Post by wildrose on Oct 29, 2019 13:24:21 GMT
Episode 1 : ดวงตาสีแดง
ท่ามกลางป่าลึกในยามค่ำคืนปลายช่วงฤดูฝน อากาศอันแสนเยือกเย็นของฤดูหนาวกำลังจะมาเยือน ต้นไม้ภายในป่าที่ขึ้นอยู่อย่างรกระเกะระกะหนาแน่น พวกมันบดบังไม่ให้แสงจันทร์สาดส่องลงมาถึงพื้นด้านล่าง ที่บริเวณพื้นป่ามีชายวัยหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเดินย่องไปอย่างเงียบเชียบ ภายในความมืดสนิทที่แทบจะมองไม่เห็นแม้แต่กระทั่งนิ้วมือตัวเองที่อยู่ด้านหน้า
ที่เอวของเขานั้นสะพายดาบเอาไว้ 2 เล่ม มันเป็นดาบแบบยุโรปที่มีความยาวแบบมาตรฐานของนักรบทั่วไป ลักษณะของดาบนั้นสามารถจะดูออกได้เป็นอย่างดีว่าถูกตีขึ้นมาโดยช่างที่มีฝีมือปานกลางซึ่งหาได้ทั่วไป แต่สำหรับชายหนุ่มผู้นี้แล้วมันคืออาวุธคู่กายที่เขามีอยู่ในตอนนี้
ถึงแม้ว่าภายในยามค่ำคืนประสาทตาของมนุษย์นั้นจะใช้งานได้ไม่ค่อยดีนักแต่ว่าจมูกของชายหนุ่มผู้นี้ยังคงสามารถทำงานได้เป็นปกติทุกย่างก้าวที่เขาเดินเข้าไปกลิ่นคาวเลือดก็โชยมารุนแรงมากขึ้นทุกที จนในที่สุดชายหนุ่มก็หยุดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งเป็นบริเวณที่กลิ่นคาวเลือดโชยออกมารุนแรงมากที่สุด
“รู้ถึงการมาของฉัน…...ก็อย่ามัวแต่นี่เงียบสิโผล่หัวออกมาได้แล้ว ฉันรู้ว่าแกอยู่ตรงนั้น หรือว่าจะให้ฉันเข้าไปหาแกเอง” เสียงของชายหนุ่มที่ฟังดูสุขุมนุ่มลึกเปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็นและระมัดระวังตัวกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางที่ดูสงบนิ่ง น้ำเสียงของเขานั้นทำให้เงามืดที่อยู่ด้านหลังต้นไม้ต้นใหญ่กลางป่าเริ่มมีการเคลื่อนไหว
ผู้ที่แฝงตัวอยู่ในเงามืดปรากฏตัวออกมา มันผู้นั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสิ่งมีชีวิตหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว รูปร่างคล้ายกับสัตว์ป่า ส่วนสูงของมันนั้นอยู่ที่ประมาณ 2 เมตรกว่า มันยืนได้ด้วยสองขาอุ้งเท้าของมันนั้น ปกคลุมไปด้วยขนเหมือนกับสัตว์นักล่าประเภทแมว ร่างกายของมันนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่มีขนหนาแน่นปกคลุมอีกชั้นหนึ่ง ขนสีน้ำตาลของมันนั้นบางส่วนเปอะเปื้อนไปด้วยของเหลวสีน้ำตาลเข้ม ลักษณะคล้ายกับเลือดที่แห้งกรัง แขนทั้งสองข้างของมันนั้นทรงพลังประกอบไปด้วยนิ้วทั้ง 5 ที่เหมือนกับมนุษย์แต่มีเล็บแหลมคม ยาวเรียวอยู่ที่บริเวณปลายนิ้ว ส่วนหัวของมันนั้นมีลักษณะคล้ายกับสิงโต แผงคอสีน้ำตาลเข้มของมันทำให้ใบหน้าของมันนั้นดูใหญ่และน่าเกรงขาม ดวงตาสีเหลืองทองของมันจับจ้องมาที่ชายหนุ่มด้วยท่าทางที่ดูโกรธเกรี้ยว
“นักล่าเงินรางวัลเหรอ ? มาตัวคนเดียวแบบนี้คงจะดูถูกข้าเต็มที่เลยนะ…...” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์ตนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหยิ่งยโสและดูถูกดูแคลน ชายหนุ่มสะบัดผ้าคลุมสีเทา ซึ่งปกคลุมร่างกายของเขาออกเล็กน้อยเพื่อที่จะทำให้เขาขยับตัวได้คล่องแคล่วขึ้น มือข้างขวาของเขานั้นจับเข้าที่ด้ามดาบเล่มหนึ่งซึ่งอยู่ที่เอว
“คิดจะสู้อย่างนั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ตายซะ !” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์กระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มด้วยความเร็วอันไม่น่าเชื่อ มันเงียบปราศจากเสียงแต่ตรงเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ภายในเสี้ยววินาทีนั้นชายหนุ่มชักดาบซึ่งอยู่ภายในฝักบริเวณเอวของเขา ตวัดเข้าสวนการโจมตีของราชสีห์ครึ่งมนุษย์ ภายในชั่วพริบตา
ฉั๊วะ !!
“โฮกกกกกกกก !!” เสียงร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดของราชสีห์ครึ่งมนุษย์ดังขึ้นลั่นป่า แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของมันทั้งสองข้างถูกตัดออกจากร่างกายอย่างง่ายดาย ภายในชั่วพริบตา เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากปากบาดแผลของมันราวกับก๊อกน้ำที่ชำรุด
“แก….. แกไม่ใช่คนธรรมดาสินะ !! บังอาจนัก ! บังอาจทำกับข้าแบบนี้ !” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์คำรามออกมาด้วยความหวาดกลัวและความโกรธ ชายหนุ่มหันหน้ามาจับจ้องไปยังตัวมันด้วยแววตาที่เยือกเย็นและสงบนิ่ง ดวงตาสีแดงของเขาฉายแววประกายภายในความมืดดูน่าขนลุก
“ดวงตาสีแดงนั้น ! ใช่แล้ว ! แกต้องใช้พวกมันแน่ ! ไอ้เจ้าพวกตัวประหลาดที่คอยช่วยเหลือพวกมนุษย์ ! EndBringer (เอนบริงเกอร์) !!” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดังก่อนที่จะถูกชายหนุ่มใช้ดาบภายในมือของเขาแทงทะลุลำคอของมันอย่างเฉียบคมและรวดเร็ว การลงดาบในครั้งนั้นสามารถจะจบชีวิตของมันลงในทันที
“พูดมากซะจริง…..” ชายหนุ่มบ่นออกมาด้วยท่าทางที่ดูไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สลัดดาบเบาๆหนึ่งครั้ง เพื่อให้เลือดที่ติดอยู่บริเวณตัวดาบกระเซ็นออกไปและเก็บมันเข้าฝักอย่างนุ่มนวล หลังจากนั้นชายหนุ่มตรงเข้าไปควักเอาลูกตาของราชสีห์ครึ่งมนุษย์ตนนั้นออกมาเพื่อเป็นหลักฐานว่าเขาได้ทำการกำจัดมันลงแล้ว
“ค่าจ้างงานนี้ ได้ยังไม่ถึง 10 เหรียญทองเลย ขาดทุนชะมัด …….” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างลอยๆและแผ่วเบา ก่อนที่เขานั้นจะเดินออกจากต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่กลางป่าไปอย่างเงียบเชียบ เพื่อที่จะตรงกลับไปยังหมู่บ้านเล็กๆ อันยากไร้ซึ่งอยู่บริเวณชายป่า ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผู้ว่าจ้างของเขากำลังรอคอยการกลับไปของเขาอยู่
ท่ามกลางป่าลึกในยามค่ำคืนปลายช่วงฤดูฝน อากาศอันแสนเยือกเย็นของฤดูหนาวกำลังจะมาเยือน ต้นไม้ภายในป่าที่ขึ้นอยู่อย่างรกระเกะระกะหนาแน่น พวกมันบดบังไม่ให้แสงจันทร์สาดส่องลงมาถึงพื้นด้านล่าง ที่บริเวณพื้นป่ามีชายวัยหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเดินย่องไปอย่างเงียบเชียบ ภายในความมืดสนิทที่แทบจะมองไม่เห็นแม้แต่กระทั่งนิ้วมือตัวเองที่อยู่ด้านหน้า
ที่เอวของเขานั้นสะพายดาบเอาไว้ 2 เล่ม มันเป็นดาบแบบยุโรปที่มีความยาวแบบมาตรฐานของนักรบทั่วไป ลักษณะของดาบนั้นสามารถจะดูออกได้เป็นอย่างดีว่าถูกตีขึ้นมาโดยช่างที่มีฝีมือปานกลางซึ่งหาได้ทั่วไป แต่สำหรับชายหนุ่มผู้นี้แล้วมันคืออาวุธคู่กายที่เขามีอยู่ในตอนนี้
ถึงแม้ว่าภายในยามค่ำคืนประสาทตาของมนุษย์นั้นจะใช้งานได้ไม่ค่อยดีนักแต่ว่าจมูกของชายหนุ่มผู้นี้ยังคงสามารถทำงานได้เป็นปกติทุกย่างก้าวที่เขาเดินเข้าไปกลิ่นคาวเลือดก็โชยมารุนแรงมากขึ้นทุกที จนในที่สุดชายหนุ่มก็หยุดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งเป็นบริเวณที่กลิ่นคาวเลือดโชยออกมารุนแรงมากที่สุด
“รู้ถึงการมาของฉัน…...ก็อย่ามัวแต่นี่เงียบสิโผล่หัวออกมาได้แล้ว ฉันรู้ว่าแกอยู่ตรงนั้น หรือว่าจะให้ฉันเข้าไปหาแกเอง” เสียงของชายหนุ่มที่ฟังดูสุขุมนุ่มลึกเปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็นและระมัดระวังตัวกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางที่ดูสงบนิ่ง น้ำเสียงของเขานั้นทำให้เงามืดที่อยู่ด้านหลังต้นไม้ต้นใหญ่กลางป่าเริ่มมีการเคลื่อนไหว
ผู้ที่แฝงตัวอยู่ในเงามืดปรากฏตัวออกมา มันผู้นั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสิ่งมีชีวิตหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว รูปร่างคล้ายกับสัตว์ป่า ส่วนสูงของมันนั้นอยู่ที่ประมาณ 2 เมตรกว่า มันยืนได้ด้วยสองขาอุ้งเท้าของมันนั้น ปกคลุมไปด้วยขนเหมือนกับสัตว์นักล่าประเภทแมว ร่างกายของมันนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่มีขนหนาแน่นปกคลุมอีกชั้นหนึ่ง ขนสีน้ำตาลของมันนั้นบางส่วนเปอะเปื้อนไปด้วยของเหลวสีน้ำตาลเข้ม ลักษณะคล้ายกับเลือดที่แห้งกรัง แขนทั้งสองข้างของมันนั้นทรงพลังประกอบไปด้วยนิ้วทั้ง 5 ที่เหมือนกับมนุษย์แต่มีเล็บแหลมคม ยาวเรียวอยู่ที่บริเวณปลายนิ้ว ส่วนหัวของมันนั้นมีลักษณะคล้ายกับสิงโต แผงคอสีน้ำตาลเข้มของมันทำให้ใบหน้าของมันนั้นดูใหญ่และน่าเกรงขาม ดวงตาสีเหลืองทองของมันจับจ้องมาที่ชายหนุ่มด้วยท่าทางที่ดูโกรธเกรี้ยว
“นักล่าเงินรางวัลเหรอ ? มาตัวคนเดียวแบบนี้คงจะดูถูกข้าเต็มที่เลยนะ…...” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์ตนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหยิ่งยโสและดูถูกดูแคลน ชายหนุ่มสะบัดผ้าคลุมสีเทา ซึ่งปกคลุมร่างกายของเขาออกเล็กน้อยเพื่อที่จะทำให้เขาขยับตัวได้คล่องแคล่วขึ้น มือข้างขวาของเขานั้นจับเข้าที่ด้ามดาบเล่มหนึ่งซึ่งอยู่ที่เอว
“คิดจะสู้อย่างนั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ตายซะ !” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์กระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มด้วยความเร็วอันไม่น่าเชื่อ มันเงียบปราศจากเสียงแต่ตรงเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ภายในเสี้ยววินาทีนั้นชายหนุ่มชักดาบซึ่งอยู่ภายในฝักบริเวณเอวของเขา ตวัดเข้าสวนการโจมตีของราชสีห์ครึ่งมนุษย์ ภายในชั่วพริบตา
ฉั๊วะ !!
“โฮกกกกกกกก !!” เสียงร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดของราชสีห์ครึ่งมนุษย์ดังขึ้นลั่นป่า แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของมันทั้งสองข้างถูกตัดออกจากร่างกายอย่างง่ายดาย ภายในชั่วพริบตา เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากปากบาดแผลของมันราวกับก๊อกน้ำที่ชำรุด
“แก….. แกไม่ใช่คนธรรมดาสินะ !! บังอาจนัก ! บังอาจทำกับข้าแบบนี้ !” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์คำรามออกมาด้วยความหวาดกลัวและความโกรธ ชายหนุ่มหันหน้ามาจับจ้องไปยังตัวมันด้วยแววตาที่เยือกเย็นและสงบนิ่ง ดวงตาสีแดงของเขาฉายแววประกายภายในความมืดดูน่าขนลุก
“ดวงตาสีแดงนั้น ! ใช่แล้ว ! แกต้องใช้พวกมันแน่ ! ไอ้เจ้าพวกตัวประหลาดที่คอยช่วยเหลือพวกมนุษย์ ! EndBringer (เอนบริงเกอร์) !!” ราชสีห์ครึ่งมนุษย์กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดังก่อนที่จะถูกชายหนุ่มใช้ดาบภายในมือของเขาแทงทะลุลำคอของมันอย่างเฉียบคมและรวดเร็ว การลงดาบในครั้งนั้นสามารถจะจบชีวิตของมันลงในทันที
“พูดมากซะจริง…..” ชายหนุ่มบ่นออกมาด้วยท่าทางที่ดูไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สลัดดาบเบาๆหนึ่งครั้ง เพื่อให้เลือดที่ติดอยู่บริเวณตัวดาบกระเซ็นออกไปและเก็บมันเข้าฝักอย่างนุ่มนวล หลังจากนั้นชายหนุ่มตรงเข้าไปควักเอาลูกตาของราชสีห์ครึ่งมนุษย์ตนนั้นออกมาเพื่อเป็นหลักฐานว่าเขาได้ทำการกำจัดมันลงแล้ว
“ค่าจ้างงานนี้ ได้ยังไม่ถึง 10 เหรียญทองเลย ขาดทุนชะมัด …….” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างลอยๆและแผ่วเบา ก่อนที่เขานั้นจะเดินออกจากต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่กลางป่าไปอย่างเงียบเชียบ เพื่อที่จะตรงกลับไปยังหมู่บ้านเล็กๆ อันยากไร้ซึ่งอยู่บริเวณชายป่า ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผู้ว่าจ้างของเขากำลังรอคอยการกลับไปของเขาอยู่
To Be Continued