Post by lidynamasaki on Dec 25, 2019 17:13:38 GMT
ในช่วงเวลาตอนบ่ายเย็นๆ ชุมชนหมู่บ้านต่างก็คึกคักจากเทศกาลใกล้จะถึงนี้ มีหิมะประปรายอยู่บ้างแต่ก็ไม่เป็นปัญหาการจราจรนักเพราะในชุมชนนั้นทางเทศบาลเขาก็ใช้รถกวาดหิมะเคลียร์ถนนหนทาง ต่างคนต่างซื้อข้าวของจัดเตรียมกันไว้ในวันเทศกาล ตามร้านค้าหรือบ้านเรือนต่างๆก็ตกแต่งอย่างสวยงาม ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินอยู่กลางทางเดินข้างๆถนนเขาแบกต้นสนที่ใช้ตกแต่งในงานเทศกาลบนบ่าข้างซ้าย ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ถือขวานขนาดพอดีกับมือกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน คนๆเดียวแบกต้นสนด้วยแขนข้างเดียวถึงแม้จะขนาดเล็กก็บ่งบอกแล้วว่าชายคนนั้นมีพละกำลังเยอะเลยทีเดียวแม้จะผิดกับรูปร่างของเขาก็ตาม
: กริ๊ง กริ๊งๆ : เสียงระฆังเล็กๆ ที่สั่นตอนประตูเปิดปิด
“ คุณซาร่า ผมกลับมาแล้ว ”
“ ทัส ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องเข้าไปเอามจากป่า สมัยนี้ต้นสนมีขายกันแล้ว ... คงเหนื่อยน่าดู มีโกโก้ร้อนอยู่ ดื่มสักถ้วยจะทำให้ดีขึ้น ”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะจัดโต๊ะจัดจานเตรียมไว้พลางพูดไปจัดของไป
“ ครับๆเดี๋ยวผมเอาไปตั้งไว้ที่ห้องนั่งเล่นก่อน ”
ทัสวางขวานไว้ตระกล้าข้างๆประตูทางเข้าก่อนจะถอยรองเท้าและนำต้นสนที่เขาแบกมาตั้งไว้ และเดินไปบริเวณเคาเตอร์ห้องครัวหยิบหม้อกาน้ำร้อนเทลงที่ถ้วย กลิ่นหอมละมุนของโกโก้ร้อนทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เขาเลือกที่จะนั่งดื่มบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นใช้รีโมตกดเปิดสวิทย์โทรทัศน์หารายการโปรดพร้อมกับดื่มโกโก้ร้อน
“ คุณซาร่าครับแล้วคนอื่นๆไปไหนหมด? ”
“ คุละ อัลวาและวิเดีย ไปซื้อของทำอาหาร ส่วนสาวๆก็ไปซื้อของตกแต่ง ถ้ากลับมาแล้วคงเตรียมอาหารวุ่นวายน่าดู ” เธอจัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อยก็เดินมานั่งดูโทรทัศน์ด้วย
“ แล้วไอ้เจ้าอัลมันว่าไงบ้าง ? ”
“ เจ้าอัลไลน์มาว่าคงกลับไม่ได้ทำงานเป็น รปภ. ของห้างใหญ่ก็แบบนี้แหละ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยไอ้คนที่วันๆเอาแต่นอนไม่ค่อยทำอะไร ยังไม่โดนไล่ออกสักที ”
“ มันไม่โดนไล่ออกก็ดีแล้ว แต่ก็น่าคิดเหมือนกันนะครับ ยังไม่เจอซองขาวสักทีผ่านมาจะเป็นปีแล้วด้วย ”
ด้านนอกบ้านนั้นมีรถเก๋งขับเข้ามาจอดตรงหน้าทางเข้าโรงรถ กลุ่มคนห้าคนที่ออกจากนั้นนั้นหอบข้าวของมาด้วย มีคนหนึ่งเดินไปเปิดประโรงรถให้คนขับเข้าไปจอดข้างในเอง
: กริ๊ง กริ๊งๆ : เสียงเปิดประตูขัดการสนทนาทั้งสองคน คนที่เข้ามาเป็นชายร่างท้วมหน่อยๆ ชายรูปร่างดี และผู้หญิงคนหนึ่งผมบังหน้า ถือถุงที่บรรจุเต็มไปด้วยวัตถุดิบสำหรับอาหารมากมาย
“ กลับมาแล้วเจ๊!! ”
“ ซาร่า หนูกลับมาแล้ว!! ”
ทั้งห้าเดินเข้ามาพูดทักทายด้วยอารมณ์ชื่นบานคงเพราะตื่นเต้นกับงานเทศกาลละมั้ง?
เด็กสาวตัวน้อยๆวิ่งเข้าบ้านโดยไม่ถอยรองเท้าออกจนพื้นบริเวณนั้นเปรอะไปด้วยหิมะตามทางเดิน
“ เอเดล!! บอกกี่ครั้งแล้วว่าก่อนเข้าบ้านถอดรองเท้าเคาะออกก่อน ถ้ามีคนลื่นล้มจะทำไง!! ”
“ หนูขอโทษ ”
สาวน้อยคนนั้นถูกหญิงสาวผมสั้นที่กลับมาด้วยพร้อมกันดุใส่ ส่วนคนอื่นๆที่พึ่งเข้ามาก็รีบไปเตรียมอาหารกับตกแต่งภายใน และซาร่าก็เข้าไปห้ามปรามเธอ
“ เอานาๆ ไอร่า วันเทศกาลทั้งทีเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ช่างมันเถอะ ”
แล้วมีผู้หญิงผมยาวเดินเข้ามากอดเด็กสาวคนนั้น
“ อายร่า ใจร้ายจุงเบย หัวเสียได้ทั้งวี่ทั้งวันน่าสงสารเจาตัวน้อย เอเดลใช้วิธีนั้นกัน ”
“ ค่ะ พี่ลักซ์ ”
ลักซ์กับเอเดลเอาแก้มแนบหน้ากันแล้วหันหน้ามองตาไอร่าด้วยสายตาวิ๊งๆ ไอร่าเห็นเช่นนั้นแล้วถึงกับผงะสู้หน้าไม่ได้เลยเดินหนีไป
“ เจ๊จ๋า แล้วเจาอัลละ? ” เธอลุกขึ้นยืนจะไปช่วยเตรียมของและเอียงคอหันมาถามซาร่า
“ ติดงานคงไม่ได้กลับมาบ้าน ”
“ น่าสงสารจัง วันนี้วันหยุดแท้แต่พี่เขาต้องทำงาน จะว่าไปแล้วตุ๊กตาหิมะตัวใหญ่ๆหน้าบ้านคุณซาร่าทำมันขึ้นมาเหรอคะ? ”
คำถามนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในบ้านต่างมองหน้ากัน ถึงไม่ได้พูดออกมาก็รู้คำตอบด้วยภาษากาย
“ เอิ่มตอนแรกคิดว่าหนูปั้นซะอีก แต่ช่างมันเถอะ ปะช่วยพี่ๆเขาจัดของกัน ”
“ คืนนี้ซานต้าจะมาหรือเปล่า? ” เอเดลถามด้วยความสงสัย วิเดียเลยตอบไปว่า
“ ซานต้าจะไม่มาหรอก ”
พอวิเดียตอบเอเดลไปแบบนั้นทุกๆคนต่างคิดในใจเหมือนกันหมดว่า
‘ อย่าทำลายความฝันของเด็กสิฟร๊ะ ’
“ ถ้าเราวางนมกับคุ๊กกี้ไว้ ”
ทุกๆคนที่ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ค่ำคืนงานเทศกาลในบ้านหลังเล็กๆก็ได้เริ่มขึ้นและกาลเวลาผ่านไปนานจนจะเกือบเที่ยงคืนทุกคนในบ้านต่างก็หลับกันหมดแล้ว มีคนขี่มอเตอร์ไซเกียร์อัตโนมัติเข้ามาบ้านหลังนั้นและจอดขวางทางหน้าโรงรถ ถอดหมวกกันน็อคออกแล้วหยิบเอากุญแจที่อยู่ในกระเป๋าไขเข้าบ้าน เขาถอดรองเท้าเอาหมวกไปไว้ไปวางไว้ด้านบนของชั้นวางรองเท้า พอเขาก้าวไปได้สองก้าว เกิดลื่นน้ำเล็กๆที่ก่อนหน้าเป็นหิมะล้มท้ายทอยกระแทกพื้นจนสลบไปเลย สถานะการณ์ในบ้านหลังราวกับทุกคนได้พักผ่อนกันไปหมดแล้ว
ในขณะเดียวกันตุ๊กตาหิมะตัวใหญ่ๆที่ตั้งไว้หน้าบ้านมีคนออกมาตัวตุ๊กตาหิมะ สวมชุดป้องกันความเย็นทั้งตัวรวมใบหน้า แถมมีซองน้ำเจลลี่ยี่หลากยี่ห้อออกมาด้วย ทันใดนั้นเองก็มีคนที่หนึ่งเดินเข้าไปหาราวกับซุ่มดูความผิดปกติมาตั้งแต่งานเลิกแล้ว เขาคนนั้นคือฟาทัสหรือทัสที่แบกต้นสนเข้าบ้านนั้นเอง และเก็กท่าอย่างมั่นใจตัวเอง
“ โฮว…? ลงทุนน่าดูเลยทีเดียว แทนที่จะไปขโมยบ้านคนอื่นแต่ดันเลือกที่มาบ้านหลังนี้? ข้าให้โอกาสเจ้าหนีหรือเลือกที่จะสู้กับ..” : ผัวะ!! :
ฟาทัสยังไม่ทันได้บ้าน้ำลายจนเสร็จ ถูกคนนั้นกระโดดหมุนตัวพุ่งเข้าเตะเต็มๆข้อเท้าด้วยระยะแปดเมตร จนสลบล็อคไปเลย คนๆนั้นค่อยรูดซิบเอาชุดนั้นออกเดินไปที่ถังขยะคุ้ยเอาถุงดำเหมือนเตรียมไว้ก่อนหน้าออกมาแล้วโยนชุดป้องกันความเย็นนั้นแบบไม่มีเยื่อใยอะไรเลย ( เศร้า ) ถอดหน้ากากออกแล้วทำการแต่งตัวใหม่ด้วยชุดซานต้าแบบเคลื่อนไหวได้ง่ายพร้อมกับมัดหางม้า และท้ายที่สุดก็หยิบเอากระเป๋าเป้ใหญ่พอตัวที่อยู่ในถุงขยะเมื่อกี้นี้ออกมาสะพายที่หลัง สิ่งที่ไม่จำเป็นก็กลับเข้าถังขยะเหมือนเดิม
“ ไอ้พวกเด็กน้อย รอกันนานมั้ย? คงต้อง โฮ่ๆ ด้วยสินะ ”
เธอเป็นผู้หญิงผมขาวที่แลดูมีอายุในชุดซานต้าพร้อมกับเอากล้องไนท์วิชั่นลงจนเกิดแสงวาปสะท้อนเข้าตากล้อง(?) เป้าหมายของเธอเป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว คือการเล่นบทซานต้าครอส แต่การลงทุนซ่อนเตรียมของอะไรมาแบบนี้ คงจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในไม่ช้า
เธอคนนั้นโยนเชือกติดตะขอปีนขึ้นไปบนหลังคาไปที่ปล่องไฟตามทำเนียม เธอมองลงที่ปล่องแล้วเห็นว่าข้างล่างไฟยังดับ ใช้วิธีดับไฟโดยการเอาก้อนหิมะบนหลังคานั้นแหละโยนลงไปเพื่อดับไฟก่อนแล้วค่อยลงไปโดยใช้มือและเท้ายันไว้เพื่อป้องกันการตก เธอลงไปถึงด้านล่างเรียบร้อยสังเกตุรอบๆด้าน แล้วมีแต่ไม่พบใครเลยค่อยๆไปย่องไปต้นไม้ที่ตกแต่งอย่างสวยงาม เธอถอดเอากระเป๋าวางลงกับพื้นและกำลังจะรูดซิบเปิด แล้วมีคงร่วงลงมาจากมุมเพดาน ด้วยเสียงกระแทกจากการแลนดิ่งนั้นทำให้คนที่แต่งตัวเป็นซานต้ารู้ตัวทันที
“ ไอ้หัวขโมย!! ”
เธอคนนั้นคือไอร่าจอมเหวี่ยงนั้นเอง ไอร่าพุ่งกระโดดดรอปคิกกะจัดใส่เต็มที่แต่ด้วยการที่พุ่งใส่มาตรงๆทำให้หลบได้ง่าย ซานต้าคนนั้นแค่ขยับตัวไปข้างใดข้างหนึ่งก็หลบได้แล้ว ในจังหวะหลบลูกเตะดรอปคอ๊กอันเกรี้ยวกราดไอร่าก็ถูกซานต้าคนนั้นกอดเอวแล้ว
“ เดะ เดี๋ยวๆๆๆ อ๊ะ! ”
ซานต้าคนนั้นใช้ท่าเยอรมันซูเพล็กซ์อย่างสวยงาม ไอร่าสลบเหมือบก้นโด่เลยทีเดียวแต่ก็ทำให้เกิดเสียงดังพอควร
‘ ชิ หวังว่าจะไม่ตื่นนะ เล่นเอาซะเหนื่อย ’
เธอจึงรีบเร่งเปิดกระเป๋ารีบนำของขวัญไปว่างไว้ใต้ต้นไม้นั้นพร้อมมีชื่อกำกับไว้ ด้วยความเหนื่อยล้าเธอเลยกินคุ๊กกี้ดื่มนมที่วางไว้แถวๆนั้น พอเสร็จเรียบร้อยเธอเกิดอาการขี้เกียจปีนปล่องไฟออกเลยเลือกที่จะเดินออกไปที่ประตูบ้านแทน เห็นคนสลบอยู่ใกล้ๆประตูทางเข้าออกบ้านฟื้นขึ้นนั่งงงงวยแต่ก็ถูกทุบหัวจนหลับท่าเดิมอีกรอบ
“ อัลเดียเอ้ย อะไรจะซวยขนาดนั้น ”
เธอเปิดประตูจะเดินออกจากบ้านแต่ก็หยุดไปพักหนึ่ง หันกลับไปพูดพร้อมกับโบกมือ
“ เมอร์รี่คริสมาส ถ้ามีโอกาสแล้วจะมาใหม่ ”
รุ่งเช้า ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้เมื่อคืนก็ทำกิจวัตรตามปกติ ส่วนฟาทัสกับไอร่าก็ตรวจเช็คสิ่งของภายในบ้านแต่กลับไม่ได้อะไรหายไป มีเพียงแต่กล่องของขวัญวางไว้ใต้ต้นไม้เก้ากล่อง ลักซ์เห็นแล้วดีใจใหญ่
“ เย้ๆ ของขวัญจากซานต้าล่ะ!! Vivo NEX3 กีสสสสสส เริ่ดมว๊ากค่ะ ”
ล๊กซ์เปิดกล่องของขวัญอย่างไม่ลังเล พอทุกคนเห็นแบบนั้นก็ลองเปิดดูของตัวเองบ้าง
ฟาทัส “ นี่มันโปรตีนผงกลิ่นวานิลา รุ่นลิมิตเต็ท!! ”
ไอร่า “ หืม?? ถุงมือครึ่งนิ้วเสริมเหล็ก ”
วิเดีย “ อา.. เมคอัพเหรอ ”
อัลเดีย “ กุญแจมอไซ แถมมีใบเสร็จจากโซมรูมแถวๆนี้ด้วย เขียนไว้ว่าให้ไปเอาที่นั้น ”
อัลวาริน “ เน็กไทใสีสวยดี ”
คูละ “ นี่มันมีดซูสาคุ!! ”
ซาร่า “ ยาเม็ดวิตามิน? เห็นว่าชั้นหักโหมเกินไปเหรอ? ”
และสุดท้ายเด็กสาวตัวเล็กคนนั้นก็เปิดกล่องออกมา
“ ได้จี้ห้อยคอด้วยละ สวยจังเลย ”
เป็นจี้ห้อยคอรูปกางเขน ภายในประดับไปด้วยเม็ดใสๆสี เขียว ฟ้า แดง เหลือง ม่วง สลับกันไป
“ แสดงว่าซานต้ามีจริงๆใช่มั้ยค่ะ? ”
ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วกลั้นหัวเราะไม่ไหว ซาร่าเดินไปลูบหัวเด็กน้อยคนนั้นแล้วพูดว่า
“ นี่แหละคือหลักฐานว่า ซานต้ามีอยู่จริง ”
: กริ๊ง กริ๊งๆ : เสียงระฆังเล็กๆ ที่สั่นตอนประตูเปิดปิด
“ คุณซาร่า ผมกลับมาแล้ว ”
“ ทัส ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องเข้าไปเอามจากป่า สมัยนี้ต้นสนมีขายกันแล้ว ... คงเหนื่อยน่าดู มีโกโก้ร้อนอยู่ ดื่มสักถ้วยจะทำให้ดีขึ้น ”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะจัดโต๊ะจัดจานเตรียมไว้พลางพูดไปจัดของไป
“ ครับๆเดี๋ยวผมเอาไปตั้งไว้ที่ห้องนั่งเล่นก่อน ”
ทัสวางขวานไว้ตระกล้าข้างๆประตูทางเข้าก่อนจะถอยรองเท้าและนำต้นสนที่เขาแบกมาตั้งไว้ และเดินไปบริเวณเคาเตอร์ห้องครัวหยิบหม้อกาน้ำร้อนเทลงที่ถ้วย กลิ่นหอมละมุนของโกโก้ร้อนทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เขาเลือกที่จะนั่งดื่มบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นใช้รีโมตกดเปิดสวิทย์โทรทัศน์หารายการโปรดพร้อมกับดื่มโกโก้ร้อน
“ คุณซาร่าครับแล้วคนอื่นๆไปไหนหมด? ”
“ คุละ อัลวาและวิเดีย ไปซื้อของทำอาหาร ส่วนสาวๆก็ไปซื้อของตกแต่ง ถ้ากลับมาแล้วคงเตรียมอาหารวุ่นวายน่าดู ” เธอจัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อยก็เดินมานั่งดูโทรทัศน์ด้วย
“ แล้วไอ้เจ้าอัลมันว่าไงบ้าง ? ”
“ เจ้าอัลไลน์มาว่าคงกลับไม่ได้ทำงานเป็น รปภ. ของห้างใหญ่ก็แบบนี้แหละ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยไอ้คนที่วันๆเอาแต่นอนไม่ค่อยทำอะไร ยังไม่โดนไล่ออกสักที ”
“ มันไม่โดนไล่ออกก็ดีแล้ว แต่ก็น่าคิดเหมือนกันนะครับ ยังไม่เจอซองขาวสักทีผ่านมาจะเป็นปีแล้วด้วย ”
ด้านนอกบ้านนั้นมีรถเก๋งขับเข้ามาจอดตรงหน้าทางเข้าโรงรถ กลุ่มคนห้าคนที่ออกจากนั้นนั้นหอบข้าวของมาด้วย มีคนหนึ่งเดินไปเปิดประโรงรถให้คนขับเข้าไปจอดข้างในเอง
: กริ๊ง กริ๊งๆ : เสียงเปิดประตูขัดการสนทนาทั้งสองคน คนที่เข้ามาเป็นชายร่างท้วมหน่อยๆ ชายรูปร่างดี และผู้หญิงคนหนึ่งผมบังหน้า ถือถุงที่บรรจุเต็มไปด้วยวัตถุดิบสำหรับอาหารมากมาย
“ กลับมาแล้วเจ๊!! ”
“ ซาร่า หนูกลับมาแล้ว!! ”
ทั้งห้าเดินเข้ามาพูดทักทายด้วยอารมณ์ชื่นบานคงเพราะตื่นเต้นกับงานเทศกาลละมั้ง?
เด็กสาวตัวน้อยๆวิ่งเข้าบ้านโดยไม่ถอยรองเท้าออกจนพื้นบริเวณนั้นเปรอะไปด้วยหิมะตามทางเดิน
“ เอเดล!! บอกกี่ครั้งแล้วว่าก่อนเข้าบ้านถอดรองเท้าเคาะออกก่อน ถ้ามีคนลื่นล้มจะทำไง!! ”
“ หนูขอโทษ ”
สาวน้อยคนนั้นถูกหญิงสาวผมสั้นที่กลับมาด้วยพร้อมกันดุใส่ ส่วนคนอื่นๆที่พึ่งเข้ามาก็รีบไปเตรียมอาหารกับตกแต่งภายใน และซาร่าก็เข้าไปห้ามปรามเธอ
“ เอานาๆ ไอร่า วันเทศกาลทั้งทีเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ช่างมันเถอะ ”
แล้วมีผู้หญิงผมยาวเดินเข้ามากอดเด็กสาวคนนั้น
“ อายร่า ใจร้ายจุงเบย หัวเสียได้ทั้งวี่ทั้งวันน่าสงสารเจาตัวน้อย เอเดลใช้วิธีนั้นกัน ”
“ ค่ะ พี่ลักซ์ ”
ลักซ์กับเอเดลเอาแก้มแนบหน้ากันแล้วหันหน้ามองตาไอร่าด้วยสายตาวิ๊งๆ ไอร่าเห็นเช่นนั้นแล้วถึงกับผงะสู้หน้าไม่ได้เลยเดินหนีไป
“ เจ๊จ๋า แล้วเจาอัลละ? ” เธอลุกขึ้นยืนจะไปช่วยเตรียมของและเอียงคอหันมาถามซาร่า
“ ติดงานคงไม่ได้กลับมาบ้าน ”
“ น่าสงสารจัง วันนี้วันหยุดแท้แต่พี่เขาต้องทำงาน จะว่าไปแล้วตุ๊กตาหิมะตัวใหญ่ๆหน้าบ้านคุณซาร่าทำมันขึ้นมาเหรอคะ? ”
คำถามนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในบ้านต่างมองหน้ากัน ถึงไม่ได้พูดออกมาก็รู้คำตอบด้วยภาษากาย
“ เอิ่มตอนแรกคิดว่าหนูปั้นซะอีก แต่ช่างมันเถอะ ปะช่วยพี่ๆเขาจัดของกัน ”
“ คืนนี้ซานต้าจะมาหรือเปล่า? ” เอเดลถามด้วยความสงสัย วิเดียเลยตอบไปว่า
“ ซานต้าจะไม่มาหรอก ”
พอวิเดียตอบเอเดลไปแบบนั้นทุกๆคนต่างคิดในใจเหมือนกันหมดว่า
‘ อย่าทำลายความฝันของเด็กสิฟร๊ะ ’
“ ถ้าเราวางนมกับคุ๊กกี้ไว้ ”
ทุกๆคนที่ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ค่ำคืนงานเทศกาลในบ้านหลังเล็กๆก็ได้เริ่มขึ้นและกาลเวลาผ่านไปนานจนจะเกือบเที่ยงคืนทุกคนในบ้านต่างก็หลับกันหมดแล้ว มีคนขี่มอเตอร์ไซเกียร์อัตโนมัติเข้ามาบ้านหลังนั้นและจอดขวางทางหน้าโรงรถ ถอดหมวกกันน็อคออกแล้วหยิบเอากุญแจที่อยู่ในกระเป๋าไขเข้าบ้าน เขาถอดรองเท้าเอาหมวกไปไว้ไปวางไว้ด้านบนของชั้นวางรองเท้า พอเขาก้าวไปได้สองก้าว เกิดลื่นน้ำเล็กๆที่ก่อนหน้าเป็นหิมะล้มท้ายทอยกระแทกพื้นจนสลบไปเลย สถานะการณ์ในบ้านหลังราวกับทุกคนได้พักผ่อนกันไปหมดแล้ว
ในขณะเดียวกันตุ๊กตาหิมะตัวใหญ่ๆที่ตั้งไว้หน้าบ้านมีคนออกมาตัวตุ๊กตาหิมะ สวมชุดป้องกันความเย็นทั้งตัวรวมใบหน้า แถมมีซองน้ำเจลลี่ยี่หลากยี่ห้อออกมาด้วย ทันใดนั้นเองก็มีคนที่หนึ่งเดินเข้าไปหาราวกับซุ่มดูความผิดปกติมาตั้งแต่งานเลิกแล้ว เขาคนนั้นคือฟาทัสหรือทัสที่แบกต้นสนเข้าบ้านนั้นเอง และเก็กท่าอย่างมั่นใจตัวเอง
“ โฮว…? ลงทุนน่าดูเลยทีเดียว แทนที่จะไปขโมยบ้านคนอื่นแต่ดันเลือกที่มาบ้านหลังนี้? ข้าให้โอกาสเจ้าหนีหรือเลือกที่จะสู้กับ..” : ผัวะ!! :
ฟาทัสยังไม่ทันได้บ้าน้ำลายจนเสร็จ ถูกคนนั้นกระโดดหมุนตัวพุ่งเข้าเตะเต็มๆข้อเท้าด้วยระยะแปดเมตร จนสลบล็อคไปเลย คนๆนั้นค่อยรูดซิบเอาชุดนั้นออกเดินไปที่ถังขยะคุ้ยเอาถุงดำเหมือนเตรียมไว้ก่อนหน้าออกมาแล้วโยนชุดป้องกันความเย็นนั้นแบบไม่มีเยื่อใยอะไรเลย ( เศร้า ) ถอดหน้ากากออกแล้วทำการแต่งตัวใหม่ด้วยชุดซานต้าแบบเคลื่อนไหวได้ง่ายพร้อมกับมัดหางม้า และท้ายที่สุดก็หยิบเอากระเป๋าเป้ใหญ่พอตัวที่อยู่ในถุงขยะเมื่อกี้นี้ออกมาสะพายที่หลัง สิ่งที่ไม่จำเป็นก็กลับเข้าถังขยะเหมือนเดิม
“ ไอ้พวกเด็กน้อย รอกันนานมั้ย? คงต้อง โฮ่ๆ ด้วยสินะ ”
เธอเป็นผู้หญิงผมขาวที่แลดูมีอายุในชุดซานต้าพร้อมกับเอากล้องไนท์วิชั่นลงจนเกิดแสงวาปสะท้อนเข้าตากล้อง(?) เป้าหมายของเธอเป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว คือการเล่นบทซานต้าครอส แต่การลงทุนซ่อนเตรียมของอะไรมาแบบนี้ คงจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในไม่ช้า
เธอคนนั้นโยนเชือกติดตะขอปีนขึ้นไปบนหลังคาไปที่ปล่องไฟตามทำเนียม เธอมองลงที่ปล่องแล้วเห็นว่าข้างล่างไฟยังดับ ใช้วิธีดับไฟโดยการเอาก้อนหิมะบนหลังคานั้นแหละโยนลงไปเพื่อดับไฟก่อนแล้วค่อยลงไปโดยใช้มือและเท้ายันไว้เพื่อป้องกันการตก เธอลงไปถึงด้านล่างเรียบร้อยสังเกตุรอบๆด้าน แล้วมีแต่ไม่พบใครเลยค่อยๆไปย่องไปต้นไม้ที่ตกแต่งอย่างสวยงาม เธอถอดเอากระเป๋าวางลงกับพื้นและกำลังจะรูดซิบเปิด แล้วมีคงร่วงลงมาจากมุมเพดาน ด้วยเสียงกระแทกจากการแลนดิ่งนั้นทำให้คนที่แต่งตัวเป็นซานต้ารู้ตัวทันที
“ ไอ้หัวขโมย!! ”
เธอคนนั้นคือไอร่าจอมเหวี่ยงนั้นเอง ไอร่าพุ่งกระโดดดรอปคิกกะจัดใส่เต็มที่แต่ด้วยการที่พุ่งใส่มาตรงๆทำให้หลบได้ง่าย ซานต้าคนนั้นแค่ขยับตัวไปข้างใดข้างหนึ่งก็หลบได้แล้ว ในจังหวะหลบลูกเตะดรอปคอ๊กอันเกรี้ยวกราดไอร่าก็ถูกซานต้าคนนั้นกอดเอวแล้ว
“ เดะ เดี๋ยวๆๆๆ อ๊ะ! ”
ซานต้าคนนั้นใช้ท่าเยอรมันซูเพล็กซ์อย่างสวยงาม ไอร่าสลบเหมือบก้นโด่เลยทีเดียวแต่ก็ทำให้เกิดเสียงดังพอควร
‘ ชิ หวังว่าจะไม่ตื่นนะ เล่นเอาซะเหนื่อย ’
เธอจึงรีบเร่งเปิดกระเป๋ารีบนำของขวัญไปว่างไว้ใต้ต้นไม้นั้นพร้อมมีชื่อกำกับไว้ ด้วยความเหนื่อยล้าเธอเลยกินคุ๊กกี้ดื่มนมที่วางไว้แถวๆนั้น พอเสร็จเรียบร้อยเธอเกิดอาการขี้เกียจปีนปล่องไฟออกเลยเลือกที่จะเดินออกไปที่ประตูบ้านแทน เห็นคนสลบอยู่ใกล้ๆประตูทางเข้าออกบ้านฟื้นขึ้นนั่งงงงวยแต่ก็ถูกทุบหัวจนหลับท่าเดิมอีกรอบ
“ อัลเดียเอ้ย อะไรจะซวยขนาดนั้น ”
เธอเปิดประตูจะเดินออกจากบ้านแต่ก็หยุดไปพักหนึ่ง หันกลับไปพูดพร้อมกับโบกมือ
“ เมอร์รี่คริสมาส ถ้ามีโอกาสแล้วจะมาใหม่ ”
รุ่งเช้า ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้เมื่อคืนก็ทำกิจวัตรตามปกติ ส่วนฟาทัสกับไอร่าก็ตรวจเช็คสิ่งของภายในบ้านแต่กลับไม่ได้อะไรหายไป มีเพียงแต่กล่องของขวัญวางไว้ใต้ต้นไม้เก้ากล่อง ลักซ์เห็นแล้วดีใจใหญ่
“ เย้ๆ ของขวัญจากซานต้าล่ะ!! Vivo NEX3 กีสสสสสส เริ่ดมว๊ากค่ะ ”
ล๊กซ์เปิดกล่องของขวัญอย่างไม่ลังเล พอทุกคนเห็นแบบนั้นก็ลองเปิดดูของตัวเองบ้าง
ฟาทัส “ นี่มันโปรตีนผงกลิ่นวานิลา รุ่นลิมิตเต็ท!! ”
ไอร่า “ หืม?? ถุงมือครึ่งนิ้วเสริมเหล็ก ”
วิเดีย “ อา.. เมคอัพเหรอ ”
อัลเดีย “ กุญแจมอไซ แถมมีใบเสร็จจากโซมรูมแถวๆนี้ด้วย เขียนไว้ว่าให้ไปเอาที่นั้น ”
อัลวาริน “ เน็กไทใสีสวยดี ”
คูละ “ นี่มันมีดซูสาคุ!! ”
ซาร่า “ ยาเม็ดวิตามิน? เห็นว่าชั้นหักโหมเกินไปเหรอ? ”
และสุดท้ายเด็กสาวตัวเล็กคนนั้นก็เปิดกล่องออกมา
“ ได้จี้ห้อยคอด้วยละ สวยจังเลย ”
เป็นจี้ห้อยคอรูปกางเขน ภายในประดับไปด้วยเม็ดใสๆสี เขียว ฟ้า แดง เหลือง ม่วง สลับกันไป
“ แสดงว่าซานต้ามีจริงๆใช่มั้ยค่ะ? ”
ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วกลั้นหัวเราะไม่ไหว ซาร่าเดินไปลูบหัวเด็กน้อยคนนั้นแล้วพูดว่า
“ นี่แหละคือหลักฐานว่า ซานต้ามีอยู่จริง ”