Saint Seiya ★ New World : Part 2 Episode 1 (Chapter 14)

“เป็นยังไงละฮายามะ.. หิหิ” 

“แกไอ้มนุษย์ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!” 

“เอ้อ… ก็เพราะแกหนะมันเป็นเพื่อนเก่าของฉันไงละฮายามะ..” สีหน้าของเอสราเปลี่ยนไปจากที่กำลังยิ้มแย้มอยู่นั้นสีหน้าของเขานั้นกลายเป็นสีหน้าที่จริงจังทันที 

ยมเทพตะโกนออกมาด้วยความโกรธแบบสุด ๆ เขาเบ่งพลังของตัวเองออกมาก่อนที่ชุดเซอร์พริสของฮาเดสนั้นจะเข้ามาสวมให้กับเขาในทันที พลังชองยมเทพนั้น ทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่จนทางเอสรานั้น ยากที่จะยืนอยู่ก่อนที่เขาจะปลิวไปตามแรงลมถึงแม้เขาจะพยายามต้านไว้อยู่! เมื่อพายุนั้นได้หายไป เอสราก็ลุกขึ้นมาเมื่อเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชุดเซอร์พริสของฮาเดส 

“เป็นยังไงหละ! เซนต์เอ๋ย…. นี่จะเป็นครั้งแรกละครั้งสุดท้ายที่แกจะได้เห็นชุดนี้” 

เมื่อทางยมเทพได้พูดจบนั้นเขาก็ได้กางแขนออกพลังสีม่วงพุ่งออกมาทั่วทุกสารทิศ มันเป็นพลังที่ไว้ทำลายล้างทุกสิ่งที่ขวางหน้าเลยก็ว่าได้ ทางเอสราที่เห็นท่าไม่ดีนั้นก็ได้แต่หลบไปหลบมา เขาพยายามหาช่องโหว่แต่คราวนี้มันไม่มีเลยเพราะพลังนั้นได้ออกมาจากตัวของยมเทพเอง ก่อนที่ทางเอสราจะหลบไม่พ้นเขาโดนพลังนั้นเข้าไปเต็ม ๆ จนทางเอสรานั้นร่วงลงไป ทางยมเทพเมื่อเห็นทางเอสรานั้นโดนพลังของเขาเข้าไปยมเทพก็หยุดพลังของตัวเอง ก่อนจะลงมาที่พื้นก่อนจะเดินเข้ามาหาทางเอสรา 

“เท่านี้ก็จบแล้วนะ…” 

“ยกโทษให้ฉันด้วยนะ…” 

เมื่อทางยมเทพพูดจบเขาก็ง้างดาบเข้ามาเพื่อแทงเข้าไปที่เอสราแต่ว่าพลังคอสโม่ของเอสราได้พุ่งออกมาจากตัวของเขาเอง ยมเทพชะงักกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าของเขา เอสราเงยหน้าขึ้นมาทำให้ทางยมเทพถึงกับตกใจแต่ทางเอสราได้ปล่อยหมัดของเขาออกมา คลอธส่วนแขนของเอสรานั้นเปลี่ยนไปเป็นสีทองอร่าม สีมันดูสดใสกว่าสีโกลด์คลอธทั่วไป 

“ไลท์นิ่ง โบล์ท!!!!!!!!!!!!!!!!!” 

เกิดแรงระเบิดขนาดใหญ่อีกครั้ง เมื่อฝุ่นจางลงไปทางยมเทพนั้นได้ใช้ดาบของเขาเองนั้นรับหมัดของเอสราเอาไว้ คลอธส่วนแขนของเขานั้น กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้ทางฮาเดสถึงกับต้องตะลึงก็คือ ดาบของยมเทพนั้นเกิดรอยร้าวตรงส่วนที่เอสราได้ชกเข้าไป ถึงมันจะเป็นรอยร้าวเล็ก ๆ ที่ถ้าไม่ตั้งใจมองจริง ๆ ก็ไม่เห็น แต่สิ่งที่มันทำให้ทางยมเทพถึงกับตกใจเพราะว่าดาบนั้นคือดาบของยมเทพฮาเดส ที่มีพลังคอสโมอันสูงส่ง 

“เมื่อกี้…. มันอะไรกัน….” ฮาเดสมองที่ดาบของตัวเองก่อนที่เขาจะบ่นพึมพำขึ้นมา 

“ฉันก็ไม่รู้… แต่มันเจ๋ง… ใช่… ไหม… ละ…?” เอสราที่คุกเข่าลงไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยนั้นพูดยียวนทางยมเทพ 

“แกก็ยังมีส่วนที่ยังอ่อนโยนเหมือนกันหนิ ฮายามะ…” ทางเอสราเสริม 

“เห็นหรือยังละ? พี่ฮายามะ..” เสียงของผู้หญิงที่เรียกทางยมเทพจากด้านหลังของเขามันไม่ใช่ใครที่ไหนเธอคือเทพีอาเธน่า ทางยมเทพยังคงเงียบก่อนจะเขายังไม่พูดอะไร 

“หยุดเถอะ! หยุดสงครามนี้สักที! มนุษย์ไม่ใช่สิ่งชั่วร้ายละ ได้โปรดเถอะพี่….” เมื่อทางเทพีอาเธน่าได้พูดออกมาน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาจากตาของเธอ ทางฮาเดสได้แต่กัดฟัน ในหัวของเขาตอนนี้ได้สับสนไปหมด 

“จะไม่มีการยกเลิกสงครามอะไรทั้งนั้นหรอกนะ อาเธน่า”  

เสียงของผู้หญิงนั้นดังขึ้นมาประตูมิติเปิดออกมาข้าง ๆ กับยมเทพเธอคนนี้ก็คือ แพนโดร่า หญิงสาวที่อยู่เคียงข้างกับยมเทพฮาเดสมาทุกยุค เธอเดินเข้ามาหาอาเธน่า ก่อนที่ทั้งสองจะจ้องหน้ากันสายตาสีแดงของแพนโดร่านั้นได้มองมาที่อาเธน่าที่ก็ไม่ยอมละสายตาไปจากเธอเหมือนกัน แพนโดร่ายิ้มก่อนจะเริ่มพูดขึ้นมา 

“นี่รู้อะไรมั้ย..? ทำไมคิโดะ ฮายามะถึงได้ยอมมาเป็นยมเทพฮาเดสของพวกเรา…” 

“ก็เพราะว่าพวกมนุษย์นั้นมันเป็นอิสระมากเกินไปยังไงหละ ไม่ได้เกรงกลัวเทพเลยสักนิด สิ่งที่มนุษย์ทำเธอก็เห็นอยู่ไม่ใช่หรอ? ทำลายสิ่งสวยงามเพื่อมาสร้างความสุขของตัวเอง… และตอนนี้ยังมีคนที่จะเทียบเคียงกับเทพอีก ถ้าทุกคนตายไปก็จะอยู่ใต้อาณัติของท่านฮาเดสและเมื่อทุกคนอยู่ยมโลก ก็จะไม่มีการตาย ความสูญเสีย ท่านฮาเดสจะสร้างสรรค์โลกใบนี้ให้ดีมากกว่าเธอที่ทำอยู่ไงละ คิโดะ ซากุระ” 

เมื่อทางอาเธน่าจะพูด ทางแพนโดร่าก็เอานิ้วของเธอนั้นมาปิดปากของทางอาเธน่าไว้ ก่อนจะทำท่าบอกให้ทางอาเธน่างั้นเงียบไป ก่อนที่ทางแพนโดร่าจะเดินกลับไปหาทางยมเทพฮาเดส 

“กลับกันเถอะค่ะ ท่านฮาเดส…” เธอเดินเข้าไปหาทางฮาเดสที่ยังคงเงียบอยู่นั้น ทางยมเทพไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าของตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้าไปในประตูมิติ เมื่อประตูปิดลงทางอาเธน่าก็ได้แต่มองก่อนจะเห็นเอสราที่สลบลงไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เธอเดินเข้าไปหาเอสราก่อนจะลงไปลูบหัวของเอสราที่สลบ 

“ขอบคุณที่พยายามช่วยพี่นะคะ พี่เอสรา…” 

-------------------------------------

อาร์โลที่ยังมีอาการบาดเจ็บอยู่นั้น ได้เดินเพื่อที่จะกลับเข้าไปที่ห้องของตัวเองแต่เขาก็ต้องพบกับแองเจโล่ หนึ่งในสามของผู้พิกพากษาแห่งยมโลก 

“มีอะไรหรือเปล่า ?” อาร์โลได้ถามกับแองเจโล่แต่ทางแองเจโล่เดินผ่านทางอาร์โลก่อนที่เขาจะเริ่มพูดขึ้นมา 

“ป่าวหรอก… ฉันแค่ผิดหวังนิดหน่อยนะ… ฉันคิดว่าถ้าเป็นฉันไปทำหน้าที่นี้แทนนายเรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้…” 

“นี่คิดจะดูถูกกันหรือยังไง? ราดาแมนทีส ไม่สิ… แองเจโล่!”  

เมื่อทางอาร์โลพูดทางแองเจโล่นั้นได้อยู่ที่หน้าของเขาแล้ว พลังคอสโมสีดำนั้นเปล่งออกมาจากตัวของแองเจโล่ พลังนั้นสร้างแรงกดดันให้กับทางอาร์โลเป็นอย่างมากจนทำให้ทางอาร์โลถึงกับหวั่นกับพลังของแองเจโล่ 

“พอสักทีเถอะแองเจโล่…” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง เขาคนนั้นคืออีกหนึ่งในสามผู้พิพากษาแห่งยมโลก เซอร์พริสการูด้า ผู้ที่ถูกมีนามว่าไออาคอส เดินเข้ามาห้ามทางแองเจโล่ พลังของแองเจโล่หายไปก่อนเขาจะเดินผ่านตัวของอาร์โลไป 

“อย่าให้ฉันได้ยินแกเรียกชื่อนั้นอีกครั้งละกัน…..” 

แองเจโล่เดินออกไป ทางอาร์โลที่อยู่ภายใต้ความกลัวนั้นมองไปทางแองเจโล่ เพราะคอสโมนั้นสามารถชนะเขาได้ง่าย ๆ เลยทีเดียวเขามองไปที่ทางไออาคอสที่เดินออกไปอีกทางอาร์โล รู้สึกเจ็บใจกับตัวเองเพราะเขาตกอยู่ในความกลัวเมื่อเห็นคอสโมของแองเจโล่ เขากัดฟันของตัวเองก่อนจะกำหมัดแน่น! 

“ฉันกลัวเหรอเนี่ย…? อาร์โลผู้นี่กลัวอย่างงั้นหรอ ?” 

 -----------------------------------------------------

“เอสรา… ฉัน…. 

เอสราสะดุ้งตื่นขึ้นมา เขามองซ้ายมองขวา เขาอยู่บนปราสาทของเขา ทุกอย่างยังเหมือนปกติ เขาเห็นซองจดหมายของตัวเอง ก่อนจะเปิดขึ้นมามันเป็นจดหมายของเกลที่ส่งมาหาเขา เขาเปิดขึ้นมา 

“หลับไปสองวันแล้วนะ! เจ้ารุ่นพี่เอสราบ้าบอ พรุ่งนี้จะมีประชุมโกลเซนต์ทั้ง 12 คนนะหวังว่าจะตื่นได้นะ” 

เอ๋? 

เอสราอ่านข้อความจากจดหมายของเกล เขาเกิดอาการ งง อะไรคือหลับไปสองวัน เขาหลับไปถึงสองวัน แล้วอะไรคือประชุมโกลเซนต์กัน เขามองไปที่นาฬิกาของเขา เขานับนิ้วของตัวเองก่อนที่เขาจะชะงัก 

“แต่สุดท้ายฉันก็ฝันถึงเธออีกแล้วสินะ….” เอสราถอนหายใจยาว ๆ ก่อนจะเปิดจอโฮโลแกรมที่อยู่ในห้องภายในปราสาทของตัวเอง 

“เมื่อสองวันก่อน ได้เกิดสงครามระหว่างเซนต์ หรือ สเปคเตอร์อีกครั้งได้สร้างความเสียหายเป็นอย่างมาก โดยทางกลุ่มดาร์ค อเวนเจอร์ได้เข้ามาขัดขวางสงครามแต่ก็ไม่สำเร็จ” 

“ยมเทพฮาเดส หรือ คิโดะ ฮายามะได้ปรากฏตัวอีกครั้ง และยังมีคนบอกว่าทาง คิโดะ ซากุระ ผู้ที่อ้างตนว่าเป็นเทพได้ปรากฏตัวเช่นกัน…” 

“และนี่คือคำแถลงการณ์ของคิโดะ เซนไซเอมอนประธานสหประชาชาติค่ะ’’ 

“สวัสดีครับ ผมคิโดะ เซนไซเอมอน ประธานสหประชาชาติ ได้มาคิดไตร่ตรองดูแล้ว… การทำลายบ้านเมืองของเทพทั้งสองฝั่งได้สร้างความเสียดายเป็นอย่างมาก” 

“ผมขออนุมัติโครงการดาร์ค อเวนเจอร์เป็นโครงการของรัฐบาล.. เพื่อที่จะปกป้องโลกของเรา!” 

 -----------------------------------------------------

“เมื่อท่านพ่อของคุณอนุมัติดาร์ค อเวนเจอร์นั่นก็เหมือนหายนะที่เพิ่มเข้ามาอีกแล้วสินะครับ…” เคียวโกของแซงค์ทัวร์รี่ผู้ที่เป็นหัวหน้าของเหล่าโกลเซนต์ ผู้ที่ออกงานแทนอาเธน่า เหมือนเป็นหัวหน้าลัทธิ หรือ เรียกกันง่าย ๆ ก็คือโป๊ปนั่นละ 

“นั่นสิ… ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมคุณพ่อถึงอนุมัติโครงการนั้นกัน ฉันไม่เข้าใจ” อาเธน่าที่กำลังคุยกับเคียวโกอยู่นั้นเธอเอามือสองข้างมาประสานก่อนจะกำมันแน่น 

“ฉันไม่เข้าใจ….” เสียงของอาเธน่าเริ่มสั่น เคียวโกเอามือจับไหล่เพื่อเป็นการปลอบกับอาเธน่า 

“ถ้าเอสราอยู่แล้วตอนนี้ก็คง….. 

เสียงที่คุ้นเคยของอาเธน่า เธอหันไปเห็นทางเอสราที่วิ่งขึ้นมาปราสาทของเคียวโกด้วยความเหน็ดเหนื่อย เขาเอามือจับเก่าด้วยความเหนื่อย ก่อนจะเดินเข้ามาหาอาเธน่า 

“นี่ซากุระ เธอเห็นข่าวคุณเซนไซเอมอนหรือยัง?” 

“แปลกมากเลยว่ามั้ยย?” 

“อะแฮ่มๆ โกลเซนต์ราศีสิงห์ เลออน เอสรา โปรดให้เกรียติของอาเธน่าด้วย” เคียวโกได้บอกกับเอสรา ทำให้เอสรารีบทำคุกเข่าลงไป 

“ใช่มั้ยครับ? ท่านอาเธน่า….” เอสราเปลี่ยนท่าทันที แต่มันทำให้ทางซากุระ หรืออาเธน่าพอที่จะยิ้มขึ้นได้มาบ้าง 

“นี่เอสรา นายรู้ใช่มั้ยว่าพรุ่งนี้จะมาประชุมโกลเซนต์ อย่ามาสายให้ข้าเห็นซะละ!” เคียวโกนั้นเข้าไปดุเอสราต่อ 

“คร้าบบบบบ~~ ท่านเคียวโกไซบอร์ก” 

“ข้าไม่ใช่ไซบอร์ก!!!!” เคียวโกพูดใส่ทางเอสรา เมื่อทางอาเธน่าเห็นก็หัวเราะขึ้นมา ทำให้ทั้งสองคนหยุดไปมองที่เธอ 

“ฉันรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมานิดหน่อยแล้วละนะ…” อาเธน่ายิ้มพร้อมปาดน้ำตาของเธอที่ยังคงซึมออกมา 

“ฉันขอตัวก่อนนะ..” อาเธน่าเดินออกจากหัวของเคียวโกออกไป 

…… 

เดดแอร์ 

สองคนที่อยู่ในอาการมึนงงกับเหตุการณ์เมื่อกี้นั้นกลับมามองหน้ากัน… 

“อย่าให้ข้าเห็นเจ้ามาสายอีกละเอสรา เจ้าเข้าใจใช่มั้ย!?!” เคียวโกหันไปดุทางเอสราต่อ ทางเอสราถอนหายใจก่อน 

“คร้าบ ๆ” เอสราพูดก่อนจะเดินออกไปจากปราสาทของเคียวโก 

“ชิ.. เจ้าไซบอร์กเดี๋ยวฉันจะตบให้ตกกระป๋องเลย..” 

“เจ้าบ่นอะไร! ข้าได้ยินนะ!!!!” 

“ขอโทษคร้าบบบบบบ!” 

เอสรารีบวิ่งออกจากปราสาทเคียวโก ทางเคียวโกลุกขึ้นมามองไปที่หน้าต่างของตัวเองเขามองท้องฟ้าที่ตอนนี้กำลังสดใสอยู่ก่อนเขาจะสูดสาดใจลึกๆ ก่อนจะหยิบรูปแผ่นหนึ่งขึ้นมาดูก่อนจะเก็บมันลงไป 

  ----------------------------------------------------- 

ชายคนหนึ่งมีรูปร่างที่สูง ใส่แว่นดำ ผมของเขาเป็นสีดำ และทำไฮไลท์ผมสีขาวนั้นเดินอยู่ที่ริมถนนเขาใส่หูฟังเดินแบบไม่สนใจอะไรเลยทั้งสิ้น สาว ๆ ที่อยู่ในระแวกนั้นถึงกับมองเมื่อเขาเห็นผ่านแถมยังชุบชิบถึงเขาอีก แต่ชายคนนั้นก็ไม่ได้มีท่าทีที่สนใจอะไรทั้งสิ้น 

เสียงระเบิดดังขึ้นมาจากร้านสะดวกซื้อ ผู้คนต่างแตกตื่นไปหมดก่อนจะวิ่งหนีออกจากตรงนั้นไป ยกเว้นชายคนนั้นที่เขาไม่ได้สนใจอะไรเลยทั้งสิ้น ก่อนจะมีสเปคเตอร์พุ่งเข้ามาหาเขา แต่ชายคนนั้นยกหลังหมัดของตัวเองขึ้นมาทำให้สเปคเตอร์คนนั้นชนเข้าไปเต็ม ๆ ชายคนนั้นถอดหูฟังออก ก่อนที่ทางสเปคเตอร์ตัวนั้นจะตะโกนออกมา 

“แก! ฉันสเปคเตอร์แห่ง... 

ชายคนนั้นถอดแว่นออกก่อนจะหันมาหาสเปคเตอร์ตัวนั้นก่อนที่สเปคเตอร์จะหยุดชะงักร่างกายของเขาจะเริ่มกลายเป็นหิน 

“นี่มัน… นี่มันอะไร กะ………” 

สเปคเตอร์ตัวนั้นได้กลายเป็นหินทั้งตัวก่อนที่ชายคนนั้นจะกลับไปใส่แว่นดำแล้วหูฟังต่อก่อนจะเดินกลับไป ปล่อยให้สเปคเตอร์ตัวนั้นกลายเป็นหินตั้งอยู่ตรงนั้น 

“น่ารำคาญชะมัด”