากก็ตาม
ฉันอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้วนะ เหมือนเป็นคนไร้จุดหมาย พอกันทีฉันควรกลับไปนอนนี่มันก็ดึกมากแล้วนะ...
Date / Month / Year of Republic : 11/05/1023 ฉันกำลังเดินไปที่ห้องประจำยูนิตของยูนิต X ถ้าให้เดาเจ้าทอมมี่นั่นคงจะอยู่ในห้องคนเดียว... ฉันเดินไปแบบเหมือนคนไร้ความคิดเพราะที่ผ่านมาฉันเดินเรื่อยเปื่อยโดยไม่คิดอะไร ... นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่ได้คิดอะไรระหว่างเดินอยู่ ระหว่างทางพวกเรียล์มคนอื่นมองมาที่ฉันบ้างก็มีเสียงพวกเขาคุยกัน... มองฉันทำไมกันนะ กำลังซุบซิบนินทากันหน่ะสิ ... ฉันเดินมาจนถึงห้องประจำยูนิตของฉัน
แกร๊ก...
ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้อง ฉันเจอทั้งมาจิและทอมมี่... บ้าจริงฉันเข้าห้องช้างั้นหรือเนี่ย เมื่อฉันขยับตาไปมองนาฬิกา ฉันก็ถอนหายใจออกมาดังเฮือก... สายจริงๆด้วย บ้าเอ้ยฉันเป็นอะไรของฉันกันนะ
' สวัสดีเช้านี้ละนะ ริเอะ ' มาจิกล่าวขึ้นมา.. ฉันมองหน้าหมอนั่นก่อนที่จะพยักหน้าตอบกลับไป วันนี้ฉันแต่งตัวใส่แว่น ชุดนักเรียนและเสื้อคลุมสีเขียวของฉัน ฉันเดินไปวางกระเป๋าของฉันก่อนจะเดินไปที่มุมของฉัน... ฉันกำลังประดิษฐ์เครื่องมือสื่อสาร แต่มันคงอีกนานกว่าจะเสร็จละนะ
' ริเอะ... เรื่องน้องสาวเธอหน่ะฉันขอโทษด้วยนะ... ' ทอมมี่เดินมาพูดกับฉัน ฉันถึงกับชะงักไปเลยแล้วหันมามองหน้าทอมมี่ด้วยความสงสัย
' ขอโทษ ? เรื่องอะไรกันละ ' ฉันถามด้วยความสงสัย ฉันตกข่าวอีกแล้วสินะ... เห้อช่วงนี้ฉันแย่จริงๆ
' ก็น้องสาวเธอหน่ะใช้พลังเกินขีดจำกัดจนชีพจรลงต่ำ เมื่อคืนหน่ะหนักสุดคือชีพจรหยุดเต้นเลยนะ... ตอนนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง แต่เห็นว่าก็มีเพื่อนของน้องสาวเธอนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องหน่ะ ' เมื่อฉันได้ยินแบบนี้คนเป็นพี่อย่างฉันนะหรือจะทนได้ ฉันเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร จุดหมายของฉันตอนนี้คือโรงพยาบาลของโรงเรียน ฉันเดินใช้เวลาสักพักก็นานพอสมควรเลยละฉันมาถึงโรงพยาบาลจนได้
ฉันเดินมายังห้อง ICU ฉันเห็นหญิงสาวผมทรงทวินเทลสีน้ำเงินนั่งอยู่ ตอนนี้ฉันกระวนกระวายใจสุดๆ น้องสาวฉันต้องอยู่ในสภาพนี้เพราะฉันไม่ทำอะไรเลย ฉันถูกกีดกัน ฉันไม่สามารถปกป้องน้องสาวฉันได้ มันเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตฉันอีกเรื่องนึงแน่ๆ มันจะเป็นตราบาปของฉัน ฉันเป็นพี่สาวที่แย่มาก ไม่สามารถทำได้แม้กระทั่งปกป้อง ฉันต้องมานั่งดูน้องสาวฉันอยู่ในสภาพนี้อย่างงั้นหรอ ไม่น่าเลย... ฉันผิดไปแล้วนี่พระเจ้าคงกำลังจะกลั่นแกล้งฉันอยู่ กลั่นแกล้งฉันยังไม่พออีกหรือไง พระเจ้าต้องการอะไรกับฉัน...
' อะ...เอ่อ.. รุ่นพี่ริเอะค่ะ ? เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ ' ฉันตื่นจากความคิดของฉัน ด้วยการเรียกของหญิงสาวผมทรงทวินเทลสีน้ำเงินหน้าตาน่ารักคนนึง... ' ริม พอร์ช ' เพื่อนของน้องสาวฉันนี่เองฉันถอนหายใจก่อนจะหันไปพูดว่า
' ปะ... ป่าวหรอกไม่มีอะไร... พอดีฉันมาดูยูอิหน่ะ เธอไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันอยู่เอง... ' ฉันกล่าวกึ่งไล่ให้ริมไปซะ ไม่ได้เพราะรำคาญแต่นี่มันเป็นหน้าที่ของฉัน หน้าที่ของคนเป็นพี่ต้องทำ ถ้าฉันให้ริมมาคอยอยู่แทนฉันตรงนี้มันคงไม่ได้แน่...
' ริเอะ !!! ' เสียงของชายหนุ่มดังมาจากบริเวณทางเดินเมื่อฉันหันไปตามเสียงนั่น เจ้าบ้ามาจิตามรังควานฉันทำไมกันนะ... ฉันมองเขาด้วยสายตาที่ดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ แสดงให้เห็นถึงคนที่กำลังโกรธอย่างชัดเจน
' เรามีภารกิจต้องไปทำกันนะ เป็นภารกิจแบบลับๆ คนในสภาแจ้งมาเราไม่มีเวลาแล้วริเอะ ต้องไปเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะไปกันแล้ว ' เขาอธิบายละเอียดยิบ ฉันทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินผ่านเขาไปแบบไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก เขาพยายามเรียกฉัน แต่ฉันก็ทำหูทวนลม ฉันไม่ได้ยินอะไร... ฉันคิดเพียงแค่ว่าฉันควรได้อยู่กับน้องฉัน แต่กลายเป็นได้ไปทำภารกิจ แต่ตอนที่ฉันพร้อมกับมากีดกันฉัน สะใจแล้วสินะไอพวกบ้า...
หลังจากฉันไปฟังรายละเอียดภารกิจแล้ว ฉันก็ไปเตรียมตัวและก็ไปหาน้องของฉันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ เพราะภารกิจนี้มันอันตรายพอสมควรเลยละนะ...
-----------------------------------------------------------------------------------------
|
|
|
#RMAS
Aug 10, 2017 15:06:12 GMT
Post by katawaredoki on Aug 10, 2017 15:06:12 GMT
เม้น Ment MENT คอมเม้นท์ อะมึงพอใจยังสัตว์ 5555 (บอกไว้ก่อนเดี๋ยวเกิดดราม่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันนะสำหรับคนที่ยังไม่รู้)
|
|
|
#RMAS
Aug 11, 2017 11:06:48 GMT
Post by GreyTear on Aug 11, 2017 11:06:48 GMT
มีฟิคมาจากคุณ [R]IE__Z อีกแล้ว... ขอบคุณคุณ Tan มากๆนะครับ (เป็นผู้มีพระคุณกับนิยายเราจริงๆ)
จิโดโตะ X ยูอิ...
(จขกท. ชอบฟิคนี้มากเลยรีบเอามาลง 5555)
-----------------------------------------------------------------
ณ ชั้น 5 โรงพยาบาล REALMMASTER โซนห้องพักผู้ป่วย
Date / Month / Years of Republic : 16 / 05 / 1023
ยูอิ ไอสาวะ ฉันที่พึ่งออกจากห้อง ICU เมื่อไม่นานมานี้... แต่พรุ่งนี้ฉันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วละนะ... มีคนบอกว่าพี่ฉันมาหาแค่แปปเดียวเพราะพี่มีภารกิจต้องทำ...อืม... ฉันก็เข้าใจละนะว่าพี่มีสิ่งที่ต้องทำ แต่ฉันจะไปสนใจอะไรตรงนั้นกันนะ... เพราะความคิดถึงเพียงแค่นี้งั้นหรอ... ตอนนี้ฉันสับสนใจตัวเองมากกว่าว่าฉันต้องการอะไรกันแน่... ฉันรู้สึกสับสนว่าใจฉันคิดอะไรกันแน่ ... ฉันกำลังคิดถึงใครสักคน ... พี่ของฉัน... เพื่อนของฉัน... ฉันอยากไปเจอเพื่อนของฉันแล้ว ฉันไม่อยากนอนอยู่แบบนี้... ฮือ
แกร๊ก...
' เอ๋... ' ฉันหันไปตามเสียงประตูห้องที่ถูกเปิดออก
... คนที่เข้ามาคือลีดเดอร์ของยูนิตฉันเอง ' จิโดโตะ โทรสไตร์ป ' ... เขาก็คงทำหน้าที่ที่หัวหน้ายูนิตต้องทำละนะ ฉันขยับตัวขึ้นมานั่งก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากพูด...
' สวัสดีละนะ โตโด้... ' ฉันเป็นฝ่ายที่เอ่ยปากทักหาเขาก่อนเพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท... พี่ฉันสอนว่าอย่าให้ใครมาทักเราก่อน ถ้าเราอายุน้อยกว่าเขา... บางทีฉันก็แอบคิดนะว่าคำสอนบางอย่างที่พี่ฉันสอนบางทีมันก็ไม่จำเป็นต้องทำสักเท่าไหร่...
' อ่าสวัสดียุย... ดูสดใสขึ้นเยอะเลยนะ เป็นไงบ้างละฮะ ' จิโดโตะเดินมาเกาะขอบเตียงผู้ป่วยที่ฉันนั่งอยู่พร้อมพูดกับฉันขึ้นมา... เมื่อฉันได้ยินคำถามนั้น ฉันก็ยิ้มขึ้นแล้วก็ตอบกลับไป
' พรุ่งนี้ก็จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วละนะ... นอกจากริมตอนนี้ก็มีนายเนี่ยแหล่ะที่มาเยี่ยมฉัน ขอบคุณมากนะ ' ฉันตอบกลับไปพร้อมเห็นสิ่งของที่เขาถือมา ฉันแปลกใจเล็กน้อยที่คนอย่างเขามาใส่ใจฉัน... เขาถือดอกไม้ช่อเล็กมา มันเป็นดอกไม้สีเหลืองสำหรับอวยพรให้คนมีความสุข หรือถ้าป่วยก็ให้หายป่วย... ฉันรู้สึกดีใจนะที่มีเพื่อนเป็นห่วง
เราสองคนนั่งคุยกันหลายเรื่องผ่านไป 2-3 ชั่วโมง คุยกันหลายเรื่อง... เรื่องชีวิต เรื่องครอบครัว เรื่องพี่ของฉัน และเรื่องพี่ของจิโดโตะ ... เราทั้งสองคนคล้ายๆกันตรงที่ เราทั้งสองคนมีพี่ผู้เป็นต้นแบบให้เราเหมือนกัน...
' เดี๋ยวฉันไปก่อนละกัน อย่าไปบอกใครละว่าฉันมาเยี่ยมหน่ะ... เข้าใจไหมหน่ะ เจ้าแมวน้อย ' จิโดโตะกล่าวพลางเอามือของเขามาลูบหัวฉัน... เป็นทุกครั้งเวลาโดนลูบหัว ฉันมักจะหลับตาแล้วยิ้มทุกครั้ง หรือนี่กันนะที่เป็นเหตุผลที่ฉันโดนตั้งฉายาว่าแมวน้อย เพราะฉันชอบทำแบบนี้เหมือนแมวอย่างงั้นหน่ะหรือ... หรือเพราะความตัวเล็กของฉันกันนะ ฮึ... ช่างหัวมันเถอะเรื่องแบบนี้หน่ะ... ไร้สาระสิ้นดีเลย
' ไปเถอะ โตโด้ แค่นี้ก็รบกวนเวลาของนายมากแล้วละนะ... มาแค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว ' ฉันพูดพร้อมโบกมือลาให้จิโดโตะ เขาเดินออกจากห้องไป ยามนี้คืออีกครั้งที่ฉันได้นอนคิดอะไรเล่นๆ ตอนนี้เวลากี่โมงแล้วนะ อ๊ะ !! หกโมงแล้วหรือเนี่ยบ้าจริงเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้เลยเหรอ แต่ก็ดีนะที่จะถึงวันพรุ่งนี้ไวๆ ฉันจะได้ออกจากที่นี่สักที
2 ชั่วโมงผ่านไป...
ความเงียบเหงามาเยือน ฉันที่นั่งดูซีรี่ย์ที่ฉันชอบอยู่นั้น ฉันนั่งดูไปสักพักฉันก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อฉัน มันเป็นเสียงที่ฉันคุ้นเคยมากๆตลอดตั้งแต่ที่เข้าโรงเรียนนี้มา... เผลอๆคุ้นเคยกว่าเสียงพี่ฉันซะอีก... แน่นอนมันเป็นเสียงของเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเอง ' ริม พอร์ช '
' ยุย... นี่เธอ... ชอบดูซีรี่ส์แนวนี้อย่างงั้นหรอ ?? '
พวกนี้จะไม่หัดเคาะประตูบ้างเลยรึไง ห้ะ !!! ไม่มีให้ซุ่มให้เสียงกันสักคำทำอย่างกะเป็นโจรกันหน่ะ...
' หืมม์ อ่าววว !! นี่เข้ามากันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย !! '
ฉันที่กำลังดูซีรี่ย์อยู่ โชคดีที่มันจบพอดี ไม่งั้นฉันคงจะไม่รู้เรื่องเพราะเพื่อนของฉันแน่นอน...
' นี่ยุย... ฉันมีของมาฝากน่ะ... '
เชน... คนที่พึ่งช่วยชีวิตฉัน และ ฉันก็พึ่งช่วยชีวิตเขา... ต่างคนต่างช่วยกันนั่นแหล่ะยัยบ้าจะพูดให้สับสนตัวเองทำไมละ... โธ่เอ้ยบ๊องจริงๆเลยเรานี่...
เชนหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของเขา... มันคือ.... คืออะไรกันนะ ? มันคือดาบคาตานะดัดแปลง... นี่เขาคงจะตั้งใจทำมากสินะเนี่ย...
' เห็นว่าตอนทำภารกิจครั้งแรก ดาบของเธอหายไประหว่างทำภารกิจนิ... ฉันก็เลยประดิษฐ์อาวุธขึ้นมาใหม่ให้... '
เชนพูดขึ้นมา ว้าว !! ฉันตาลุกวาวด้วยความดีใจเมื่อเห็นมันครั้งแรก... และดีใจที่มีคนเป็นห่วงฉันขนาดนี้... ฉันดีใจที่เพื่อนของฉันมาเยี่ยม ฉันหยิบเอาของที่เชนให้มาเล่นราวกับเป็นเด็กเล็ก... แหงละทุกคนเขาชอบมองฉันเป็นเด็กน้อยกันทั้งนั้น... ด้วยขนาดตัวที่เตี้ยเกินชาวบ้านเขา และเป็นอีกครั้งที่ฉันโดนลูบหัว... โดยเชน... ฉันกับเขาเวลาอยู่ในห้องประจำยูนิตก็จะหยอกล้อกันบ่อยละนะ...
โอดะ และ ริม... ทั้งคู่ยื่นดอกไม้มาให้ฉันพร้อมกับอวยพร...ให้ฉันหายไวๆ...
' ขอให้เธอหายไวๆนะยุย... จะได้มาสร้างเสียงหัวเราะให้พวกฉัน... '
' หายไวๆนะเพื่อนยุย... จะได้ไปเดินเล่นด้วยกัน '
ฉันที่ได้รับดอกไม้พร้อมคำอวยพรจากเพื่อนฉันทั้งสองคน... ฉันจึงออกอาการหน้าแดง !!! ... ฉันรู้สึกว่าเพื่อนเป็นห่วงฉันขนาดนี้เลยหรือเนี่ย... ฉันมีความสุขมากจริงๆเลยนะวันนี้ฉันกล่าวขอบคุณกลับไปตามมารยาท...
หลังจากนั้นเราทั้ง 4 คนก็คุยกันอย่างสนุกสนาน ริมบอกว่าจะมีการไปเข้าค่าย ... โอดะคุยเรื่องที่ว่าใครให้ดอกไม้เขา... ส่วนฉันก็นั่งปล่อยมุขสุดฝืดของฉัน พวกเรา 4 คนนั่งหัวเราะกันแบบแห้งๆ... จนกระทั่ง ริม โอดะ และ เชน กลับไป
นี่ก็เวลาดึกมากแล้ว... การเข้าค่ายจะเป็นยังไงกันนะ... การไปดาวดวงอื่นครั้งแรกของฉัน..
|
|
|
#RMAS
Dec 11, 2017 15:15:06 GMT
Post by jussaateen on Dec 11, 2017 15:15:06 GMT
เปิดฝากาว! ซู้ดดดดดดดดดดด ///
เข้าสู่ช่องทางข่าว Jussy Breaking News! สนับสนุนรายการโดย กาวตรา "Smoke Weed Everyday!" ซู๊ด! ทุกวัน ชื่นใจทุกคืน! >> สวัสดีครับ! ตอนนี้คุณอยู่กับกระผมในรายการ Jussy Breaking News! ณ ครับผม! โดยล่าสุดเราได้รับข่าวสารมากมายเกี่ยวกับโลกกะลาแคบ ๆ ของ RMAS Universe แห่งนี้! จะเป็นเช่นไรก็โปรดติดตามครับ! >> ซึ่งเอาจริง ๆ เราก็มีแค่ข่าวสองข่าวเองกระมั้ง เป็นอย่างไรโปรดติดตามครับ!
[ ผกก. RMAS เผยภาพใบปิดหลุดจากกองถ่าย Spin-Off ของ #RMAS ! ] ล่าสุดหลังจากที่เราไม่ได้ข่าวคราวจากซีรีย์ RMAS นี้มานาน naralasttear ผกก. RMAS และ Grey SS. ของเราเมื่อไม่นานมานี้ก็ได้โพสต์รูปภาพใบปิดสองภาพด้วยกัน ซึ่งแม้ตอนแรกทางเรานักข่าวและคนวงในจะเข้าใจผิดว่าเป็นการจัดอันดับ ranking เล็กน้อย แต่แท้จริงแล้วมันคือภาพใบปิดของซีรีย์ Spin-Off ของ #RMAS นี้นั่นเองครับ ซึ่งเผยให้เห็นชุดและลุคใหม่ของนักแสดงนำในซีรีย์เรานั่นคือ Shinon ในบทของ Rie Aizawa และ Shana ในบทของ Yui Aizawa นั่นเองครับ! ฃ
โดยเนื้อหาของ Spin-off นั้นเรายังไม่รู้มากมาย แต่นักข่าวเคยขุดทายเนื้อเรื่องกับผู้แต่งเมื่อชาติปานก่อนแล้วได้ข้อมูลมาว่า เรื่องจะเกี่ยวกับยุย ไอซาวะ ได้รับภารกิจบางอย่างให้ออกไปยังดาวใหม่นั่นเอง โดยจะมาพร้อมกับทีมนักแสดง CAST ใหม่อีกด้วยนั่นเอง ซึ่งทาง ผกก. ออกมาเผยว่าธีมของ Spin-off นั้นจะเป็นดังภาพปิดทั้งสองภาพนี้นั่นเองครับ! แต่ก็แนะนำว่าอย่าพึ่งไปเชื่อใจเขามากเลยครับ! เพราะนี่ก็ยังเป็นเพียงบทเท่านั้นและยังไม่ทราบว่าจะได้เริ่มกองถ่ายทำจริงเมื่อใด อีกทั้งยังมีข่าวลืออีกมากเกี่ยวกับ CAST นักแสดงที่อาจกลับมาเพิ่มเติมอีกนอกจากสองพี่น้องคู่นี้ อาทิเช่น ริม พอร์ช ที่ได้ข่าวว่ามีการติดต่อพูดคุยเซ็นสัญญากันเล็กน้อยด้วยนั่นเอง โดยหากมีข่าวใหม่อะไรมาอีก ทางเรา Jussy Breaking News จะนำมาเปิดเผยให้ฟังครับ และหากมีเนื้อหาอะไรอยากเอามาให้เรานำเสนอ สามารถ Message มาได้ และทางรายการจะช่วยขุดกระทู้ให้นะครับ! สำหรับวันนี้ทั้งข่าวทั้งกาวหมดแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับ! ///// ขุดมู้ให้แล้วนะ อย่าลืมโอนมาด้วย
|
|