Post by eisengard on Dec 20, 2016 12:16:19 GMT
หลังจากนั้น เกรส ก็ทำการปลอมข้อมูลทุกอย่างขึ้นอย่างสมบูรณ์ จนผ่านการตรวจสอบได้อย่างง่ายดาย โดยที่ มิกะ ได้ตัวตนใหม่
เป็นนักเรียนที่พึ่งย้ายเข้าโรงเรียนมา และ ได้ลงเป็นนักบินสำรองแทน ไดซึเกะ ที่ขึ้นแจ้งว่า ได้รับบาดเจ็บ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
ราวกับ พระเจ้ากำลังเล่นสนุกอยู่กับพวกเขา มิกะ และเพื่อนๆ ต่างฝึกซ้อมกันอย่างหนัก ไม่ว่างเว้นสักวัน จนได้เวลา ......
"ที่นี่เหรอ ..... สนามแข่ง armando . .."
สมาชิคทีมทั้งสามต่างมาหยุดอึ้งมองสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่โต ที่สูงล้ำ และ กว้างขวางทอดยาวออกไปไกล รอบๆก็มีสื่อหลายสำนัก
ที่มาทำข่าว พร้อมกับ ทีมจากโรงเรียนต่างๆที่มาพร้อมรถขนาดใหญ่ หลายคัน ที่เป็นทั้งโรงซ่อมบำรุง รถบ้าน รถขนส่งอะไหล่ต่างๆ
ที่เพรียบพร้อม แต่เมื่อหันไปทางทีมของ มิกะ มีแค่ รถขนส่งเก่าๆ ที่ คาบิน่า ให้มาคันเดียว โดยคนที่ขับมาก็คือ เกรส นั่นเอง
"ต่างกัน ฟ้ากับเหวเลยแหะ" ไทกะ พูดเซ็งๆ เมื่อมองความต่างของทีมอื่นๆกับพวกเขา เรียวตะ เองก็ทำท่าห่อเโพรงปริศนา่ยวไปด้วยเช่นกัน
จน มิกะ เดินมาตบหลังของทั้งสองอย่างแรง "ไม่เอาน่า .... นี่มันฝันของเรานะ ..... จะไปสนใจคนอื่นทำไม" เธอพูดพร้อมเดินตรง
ไปด้านหน้าอย่างมาดมั่น ไทกะ กับ เรียวตะ ก็ หัวเราะเล็กๆ "นั่นสิ .... ไปลุยกันดีกว่า !" ทั้งคู่พูดจบก็รีบวิ่งตาม มิกะ ไปทันที
ส่วนทาง เกรส นั้นดูเหมือนกำลังหันไปมา เหมือนมองหาอะไรบางอย่างอยู่ และดูเหมือนจะพบแล้ว เธอจ้องมองตาไม่กระพริบ
เลยทีเดียว จนกระทั่ง มิกะ เดินมาสะกิดเรียกเธอ "อาจารย์ ... ไม่ไปด้วยหรือค่ะ?"
"อ่า ... โทษทีๆ บรรยากาศมันดูคึกคักดี เลยเผลอไปหน่อย " เธอยิ้มตอบ มิกะ ก่อนจะชี้ไปทางโซนจัดกิจกรรม และ ร้านค้าต่างๆ
ก่อนจะตาม มิกะ ไปที่ซุ้มลงทะเบียนเพื่อกลอกข้อมูลต่างๆ รวมทั้งได้รับสิ่งของอำนวยความสะดวกต่างๆที่ทางรายการจัดไว้ให้
พร้อมโหลดกระเป๋าสำภาระขึ้นรถกอล์ฟขนาดกลาง จากนั้นทีมงานก็พาทั้งสี่คน ไปยังอาคารสีขาวขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลนัก
จากสนาม ซึ่งเป็นส่วนที่พักนักกีฬานั่นเอง ฟังดูเหมือนจะธรรมดา แต่ว่ามัน..
ใหญ่โคตรรรรรรรรรรรรรร !!!!
ทั้งสี่คน ร้องอุทานกันเสียงหลง เมื่อเห็นส่วนที่พักนักกีฬาแบบชัดๆ มันไม่ใช่แค่ตึกโรงแรมบ้านๆ แต่ว่ามันเป็นโรงแรม 5 ดาว
ขนาดใหญ่ อลังการไม่แพ้สนามแข่งเลยทีเดียว มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ร้านค้าร้านอาหารสุดหรู ศูนย์ฟิตเนส บรรยากาศอันยอดเยี่ยม
พร้อมด้วยพนักงานที่สุดยอด ทิวทัศน์จากทะเลสาบเป็นอะไรมากกว่าที่พวกเขาจะนึกฝัน โดยหากมาพักเพียงแค่คืนเดียว ราคาของมัน
ก็แพงระยับขนาดที่ทั้งชีวิตพวกเขาจะพอรึเปล่าก็ไม่รู้ แผนกต้อนรับก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นกันเอง ทั้งสามได้กุญแจห้องมาสองชุด
ซึ่งก็ดีสำหรับพวกเขาที่แยกชายหญิงได้สบายๆ และเมื่อถึงห้องก็พบว่ามันเป็นห้องห้องสูท Royal Penthouse ที่ราคาแพงระดับท็อป
ของโรงแรมนี้เลยทีเดียว ภายในโอ่โถงหรูหราไฮโซ เพรียบพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายและยังสามารถเพิ่มเติมได้
ด้วยการสั่งจากพนักงานได้ ฟรี อีกด้วย
"เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ไม่เคยเจออะไรสุดๆแบบนี้เลย .........." เรียวตะ มองไปรอบๆห้องอย่างตื่นตาตื่นใจ
"ห้องแม่ม ... ใหญ่กว่าบ้านตรูอีก .... เข้ !!! ห้องน้ำกว้างกว่าห้องกุตั้งสองเท่า !!!" ไทกะ วิ่งไปทางโน้นทีทางนี้ที เหมือนเด็กๆ
"ทั้งหมดนี่ .... ไม่ต้องจ่ายจริงๆเหรอ ....." มิกะ หันไปถามพนักงาน ซึ่งเขาก็พยักหน้าตอบว่า ใช่ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"คิดไม่ผิดเลยคร่าาาาาาที่มาเป็นที่ปรึกษาชมรม !!!" เกรส ถึงกับขาอ่อนทรุดลงไปนั่งน้ำตาซึม พร้อมกำหมัดแน่น ซะใจ
จากนั้นทั้งสี่ต่างแยกย้ายไปจัดข้าวของ ของตัวเองที่ห้องกันสักพัก ก่อนจะแยกย้ายไปเดินเที่ยวกันตามสบาย ซึ่งมิกะ ก็เดินไปที่
ส่วนจัดแสดงประวัติความเป็นมาของ the armando จัดอยู่ที่หอจัดแสดงใกล้ๆที่พักนั่นเอง ซึ่งได้รับความสนใจเยอะทีเดียว
เธอใช้เวลาเดินดูนานกว่า 2 ชั่วโมง กว่าจะรอบ เมื่อออกมาเธอก็เจอเข้ากับกลุ่มนักข่าว กับหนุ่มสาวจำนวนมาก กำลังมุงถ่ายรูป
ชายผมยาวเป็นลอนสีทอง แต่งตัวดูหรู ด้วยชุดสีแดงประดับสีทอง พร้อมด้วยทีมของเขาที่ต่าง ดูเคร่งขรึม จริงจังเอามากๆ
"นั่นมัน ......."
"คุโรอิ คุโรซาวะ .... ทีม คริมสันเบรก จากโรงเรียน โรมานอฟ ไง .... นายไม่รู้จักเหรอ ?"
มิกะ ที่พูดพึมพำๆคนเดียว จู่ๆก็มีเสียงชายคนหนึ่งพูดบอกเธอ ก่อนที่เขาจะเดินมายืนอยู่ข้างๆ มิกะ เธอหันไปมองก็เห็นร่างของ
ชายสวมชุดฮู้ทหนังสีตำ ใบหน้าคม สายตาเรียวแหลม ดูเป็นพวกแบดกาย นิดๆ "หมอนั่นเป็นตัวเต็งแชมป์ ก็ไม่แปลกที่จะโดนรุมอะนะ"
มิกะ มองๆพลางพยักหน้างึกๆ ก็เห็นว่า คุโรอิ หันเหล่มามองทางเธออยู่ แต่หากว่าไม่ใช่เธอ ที่เขาสนใจ แต่เป็น ชายข้างๆเธอต่างหาก
"คุณ ... รู้จักเขาเหรอ เห็นมองมาทางคุณ ....." มิกะ ถามๆขึ้น ชายหนุ่มก็ยิ้มๆ "ก็นะ .... เรื่องมันยาว" ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดอะไร
ก็มีกลุ่มเด็ก 3-4 คนวิ่งมาหาพร้อมยื่นสมุดบ้าง เสื้อบ้าง พร้อมปากกา ส่งให้ชายหนุ่มกันวุ่นวาย
"คุณ ทาเคมิ !! ช่วยเซ็นให้หน่อยครับ !!"
เด็กๆต่างพูดกันวุ่นวาย ชายหนุ่มก็หัวเราะร่านั่งยองๆลง คว้าปากกามาเซ็นให้อย่างอารมณ์ดี "ได้สิ ๆ มาๆ ให้เซ็นอย่างเดียว รึเปล่า"
มิกะ งงๆ สักพักว่านี่มันอะไรกัน จนเมื่อเซ็นให้พวกเด็กๆเสร็จ ชายที่ชื่อ ทาเคมิ ก็ทำท่าแปลกใจว่า มิกะ เหมือนสงสัยอะไรอยู่
" คุณ ... เป็นใครกันน่ะ ....?"
"ใช่สิ ..... ชั้นมันไม่ได้ดังนี่นา .... บู่ ๆๆๆ "ทาเคมิ นั่งหันหลังคอตกเอานิ้วจิ้มๆพื้นในมุมมืดๆ ทันทีเมื่อได้ยินคำถามของ มิกะ
มิกะ ก็ทำหน้างงๆ ว่าอะไรกันแน่ จนเด็กกลุ่มเมื่อครู่คนหนึ่งหันเดินมา สะกิดเรียกมิกะ เพื่อจะบอกว่า ชายคนนั้นก็คือ ..
"พี่ชาย ไม่รู้จักเหรอ เขาคือ ทาเคมิ ซาราดะ ACE ของทีม เทมพลา โรงเรียน ลองทาวเวีย ไงครับ"
มิกะ ยืนนึกอยู่สักพัก ก็นึกได้ว่า เขาคือ หนึ่งในดาวรุ่งเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งคู่มากับ คุโรอิ จึงทำให้ถูก คุโรอิ หมายตาเอาไว้เมื่อครู่นั่นเอง
ทาเคมิ ก็ลุกขึ้นมายืนกอดอก ยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่า มิกะ รู้จักเขาแล้ว "ปีที่แล้วเป็นแค่ตัวสำรอง เลยจำไม่ได้น่ะ ฮ่ะ ๆๆๆ"
พูดจบ มิกะ ก็เห็นว่า ทาเคมิ กลับไปนั่งคุดคู้มืดมนอยู่ที่เดิมพร้อมบ่นพึมพำอีกครั้ง "...... ใช่ซี๊ ...ชั้นมันไม่ดังนี่ .... บู่ ๆๆๆ "
ทำเอามิกะ ยิ้มแห้งๆเดินไปขอโทษปลอบเขานิดหน่อย
ทั้งคู่ต่างพูดคุยสัพเพเหระเรื่องต่างๆเกี่ยวกับ armando กันอย่างถูกคอ จนมีเสียงโทรศัพท์ของ มิกะ ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน
เมื่อเธอรับ ปลายสายนั้นคือ ไทกะ ที่มีน้ำเสียงร้อนรนแปลกๆ บอกแค่ว่ารีบให้เธอกลับมาที่โรงแรมด่วน ก่อนที่สายจะตัดไป
"ขอโทษนะ ชั้นต้องไปแล้ว !!" มิกะ บอกลา ทาเคมิ โดยไม่รอคำตอบ ก่อนจะรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยทาเคมิ ยืนงงๆ อยู่คนเดียว
