|
|
Post by wildrose on Jun 8, 2018 1:37:56 GMT
EP : 13 ความช่วยเหลือที่มาเกือบจะสายไป 2 “วิ่งงงงงงงง !!” วินเซนต์กล่าวขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้โจรหนุ่มที่เพิ่งหลุดจากพันธนาการโกยหนีให้สุดฝีเท้า เนื่องจากว่าพวกออคนั้นสังเกตเห็นการกระทำของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้วและพวกมันส่วนหนึ่งก็กำลังจะมุ่งหน้าเข้ามาเพื่อจับกุมตัวของทั้งสองคนเอาไว้ “แย่ละสิ !! แผนที่วางไว้ของเราพังหมดแล้ว” บล็อกโคลี่กล่าวออกมาด้วยความรู้สึกที่ตื่นตระหนก เขารู้ถึงความสำคัญของแผนว่ามันมีมากแค่ไหน และตัวเขานั้นก็ไม่มีแผนสำรองที่จะเผื่อเอาไว้ในกรณีที่มันผิดพลาดดังนั้นความล้มเหลวในครั้งนี้อาจจะหมายถึงชีวิตของพวกเขาเลยทีเดียว วินเซนต์และโจรหนุ่มรีบวิ่งหนี Orc Warrior ซึ่งกำลังไล่ล่าพวกเขาไปแล้ว บล็อคโคลี่ได้แต่หวังว่าสองคนนั้นจะสามารถหนีพ้นการตามล่านี้ได้โดยปลอดภัย ทันใดนั้นบล็อคโคลี่ก็รีบตรงเข้าไปแบกร่างของนักดาบหนุ่มซึ่งบาดเจ็บจนสลบไปขึ้นบ่า และกำลังคิดจะฝ่าวงล้อมของเหล่าออคหนีออกไปแม้มันจะดูเป็นไปได้ยากก็ตามที แต่ว่าเขานั้นยังไม่ทันจะได้ลงจากเวทีการต่อสู้เขาก็ต้องพบกับความตกตะลึงระลอกสอง Orc Lord ที่นั่งอยู่บนบัลลังด้านข้างเวทีกระโดดขึ้นมาบนเวทีเดียวกันกับเขาด้วยการดีดตัวเพียงครั้งเดียว น้ำหนักที่มหาศาลจากลำตัวที่ใหญ่ของมันเมื่อกระทบกับพื้นของเวทีทำให้แผ่นดินเกิดแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อยและมีฝุ่นตลบขึ้นมาสร้างความหวั่นเกรงให้กับคู่ต่อสู้อย่างบล็อกโคลี่ได้มากทีเดียว
“ไอ้เจ้าหนูแกจะรีบไปไหน !! เพื่อนของแกจะหนีไปได้หรือเปล่าข้าไม่รู้ แต่ว่าแกจะต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำบนสังเวียนนี่ !!” Orc Lord กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวและดุดันท่าทางของมันนั้นดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง สมราคากับที่มันเป็นหนึ่งในสองผู้นำสุดยอดของชาวออค บล็อกโคลี่นั้นรู้ว่าเขาไม่อาจจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ครั้งนี้ได้อีกแล้ว เขาจึงวางร่างที่ไร้สติของนักดาบหนุ่มลงที่มุมเวทีหลังจากนั้นก็เดินไปที่กลางเวทีด้วยท่าทางที่องอาจและกล้าหาญก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “ไม่มีปัญหา !! แต่ว่าถ้าหากข้าชนะจะต้องปล่อยพวกเราสองคนไป ถ้าแพ้อยากจะต้มยำทำแกงยังไงก็เชิญ !!” บล็อกโคลี่กล่าวออกมา คำพูดนี้ทำให้ Orc Lord ยิ้มออกมาอย่างพอใจในความบ้าบิ่นและกล้าหาญของเขา มันหัวเราะออกมาดังลั่นหลังจากนั้นก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูพอใจว่า“ได้สิถ้า !! แกชนะข้าได้อย่าว่าแต่ไอ้นักดาบคนนั้นเลยเพื่อนแกอีก 2 คนที่หนีไปก่อนหน้านี้ก็จะถูกไว้ชีวิต แต่ถ้าหากแพ้ล่ะก็จงเตรียมตัวกลายเป็นเครื่องบูชายันต์ให้กับเทพพระเจ้าของเรา !!” Orc Lord กล่าวขึ้นเช่นนั้น บล็อกโคลี่เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็ตั้งสมาธิไว้ในการต่อสู้แต่เพียงอย่างเดียว เขากำไม้กระบองเหล็กในมือแน่นและเร่งประสาทสัมผัสกับกล้ามเนื้อทั้งหมดให้ตื่นตัว“เข้ามาเลยไอ้หนู !!” Orc Lord กล่าวเป็นสัญญาณเพื่อเริ่มการต่อสู้ บล็อคโคลี่เมื่อได้ยินดังนั้นก็พุ่งเข้าใส่ Orc Lord อย่างเต็มกำลังทันที เขาหวดไม้กระบองเหล็กที่ใช้สังหารออคมาแล้วมากมายเข้าไปใส่ Orc Lord อย่างเต็มแรง เคร๊ง !!! เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นหวั่นไหวดุจสายฟ้าฟาด Orc Lord ยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีจากไม้กระบองเหล็กของบล็อกโคลี่ ถุงมือที่ Orc Lord สวมอยู่นั้นเป็นอาวุธที่คล้ายกับสนับมือและกระบังแขนซึ่งทำมาจากเหล็กเนื้อดีที่สุดที่ชาวออคจะหาได้ มันแข็งแรงทนทานหนาและหนักกว่าขวานออคเสียอีก บล็อกโคลี่รู้สึกสัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนที่ส่งมายังมือของเขาได้อย่างชัดเจน เขารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังหวดไม้กระบองเข้าใส่เสาเหล็กที่แข็งแกร่งก็ไม่ปาน Orc Lord นั้นไม่มีอาการสะทกสะท้านใดๆจากการโจมตีของบล็อกโคลี่เลยแม้แต่น้อย“พลังโจมตีแค่นี้….ยังไม่พอหรอกไอ้หนู ! มันต้องแบบนี้ !!” Orc Lord ยกขาขวาขึ้นเตะสูงในท่าจระเข้ฟาดหางเข้าใส่บล็อกโคลี่อย่างรวดเร็ว ทั้งพลังและความเร็วของ Orc Lord นั้นมากมายกว่าของ Orc Warrior นับพันเท่า บร็อคโคลี่รีบยกด้ามของไม้กระบองเหล็กขึ้นมาเพื่อเป็นเครื่องป้องกันตัวจากลูกเตะที่ร้ายกาจของ Orc Lord ทันทีที่ถูกแรงกระแทกจากลูกเตะบล็อกโคลี่รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกกระทุ้งด้วยเสาเหล็กขนาดใหญ่ มือที่จับไม้กระบองเหล็กของเขานั้นชาไปหมดไม่มีความรู้สึกใดๆเลย แต่ว่าหัวไหล่ของเขากลับรู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสเหมือนกับว่ามันจะหลุดออกมาจากร่างของเขา Orc Lord เมื่อยังเห็นบล็อกโคลี่ยืนอยู่บนสังเวียนได้หลังจากที่รับลูกเตะของมันไปแล้ว มันก็ยิ้มออกมาที่มุมปากด้วยความพอใจ ก่อนที่มันจะเตะต่ำสลับกับเตะสูงเข้าไปใส่บร็อคโคลี่อีก 3-4 ครั้งอย่างรวดเร็ว ลูกเตะของมันทุกครั้งถูกบล็อกโคลี่ป้องกันโจมตีอวัยเอาไว้ได้ “ไม่เลวนี่ไอ้หนู !! โดนเข้าไปขนาดนั้นแล้วยังไม่ตาย แต่ว่าแค่นี้มันยังไม่พอที่จะทำให้ชีวิตของแกอยู่รอดไปถึงวันพรุ่งนี้หรอกนะ” Orc Lord กล่าวออกมาด้วยท่าทางที่พออกอกพอใจในฝีมือและความอึดของบล็อกโคลี่ แต่ว่าบล็อกโคลี่นั้นดูอาการค่อนข้างจะแย่ มือของเขาซึ่งถือไม้กระบองเหล็กอยู่ทั้งสองข้างสั่นระริก หัวไหล่ของเขานั้นปวดจนแทบจะยกไม่ขึ้น และลมหายใจของเขานั้นก็ดูปั่นป่วนราวกลับว่ากำลังหอบเหนื่อยอยู่ “หึ !! นี่มันพึ่งจะเริ่มเอง !! จะรีบไปไหนล่ะ !! เดี๋ยวจะแสดงให้ดูว่ามนุษย์น่ะตอนที่กำลังจะดิ้นหนีจากความตายมันน่ากลัวขนาดไหน !!” บล็อกโคลี่กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูแข็งกร้าวและกำลังบ้าดีเดือด สารอะดรีนาลีนภายในร่างกายของเขาน่าจะกำลังหลั่งออกมาอย่างท่วมท้นแล้ว“ข้าแต่เทพธิดา Valkyrie ผู้มีหน้าที่นำพานักรบผู้กล้าไปสู่สงครามสุดท้ายขอทรงโปรดประทานความรวดเร็วให้กับข้า !!  LV10 Increase Agility !!” บล็อกโคลี่รายเวทมนต์เพิ่มความเร็วแบบเดียวกับที่มาเรียใช้ แต่ว่าระดับสกิลของเขานั้นคือระดับ 10 ซึ่งเป็นระดับสูงสุดแล้วที่มนุษย์จะสามารถใช้ได้ ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็รู้สึกเบาลงราวกับโกหก กระบองเหล็กภายในมือของเขาซึ่งเคยเหวี่ยงได้ด้วยความเร็วระดับหนึ่งตอนนี้มันสามารถที่จะแกว่งไปในอากาศได้ราวกับไร้น้ำหนัก “มาลองกันอีกสักตั้งซิ !!” บล็อกโคลี่ตะโกนออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ Orc Lord ความเร็วของเขานั้นเพิ่มขึ้นจากเดิมอย่างมากมาย บล็อกโคลี่หวดไม้กระบองเหล็กในมือเข้าใส่ Orc Lord อย่างรวดเร็วรุนแรงและต่อเนื่องจน Orc Lord ต้องใช้มือทั้งสองข้างปัดป้องกันโจมตีของบล็อกโคลี่ด้วยความระมัดระวัง“ดีกว่าเมื่อกี้ขึ้นมาเยอะ….เลยแต่ว่าเท่านี้ ! มันก็ยังไม่พอ !!!” Orc Lord อาศัยจังหวะชั่วพริบตาถีบสวนการโจมตีของบร็อคโคลี่เข้าไปอย่างรวดเร็ว บล็อกโคลี่ที่เอาแต่โจมตีอย่างบ้าคลั่งไม่อาจจะปัดป้องการโจมตีสวนกลับของ Orc Lord ได้ทัน เท้าของ Orc Lord ซึ่งใส่รองเท้าที่ทำจากหนังและเหล็กอย่างดีก็เป็นอาวุธอันร้ายกาจอีกอย่างหนึ่งของมัน เมื่อบล็อกโคลี่โดนเท้าของมันถีบเข้าอย่างเต็มแรงร่างอันใหญ่โตของเขาก็ถึงกับกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว บล็อกโคลี่รู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นเจ็บปวดจนแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เลือดสีแดงจำนวนหนึ่งไหลซึมออกมาจากมุมปากของเขา“เจ็บดีใช้ได้เหมือนกันนี่นา !! แต่ว่าแค่นี้น่ะมันยังไม่พอที่จะทำให้ชั้นล้มได้หรอกนะ !!” บล็อกโคลี่กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย หลังจากนั้นเขาก็ใช้แขนเสื้อปาดเลือดที่มุมปากของเขาด้วยท่าทางที่ดุดันก่อนที่จะตั้งท่าเข้าไปจู่โจม Orc Lord อีกครั้ง - ภายในหมู่บ้านออค - วินเซนต์และโจรหนุ่มผู้มีนามว่า Doom กำลังวิ่งหนีกันอย่างสุดฝีเท้าเพื่อจะสลัด Orc Warrior ที่ไล่หลังเขามานับ 20 ตัวให้พ้น แต่ดูเหมือนว่ากำลังของโจรหนุ่มที่ชื่อว่า Doom นั้นจะมีไม่มากพอเนื่องจากว่าเขาได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าจะไม่ได้หนักเท่ากับฟรองค์นักดาบผู้ขึ้นไปต่อสู้บนสังเวียนก่อนหน้านี้ แต่ว่าบาดแผลของเขาก็คงจะไม่สามารถที่จะทำให้เขาต้องวิ่งอย่างต่อเนื่องได้นานนัก“หนะ….นาย ชื่อ วินเซนต์ ใช่ไหม ? ขอบคุณมากนะที่อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตมาช่วยชั้น ชั้นเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครวานนายมาหรือว่าทำไมนายถึงมาช่วยพวกเรา แต่ว่าตอนนี้ชั้นวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้วดังนั้นนายล่วงหน้าไปก่อนได้เลยนะชั้นไม่อยากให้นายต้องมาตายกับชั้นไปด้วย !!” Doom กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง วินเซนต์นั้นรับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่ Doom พูดนั้นหมายถึงอะไร ทันทีที่เขาได้ยินดังนั้นเขาก็ส่ายหน้าเป็นการตอบปฏิเสธอย่างทันควัน“พวกผมอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตกันมาขนาดนี้แล้ว ถ้าจะให้กลับไปมือเปล่าแล้วก็ขาดทุนแย่สิครับ อย่างน้อยๆ ถ้าสามารถที่จะช่วยพวกนายได้สักคนนึงก็อาจจะจบลงที่เท่าทุนก็ได้” วินเซนต์กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังเช่นเดียวกัน คำตอบของเขานั้นทำให้ Doom ไม่สามารถที่จะกล่าวสิ่งใดออกมาได้อีกจึงได้แต่พยายามวิ่งต่อไปอย่างสุดกำลังที่จะทำได้เท่านั้นแต่ว่าความเป็นจริงนั้น โชคก็ไม่ได้เข้าข้างพวกเขาทั้งสองคนเลย อาการบาดเจ็บของ Doom นั้นเริ่มแสดงผลความเร็วในการวิ่งของเขาลดลงอย่างมากจึงทำให้พวก Orc Warrior ที่ไล่หลังมาเกือบจะตามทันพวกเขาได้แล้ว “  Fire Wall !!” เสียงของมิวนักเวทย์สาวซึ่งฟังดูเรียบเฉยใช้เวทย์ขึ้นมา ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะเข้าตาจนกำแพงเพลิงสีแดงส้มลุกโชนขึ้นมาจากพื้นดินตั้งตระหง่านกั้นกลางระหว่างชายหนุ่มทั้งสองคนและ Orc Warrior ที่กำลังไหลตามมา เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกระทันหันพวก Orc Warrior บางตัวที่ไม่สามารถจะหยุดเท้าของตัวเองได้ทัน ก็วิ่งชนเข้ากับกำแพงไฟจนได้รับบาดเจ็บต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส กำแพงไฟนั้นตั้งอยู่ได้ไม่นานนับเวลาได้ไม่ถึง 20 วินาทีมันก็ดับลงเพราะขาดพลังเวทย์ซึ่งเป็นเชื้อเพลิง “  Magnum Break !!” จีต้าใช้ทักษะของนักดาบซึ่งจะปลดปล่อยเปลวไฟคลื่นพลังงานความร้อนออกมารอบๆวิถีดาบที่โจมตี เธอตวัดพุ่งเข้าใส่กลุ่มของ Orc Warrior ทันทีที่กำแพงไฟหายไป การโจมตีระลอกที่ 2 นั้นทำให้ Orc Warrior หลายตัวต้องกระเด็นกระดอนไปกันคนละทิศละทาง และบางตัวนั้นก็เสียชีวิตด้วยคมดาบของจีต้าในการโจมตีครั้งนี้ Orc Warrior บางตัวที่เหลือรอดจากการโจมตีและไม่ได้กระเด็นถอยหลังไปจนสลบพุ่งเข้ามาโจมตีจีต้าด้วยความโกรธแค้นในจังหวะนี้เอง เทียร์ และ ซีเนีย ก็พุ่งเข้าไปหาพวกมันอย่างกล้าหาญและรวดเร็ว “  Bash !!” ทั้งสองสาวใช้ทักษะเดียวกันมันเป็นทักษะเพิ่มพลังโจมตีของนักดาบขึ้นด้วยการตวัดดาบอย่างรุนแรงเข้าใส่ศัตรูตรงหน้า Orc Warrior ที่เหลือรอดถูกพวกเธอสับเข้าอย่างเต็มแรง พวกมันได้รับบาดแผลสาหัสถึงแก่ความตายทันที “คุณวินเซนต์ ไม่เป็นอะไรนะคะบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ?” มาเรียกล่าวกับ วินเซนต์ขึ้นมาทันทีที่เธอมาถึงทั้งสองคนนี้เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วและเคยเป็นสมาชิกร่วมปาร์ตี้เดียวกันมาดังนั้นทั้งสองคนก็เลยดูจะพูดจาเป็นกันเองในระดับหนึ่ง วินเซนต์ส่ายศีรษะเบาๆเพื่อเป็นเครื่องบอกว่าเขานั้นไม่ได้บาดเจ็บอะไรหลังจากนั้นเขาก็หันไปมอง Doom ซึ่งกำลังนั่งเขาทรุดด้วยความเหนื่อยล้าจากการวิ่งมาเป็นระยะเวลานานที่อยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไหร่นัก มาเรียรีบตรงเข้าไปดูอาการของ Doom จากนั้นเธอก็รักษาเขาด้วยเวทมนตร์ฟื้นฟู พลังการฟื้นฟูของมาเรียนั้นค่อนข้างจะมีประสิทธิภาพสูง Doom รู้สึกว่าเขามีกำลังวังชากลับมาแทบจะเป็นปกติ อีกทั้งบาดแผลตามร่างกายของเขานั้นก็หายไปเป็นปลิดทิ้งนั่นอาจจะเป็นเพราะว่าบาดแผลภายนอกของเขาไม่ได้สาหัสอะไรแต่แรกอยู่แล้ว“แย่แล้วล่ะ !! เราจะมัวมารอช้าอยู่ตรงนี้ไม่ได้ บล็อคโคลี่กับนักดาบอีกคนหนึ่งยังอยู่ที่ลานกว้างของหมู่บ้านอยู่เลย” Doom กล่าวขึ้นมาทันทีในขณะที่มาเรียกำลังรักษาเขา ประโยคที่เขาพูดออกมานั้นสร้างความร้อนใจให้กับมาเรียอยู่ไม่น้อย ทันทีที่รักษาเสร็จมาเรียก็กล่าวขึ้นมาทันทีว่า“พวกเรารีบไปกันเถอะค่ะ !! ทุกคนระวังตัวด้วยนะคะ !!” ทันทีที่มาเรียกล่าวจบทุกคนในปาร์ตี้ช่วยเหลือรวมทั้ง Doom และ วินเซนต์ ก็รีบตรงกลับเข้าไปยังลานกว้างของหมู่บ้าน เพื่อช่วยเหลือบล็อกโคลี่และฟรองค์ให้กลับออกมาอย่างปลอดภัย - บนสังเวียนการต่อสู้ - หลังจากที่งัดฝีมือกันมาครู่หนึ่งบล็อกโคลี่อยู่ในสภาพที่เหนื่อยอ่อน ตามลำตัวของเขามีแผลพกช้ำจากการถูกกระแทกและถูกชกต่อยมากมาย เสื้อผ้าของเขานั้นมีบางส่วนที่ขาดรุ่งริ่ง เม็ดเหงื่อจำนวนมากผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเขา ท่าทางของบล็อกโคลี่ตอนนี้ดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดแล้ว แต่ในขณะที่ Orc Lord คู่ต่อสู้ของบร็อคโคลี่นั้นกลับแทบจะไม่มีบาดแผลอะไรตามตัวเลย แม้แต่กระทั่งเม็ดเหงื่อหรืออาการอ่อนล้าก็ไม่แสดงออกมาให้เห็น เหมือนกับว่าการต่อสู้ครั้งนี้เป็นดั่งการออกกำลังกายเบาๆตอนเช้าของมันก็ไม่ปาน Orc Lord ค่อยๆเดินเข้าไปหาบล็อกโคลี่ที่อ่อนล้าอย่างช้าๆ “เอาล่ะไอ้หนูมันจบแล้ว !! เจ้าถือว่าเก่งมากพอสมควรอยู่….ในฐานะมนุษย์…..แต่ว่ามันก็แค่นั้นล่ะ” Orc Lord กล่าวขึ้นกับบร็อคโคลี่ด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่ดูเย้ยหยัน แต่ถึงมันจะพูดอย่างนั้นสายตาของบล็อกโคลี่ก็ยังเปล่งประกายไปด้วยความหวังและเปลวไฟแห่งการต่อสู้ที่ยังไม่ดับลง to be continued !!
|
|
|
|
Post by wildrose on Jun 9, 2018 8:49:54 GMT
EP : 14 การพบกันอีกครั้ง Orc Lord ค่อยๆเดินเข้าไปหาบล็อกโคลี่ซึ่งกำลังอ่อนล้าและบาดเจ็บ บล็อกโคลี่นั้นรู้ดีว่าตัวเขาในตอนนี้ไม่มีทางที่จะล้ม Orc Lord ได้อย่างแน่นอนระดับความสามารถและพลังนั้นต่างกันเกินไป เขาทำได้ดีที่สุดเพียงแค่ถ่วงเวลาให้วินเซนต์และโจรหนุ่มนี้ไปได้อย่างปลอดภัย ในใจของบล็อกโคลี่นั้นหวังแค่เพียงว่าสองคนนั้นจะยังไม่โดนจับ “ไอ้หนู !! ไม่โจมตีเข้ามาแล้วสินะ แสดงว่าเตรียมตัวเตรียมใจยอมรับความพ่ายแพ้แล้วอย่างนั้นเหรอ ?” Orc Lord กล่าวขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของบร็อคโคลี่ที่ยืนนิ่งผิดจากตอนแรกที่เข้ามาโจมตีอย่างบ้าคลั้ง บล็อกโคลี่นั้นได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรกลับไป แต่ในแววตาของเขานั้นยังไม่มีความสิ้นหวังปรากฏขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย“หึ !! อย่างนั้นหรอ แบบนี้เองเข้าใจแล้ว แกพยายามจะถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อที่จะให้พรรคพวกของแกหนีไปล่ะสินะ…..เปล่าประโยชน์น่า !!” Orc Lord นั้นสามารถที่จะมองความตั้งใจของบล็อคโคลี่ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง บร็อคโคลี่เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาก็นิ่งเงียบไม่ตอบสิ่งใดกลับไปแต่ในแววตาของเขานั้นกับแสดงความรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาไม่น้อย“เฮ่อ !! มนุษย์นี้เป็นเผ่าพันธุ์ที่แปลกจริงๆ เพียงเพื่อคนอื่นก็สามารถที่จะสละชีวิตของตัวเองได้ มันน่าแปลกและก็น่าตลกขบขันด้วยเหมือนกัน...” Orc Lord กล่าวขึ้นมาราวกับจะเยาะเย้ยบล็อกโคลี่ในการกระทำที่ดูเปล่าประโยชน์ของเขา บร็อคโคลี่เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็เอ่ยปากตอบกลับ Orc Lord ไปว่า“เอ่อ !! ใช่แล้วล่ะ….มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกจริงๆ แต่ว่าถ้าหากไม่ทำแบบนี้มันก็เหมือนกับว่าตัวเองสูญเสียความเป็นมนุษย์ไปแล้ว พวกออคอย่างแกอยากจะหัวเราะเยาะเย้ยยังไงก็ช่าง แต่ว่าสิ่งเหล่านี้คือความภาคภูมิใจของพวกเราชาวมนุษย์” บร็อคโคลี่กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญและความแนวหน้า คำตอบของเขานั้นทำให้ Orc Lord รู้สึกว่าคงจะเป็นการป่วยการที่จะทำร้ายจิตใจของมนุษย์คนนี้ด้วยคำพูดมันจึงเริ่มลงมือด้วยการใช้กำลังอีกครั้งหนึ่งOrc Lord พุ่งเข้าไปโจมตีบล็อกโคลี่อย่างรวดเร็ว กำปั้นที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าและมีพละกำลังมหาศาลถูกปล่อยตรงเข้าใส่กลางใบหน้าของบล็อกโคลี่ในเวลาชั่วพริบตา บร็อคโคลี่ที่บาดเจ็บและอ่อนล้าไม่มีกำลังมากเพียงพอที่จะปัดป้องการโจมตีครั้งนี้ได้ จึงจำเป็นที่จะต้องรับหมัดของ Orc Lord เข้าไปอย่างจัง ความเจ็บปวดนั้นถูกส่งตรงไปยังสมองของบล็อคโคลี่ทันที มันเจ็บราวกับถูกกระแทกด้วยท่อนไม้ที่แข็งและหนักเข้าที่ใบหน้า เขาเกือบจะสลบลงไปจากการโจมตีครั้งนี้ แต่ว่าบล็อกโคลี่นั้นยังไม่สามารถที่จะหมดสติลงไปตอนนี้ได้ เขาพยายามฝืนความเจ็บปวดยืนประจันหน้ากับ Orc Lord อย่างไม่ย่อท้อ Orc Lord เมื่อเห็นท่าทางของคู่ต่อสู้เป็นเช่นนั้นมันก็ระดมโจมตีเข้าไปอย่างต่อเนื่องบล็อคโคลี่กลายเป็นกระสอบทรายที่มีชีวิตของ Orc Lord เขาถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องมันสร้างความเจ็บปวดทางกายให้กับเขาอย่างมากมายแต่ในด้านกำลังใจนั้นบล็อคโคลี่ไม่ได้ท้อถอยลงเลยแม้แต่นิดเดียว “ Charge Arrow !!” ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งตรงมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดมันพุ่งตรงไปยัง Orc Lord ซึ่งอยู่บนสังเวียนอย่างแม่นยำ ผลจากทักษะ Charge Arrow ที่เป็นการยิงลูกธนูออกไปอย่างรุนแรงมันจะทำให้เป้าหมายที่ถูกยิงต้องกระเด็นถอยหลังออกไประยะหนึ่ง หากแต่ว่า Orc Lord ที่มีความชำนาญในด้านการต่อสู้ มีประสาทสัมผัสเป็นเลิศ และมีความว่องไวไม่แพ้ผู้ใดนั้นน่าจะสามารถจะมองเส้นทางของลูกธนูที่ยิงเข้ามาได้อย่างไม่ยากเย็น เพียงแต่ว่าการโจมตีครั้งนี้อยู่นอกเหนือความคาดหมายของ Orc Lordด้วยความตกใจมันจึงยกมือซ้ายขึ้นมาแทนโล่กำบังลูกธนูที่พุ่งตรงเข้าไปหามัน ลูกธนูนั้นปักทะลุมือซ้ายที่ใหญ่โตแข็งแรงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของ Orc Lord ในทันที เลือดสีแดงไหลกระเซ็นออกมาตามบาดแผลที่ถูกลูกธนูปักเข้าไปดูน่าเจ็บปวดมาก แต่ว่าสีหน้าท่าทางของ Orc Lord นั้นกลับไม่แสดงอาการใดๆออกมาราวกับว่าบาดแผลเล็กน้อยเพียงเท่านี้เกิดขึ้นกับมันเป็นประจำเสียจนชินชาไปแล้ว Orc Lord มองไปตามวิถีที่ลูกธนูถูกปล่อยออกมาทันที เบื้องหน้าของมันนั้นก็คือนักธนูสาวผู้มีเส้นผมสีทอง เดซี่ นั่นเอง Orc Lord กำมือซ้ายที่ถูกลูกธนูยิงอย่างแรง จนลูกธนูที่ปักคามือของมันอยู่นั้นหักออกเป็น 2 ท่อนและหลุดออกจากบาดแผล มันคำรามออกมาด้วยความโกรธก่อนจะกล่าวขึ้นมาว่า “ไอ้เจ้าพวกมนุษย์ !! กล้าดียังไงถึงมาบุกเหยียบในถิ่นของพวกเราแบบนี้ จับมันไว้ !! จะต้องไม่มีมนุษย์หน้าไหนกลับออกจากหมู่บ้านของเราในสภาพเป็นๆ !! ไปได้ !!!” Orc Lord สั่งการเหล่าบรรดาชาวออคทุกตัวที่อยู่บริเวณลานกว้างของหมู่บ้านด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว จากเหล่าบรรดาผู้ชมบัดนี้พวกมันกลายสภาพเป็นทหารที่พร้อมรบได้ในเวลาชั่วพริบตา Hight Orc , Orc Archer , Orc Warrior จำนวนเกือบๆร้อยตัวที่อยู่ในสภาพพร้อมรบวิ่งกรูเข้าไปทางจุดซึ่ง เดซี่ นั้นยืนอยู่
เหล่านักรบชาวออคจำนวนมากมายพุ่งตรงเข้าไปหา เดซี่ เป็นภาพที่ดูน่าหวั่นเกรงอย่างมาแต่ว่า เดซี่ นั้นไม่ได้แสดงท่าทางอาการหวั่นไหวอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อยเพราะว่านี่คือแผนการที่พวกของเธอได้วางเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว “ Fire Wall !!” ในระหว่างที่พวกนักรบชาวออคกำลังวิ่งดาหน้ากันเข้ามา ทันใดนั้นกำแพงไฟสีแดงก็ลุกโชติช่วงขึ้นมากั้นกลางระหว่างพวกมันและเดซี่ กำแพงไฟนั้นทำให้พวกออคนั้นไม่สามารถที่จะเข้าใกล้เธอได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีนักธนูชาวออคซึ่งไม่จำเป็นที่จะต้องเข้ามาโจมตีในระยะประชิด พวกมันพากันระดมยิงธนูเข้าไปใส่เดซี่อย่างทันที “ Pneuma !!” กำแพงลมสีเขียวซึ่งเป็นทักษะของนักบวชปรากฏขึ้นรอบๆตัวเดซี่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากำแพงลมนี้เป็นฝีมือของมาเรียอย่างแน่นอน พวกออคนั้นเห็นว่าไม่สามารถจะเข้าใกล้เธอได้ และการโจมตีระยะไกลก็ไม่ได้ผลพวกมันจึงคิดจะรอเวลาให้กำแพงไฟนั้นสลายหายไปแล้วค่อยเข้าโจมตี แต่ว่าพวกของมาเรียไม่รอให้มันเป็นอย่างนั้น ซีเนีย จีต้า และ เทียร์ ที่ซ่อนตัวอยู่บริเวณนั้นก็ปรากฏกายออกมาโจมตีพวกนักรบชาวออคอย่างไม่ทันตั้งตัว การโจมตีประสานของนักดาบสาวทั้ง 3 คนสร้างความแตกตื่นและความหวาดกลัวให้กับเหล่านักรบชาวออคได้ไม่น้อย Orc ตัวแล้วตัวเล่าถูกพวกเธอจัดการจนล้มลงบ้างก็บาดเจ็บสาหัสบ้างก็เสียชีวิต Orc Lord เมื่อเห็นกองทัพของตนกำลังตกอยู่ในความปั่นป่วนและเสียท่า มันก็ตั้งใจที่จะเข้าไปร่วมรบในแนวหน้าด้วยมันจึงกำลังจะกระโดดลงจากสังเวียนการต่อสู้ ความรีบร้อนของมันนั้นทำให้มันไม่ได้จับจ้องไปยังบล็อกโคลี่ที่อยู่บนสังเวียนเลยแม้แต่น้อย ในระหว่างที่มันกำลังจะกระโดดนั้นมันจึงไม่รู้ตัวเลยว่าบล็อกโคลี่ยืนอยู่ข้างหลังมันในระยะที่อันตราย “เฮ้ๆ !! แบบนี้ไม่ดีนะ เจ้าตัวเขียวอยู่เล่นกันก่อนสิ !! ” ทันทีที่พูดจบบล็อคโคลี่ก็หวดไม้กระบองเหล็กที่หนาและหนักของเขาเข้าใส่กลางหลังของ Orc Lord เข้าอย่างเต็มแรง การโจมตีครั้งนี้สร้างความเจ็บปวดและความอับอายให้แก่ Orc Lord เป็นอย่างมากเขาไม่นึกเลยว่าจะต้องมาพลาดท่าถูกโจมตีเอาง่ายๆแบบนี้ การโจมตีของบล็อกโคลี่นั้นค่อนข้างจะได้ผล Orc Lord หน้าคะมำลงไปนอนกับพื้นสังเวียน ด้วยความตกใจ ในจังหวะนั้นเองบล็อกโคลี่ก็รีบตรงเข้าไปยังร่างไร้สติของนักดาบหนุ่มที่เขาวางไว้ด้านบนเวที บล็อกโคลี่แบกนักดาบหนุ่มขึ้นบ่าของเขาและก็รีบกระโดดลงจากเวทีไปในทันที Orc Lord ที่ลุกขึ้นมาหลังจากการถูกโจมตีเมื่อครู่นี้ตอนนี้แววตาของมันเต็มไปด้วยความโกรธอย่างเปี่ยมล้น“ไอ้เจ้าพวกงี่เง่า !! แค่มนุษย์ไม่กี่คนก็ยังจัดการไม่ได้ !! ถอยไป !!” Orc Lord คำรามออกมาด้วยความโกรธและรีบพุ่งตรงลงไปจากสังเวียนการต่อสู้ติดตามบล็อกโคลี่ซึ่งกำลังวิ่งหนีไปอย่างติดๆ บล็อกโคลี่ที่ต้องแบกนักดาบหนุ่มซึ่งไร้สติเอาไว้บนบ่าความเร็วในการวิ่งของเขาย่อมน้อยกว่าของ Orc Lord อย่างแน่นอนดังนั้นระยะห่างของเขาและ Orc Lord จึงค่อยๆร่นเข้ามาประชิดลงเรื่อยๆ บล็อกโคลี่นั้นเริ่มรู้สึกเป็นกังวลว่าเขาจะไม่สามารถหนีการติดตามของ Orc Lord ได้พ้นแน่ แต่ว่าในวินาทีนั้นเองก็มีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น“ Frost Diver !!” สายธารน้ำแข็งที่เย็นเยียบพุ่งตรงไหลมาตามพื้นดินเข้าโจมตี Orc Lord อย่างไม่ทันตั้งตัว Orc Lord นั้นรู้สึกตกใจมากมันพยายามที่จะกระโดดหลบ แต่ก็สายไปเสียแล้วสายธารน้ำแข็งนั้นเข้าพันธนาการข้อเท้าทั้งสองข้างของมันเอาไว้ แม้ว่าในครั้งนี้สายธารน้ำแข็งจะไม่สามารถที่จะพันธนาการมันไว้ได้ทั้งตัวเหมือนกับออคทั่วไป แต่ก็สามารถที่จะหยุดการเคลื่อนไหวของมันได้แม้เพียงเล็กน้อยก็จัดว่าสร้างโอกาสหลบหนีให้กับบล็อกโคลี่มากขึ้น “รีบไปรวมกลุ่มกับคุณมาเรียเร็วเข้าเถอะค่ะ !!” เสียงของนักเวทย์สาวผู้มีเส้นผมยาวสลวยสีดำ กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูรีบร้อน บล็อกโคลี่นั้นสามารถที่จะจำเธอได้เป็นอย่างดี เธอก็คือฮารุนะคนที่เขาเคยได้พบเจอที่เมือง Payon นั่นเอง ทันทีที่บล็อกโคลี่ได้ยินดังนั้นเขาก็พยักหน้าเพื่อตอบรับว่า เขาเข้าใจในสิ่งที่เธอบอกแล้ว บร็อคโคลี่ จึงรีบเปลี่ยนเส้นทางวิ่งไปยังจุดที่พวกเดซี่กำลังต่อสู้กับนักรบชาวออคอยู่“ขอบคุณมากนะ ที่ย้อนกลับมาช่วยเหลือพวกผม พวกผมทำให้พวกเธอต้องลำบากเสียแล้ว….” ทันทีที่บล็อกโคลี่วิ่งมาถึงกลุ่มของนักดาบสาวทั้งสามคน เขาก็กล่าวขึ้นกับพวกเธอด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสำนึกผิดเนื่องจากว่าเขาและวินเซนต์นั้นตั้งใจว่าจะมาช่วยผู้ที่ถูกจับไปเพียงแค่ 2 คนแต่ว่าพวกเขานั้นกลับทำพลาดจนต้องให้พวกเธอต้องมาเดือดร้อนด้วย “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ !! ปลอดภัยก็ดีแล้ว...แต่จะพูดอย่างนั้นก็คงจะยังไม่ใช่ซะทีเดียวสินะ รีบหนีไปจากที่นี่กันเถอะ” ซีเนียกล่าวกับบล็อคโคลี่ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูยินดีที่เห็นเขาปลอดภัย แต่ว่าในสถานการณ์ตอนนี้ซึ่งอยู่กลางสนามรบจะบอกว่าปลอดภัยก็คงจะพูดได้ไม่เต็มปากนัก “มัวรออะไรอยู่ !! รีบหลบเข้าไปแนวหลังเร็วเข้า” เทียร์ซึ่งกำลังต่อสู้กับนักรบชาวออคอยู่กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูรีบร้อน ด้วยจำนวนที่แตกต่างกันมากเกินไป เธอรู้ดีว่ากำลังของพวกเธอน่าจะไม่สามารถที่จะต้านมันไว้ได้นานนักแล้วถ้ายิ่ง Orc Lord ปรากฏตัวขึ้นมาที่นี่เมื่อไหร่ สถานการณ์คงจะแย่ลงไปมากกว่านี้ บล็อกโคลี่เมื่อได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าตอบรับและรีบแบกนักดาบหนุ่มผู้ไร้สติวิ่งเข้าไปรวมกลุ่มกับ เดซี่ ที่ยืนอยู่ด้านหลังนักดาบสาวทั้งสามคนอย่างรวดเร็ว ทันทีที่บล็อกโคลี่มาถึงมาเรียก็ตรงเข้าไปหาพวกเขาด้วยท่าทางที่รีบร้อน บล็อกโคลี่วางนักดาบหนุ่มผู้ไร้ซึ่งสติและมีบาดแผลเต็มตัวลงกับพื้นอย่างเบาๆ มาเรียตรงเข้าไปรับตัวของนักดาบหนุ่มมาประคองไว้ในอ้อมอกของเธอ “ฟรองค์….น่าสงสารจริงๆเลย ไม่นึกเลยว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บมากขนาดนี้” มาเรียกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าสร้อย ที่หางตาของเธอนั้นมีหยดน้ำตาเล็กๆซึมออกมา ท่าทางของเธอนั้นทำให้บล็อกโคลี่และ จีต้า รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยถ้าหากว่าเขามาช่วยได้เร็วกว่านี้ นักดาบหนุ่มผู้มีนามว่าฟรองค์ ก็คงจะไม่ต้องมาพบกับชะตากรรมที่เจ็บปวดเช่นนี้“เอาล่ะ พวกเราก็รีบไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ !!” มาเรียบอกกับทุกคนที่อยู่ในปาร์ตี้ของเธอ ให้เตรียมตัวที่จะถอยทัพหลบหนีออกจากหมู่บ้านของพวก Orc เสียที แต่ทว่าทันใดนั้นความตั้งใจของมาเรียกลับต้องพังทลายลงเมื่อ Orc Lord ซึ่งไล่ตามบร็อคโคลี่มาติดติดปรากฏตัวขึ้นกลางสนามรบ มันใช้กำลังอันมหาศาลของมันทลายพันธนาการน้ำแข็งที่ข้อเท้า และรีบติดตามบล็อกโคลี่มาด้วยความเร็วเต็มฝีเท้า แววตาของมันนั้นเต็มไปด้วยความโกรธจนกลายเป็นสีแดงก่ำดูน่าหวาดหวั่นและน่าขนลุกเสียเหลือเกิน
“ไอ้เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ !! พวกแกจะออกไปจากที่นี่ได้ในสภาพที่เป็นผีเท่านั้น !!”.......to be continued !!
|
|
|
|
Post by wildrose on Jun 11, 2018 1:54:29 GMT
EP : 15 การต่อสู้ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง “ไอ้เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ !! พวกแกจะออกไปจากที่นี่ได้ในสภาพที่เป็นผีเท่านั้น !!” Orc Lord คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว สายตาของมันจับจ้องไปยังพวกบร็อคโคลี่ราวกลับจะกินเลือดกินเนื้อ มันพุ่งเข้าโจมตี 3 นักดาบสาวซึ่งกำลังขวางทางมันอย่างบ้าคลั่งราวกับไฟป่าที่กำลังลุกโหมด้วยแรงลม “ไอ้เจ้าพวกเกะกะขวางทางลงนรกไปซะ !!” Orc Lord ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวดังกึกก้องก่อนที่จะพุ่งเข้าไปโจมตีเทียร์ ซึ่งเธอยืนอยู่ใกล้กับมันที่สุดในบรรดานักดาบทั้ง 3 คนเนื่องจากเธอเป็นแนวหน้ากันชนของปาร์ตี้ เปรี็ยง !! เสียงหมัดของ Orc Lord กระแทกเข้ากับโล่ของเทียร์เสียงดังสนั่นหวั่นไหวแรงกระแทกจากพลังหมัดของ Orc Lord ทำให้แขนของเทียร์รู้สึกเจ็บปวดเจ็บปวดรวดร้าวราวกับว่าไหล่ของเธอจะหลุดออกมา เธอถูกแรงถีบจากหมัดจนต้องถอยหลังไปประมาณ 2-3 ก้าว เทียร์กัดฟันฝืนความเจ็บปวดยืนเป็นแนวหน้าของปาร์ตี้โดยที่ไม่ยอมล้มลง เธอตั้งโล่ของเธอหันหน้าไปทาง Orc Lord สายตาของเธอจับจ้องไปยังมันอย่างไม่กระพริบราวกับจะบอกเป็นนัยๆว่า “ฉันจะไม่มีทางให้แกก้าวข้ามไปได้แม้แต่ก้าวเดียว ถ้าหากอยากจะไปต่อแล้วก็จงข้ามศพของฉันไปก่อน” Orc Lord เมื่อเห็นท่าทางที่มุ่งมั่นของเทียร์ ก็เหมือนกับว่าเอาน้ำมันเข้าไปราดในกองไฟโทสะของมัน มันพุ่งเข้ามาโจมตีเธออีกครั้งด้วยท่าทางที่จริงจังกว่าเดิมดุดันกว่าเดิมและทรงพลังกว่าเดิมหลายเท่า “LV10 Break shield !!” Orc Lord เริ่มใช้ทักษะการโจมตีเพราะว่ามันต้องการที่จะทำลายแนวป้องกันของเทียร์ให้จงได้ Orc Lord วิ่งพุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะใช้เท้าทั้งสองข้างกระโดดถีบออกไปพร้อมๆกันมันเป็นการกระโดดถีบขาคู่ที่รุนแรงและรวดเร็ว เทียร์ไม่มีทางอื่นนอกจากใช้โล่ของ เธอเป็นเครื่องป้องกันการโจมตีเหมือนอย่างที่เธอเคยทำมา แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล Orc Lord นั้นไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีไปที่เธอ แต่มันตั้งใจที่จะโจมตีไปที่โล่ซึ่งอยู่ในมือของเธอ “อะไรกัน !!” เทียร์ตกใจมากเมื่อเธอรู้สึกถึงแรงปะทะที่โจมตีเข้ามา มันเป็นแรงเหวี่ยงราวกับว่าจะทำให้โล่ของเธอนั้นหลุดออกไปจากมือของเธอให้ได้ Orc Lord นั้นทำได้สำเร็จแรงถีบจากเท้าทั้งสองข้างนั้น ถูกส่งตรงไปยังบริเวณริมด้านหนึ่งของโล่ มันส่งผลให้โล่ที่อยู่ในมือของเทียร์ถูกปัดแฉลบออกไปด้านข้างของลำตัวเธอ และด้วยกำลังอันมหาศาลนั้นทำให้โล่หลุดออกจากมือของเธอไปในสภาพที่บิดเบี้ยวไปด้านหนึ่ง ถึงต่อให้เธอจะกลับไปเก็บโล่ซึ่งหลุดออกจากมือของเธอไปแล้ว มันก็คงจะไม่สามารถนำมาใช้การได้ดีดังเดิมเพราะสภาพมันถูกโจมตีด้วยกำลังมหาศาลจนยุบเข้าไปด้านหนึ่งเสียแล้ว “เทียร์ !!” จีต้า และ ซีเนียร์ ร้องขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่มีความสามารถในการป้องกันมากที่สุดของปาร์ตี้อย่างเทียร์เสียท่าเข้าเสียแล้ว Orc Lord เมื่อเห็นว่า การโจมตีของมันได้ผลมันจึงพุ่งเข้าไปหวังที่จะซ้ำเพื่อไม่ให้ เทียร์สามารถลุกขึ้นมาต่อกรกับมันได้อีก “ไม่มีทางหรอก !!” ซีเนีย เมื่อเห็นท่าทางของ Orc Lord เป็นเช่นนั้นเธอก็พุ่งเข้าไปโจมตีมันจากด้านข้างด้วยความรวดเร็วหวังที่จะสกัดมันไม่ให้ลงมือเข้าไปโจมตีเทียร์ซ้ำได้ Orc Lord ซึ่งกำลังจับจ้องไปที่เทียร์ซึ่งเป็นเป้าหมายของมันจึงไม่ได้สนใจการกระทำของซีเนียเท่าที่ควร แแต่ว่าปฏิกิริยาตอบสนองของมันซึ่งผ่านการต่อสู้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ก็มากเพียงพอที่จะทำให้จิตใต้สำนึกของมันเบี่ยงตัวหลบก่อนที่คมดาบของเธอจะเข้าไปสัมผัสกับผิวหนังของมัน ดาบคาตะนะของซีเนียจึงโจมตีพลาดเป้า และฟาดฟันเข้าใส่เกราะลำตัวของ Orc Lord ซึ่งเป็นเกราะที่ทำมาจากเหล็กสีดำปนเทามันหนาและดูมีความทนทานมาก พลังการฟาดฟันของเธอทำให้เกิดประกายไฟสีส้มทันทีที่คมดาบสัมผัสกับเกราะและทำให้เกราะนั้นมีรอยบากยาวเป็นทางตามรอยการฟัน
“ไอ้เจ้าพวกมนุษย์หน้าโง่ !! ถ้าอยากจะรีบไปตายขนาดนั้นเดี๋ยวข้าจะสงเคราะห์ให้เจ้าก่อนเอง !!” Orc Lord เปลี่ยนเป้าหมายอย่างทันทีแววตาที่เต็มไปด้วยความคั่งแค้นหันมาจับจ้องไปยังซีเนีย ท่าทางของ Orc Lord นั้นทำให้ซีเนียรู้สึกตกใจกลัวจนเธอชะงักไปชั่วพริบตาหนึ่ง Orc Lord กระโดดเข้าใส่เธอและเตะท่าฟาดหางจระเข้พุ่งตรงไปยังศีรษะของเธออย่างฉับพลัน “หลบเร็ว !!” จีต้าตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงเพื่อบอกให้ซีเนียหลบการโจมตีของ Orc Lord ให้พ้น แต่ว่าความตกใจและสถานการณ์เฉพาะหน้าที่ถาโถมเข้าใส่ ซีเนียทำให้การตัดสินใจของเธอชะงักลง เธอจึงทำได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อเป็นเป้านิ่งด้วยความสับสน “ Safety Wall !!” เสียงของจอมเวทย์สาวผู้มีเส้นผมสีขาวซึ่งชื่อว่ามิวดังขึ้นมาในวินาทีนั้น กำแพงพลังจิตสีขาวใสโปร่งแสงก็ปรากฏตั้งตระหง่านขึ้นรอบๆตัวของซีเนีย กำแพงนั้นมองดูด้วยตาใสและบอบบางราวกับกระจก แต่นี่คือทักษะกำแพงพลังจิตของนักเวทย์มันมีเอาไว้ป้องกันการโจมตีทางกายภาพทุกชนิดที่โจมตีเข้ามาใส่ผู้ที่อยู่ในกำแพง เปรี้ยง !! เสียงหน้าแข้งที่ใส่สนับขาเหล็กของ Orc Lord กระแทกเข้ากับกำแพงพลังจิตของมิวเข้าอย่างจังเสียงดังสนั่นหวั่นไหว แต่ผลที่ได้ก็คือการโจมตีที่หวังทำให้ซีเนียได้รับบาดเจ็บสาหัสของ Orc Lord นั้นไปความหมาย หลังจากได้รับการปกป้องจากเพื่อนร่วมปาร์ตี้ซีเนียที่คลายจากอาการตกใจก็รู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง เธอหันกลับไปมองหน้านักเวทย์สาวก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “ขอโทษที !! ขอบใจนะ !!” ซีเนียกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูรีบเร่งเพราะในเวลานี้พวกเขาอยู่ในสภาวะการต่อสู้ แต่คำพูดของเธอนั้นทำให้มิวยิ้มออกมาเล็กๆที่มุมปาก จีต้าที่เห็นว่าตอนนี้ Orc Lord กำลังถูกแก้ทางและถูกปัดป้องกันโจมตีและเอาไว้ได้เธอจึงเริ่มพยายามหาช่องว่างเพื่อที่จะโจมตีกลับ Orc Lord ให้ได้บ้างเพราะว่าถ้ามันถูกทำให้บาดเจ็บและอ่อนกำลังลงบางทีพวกเธอน่าจะมีเวลามากเพียงพอที่จะให้บล็อคโคลี่และมาเรียเปิดวาปพาพวกเธอหนีกลับออกไปได้ เธอจึงพุ่งตรงเข้าไปหา Orc Lord อย่างรวดเร็วในวินาทีที่มันกำลังรู้สึกประหลาดใจที่มันต้องมาเจอกับคำแพงพลังจิตของนักเวทย์ “ Bash !!” จีต้า ใช้ทักษะการเพิ่มพลังฟาดฟันของนักดาบเข้าโจมตีที่จุดอับซึ่งอยู่บริเวณเอวด้านหลังของ Orc Lord โดยที่มันไม่ทันตั้งตัว คมดาบของ จีต้า ซึ่งถูกฟาดฟันออกไปอย่างรุนแรงและรวดเร็วนั้นได้ผลมันสัมผัสเข้ากับผิวหนังที่หยาบกร้านและหนาของ Orc Lord คมดาบของเธอนั้นกินลึกเข้าไปในเนื้อของมันมากพอสมควรเลือดสีแดงไหลกระเซ็นออกมาผ่านผิวหนังสีเขียวของ Orc Lord ในทันที การโจมตีไปในจุดอับสร้างความตกตะลึงและความอับอายให้กับ Orc Lord อย่างเหลือล้น“อ๊าาาค !! ไอ้เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำแกสามารถเรียกเลือดจากข้าได้อย่างนั้นเหรอ มันจะมากเกินไปแล้ว !!” Orc Lord คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ มันกำหมัดทั้งสองข้างกระโดดขึ้นไปในอากาศสูงเหนือศีรษะของนักดาบสาวทั้งสามคน พวกเธอนั้นรู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของมันและรู้ดีว่าอันตรายนั้นกำลังจะเข้ามาถึงแล้ว “มันกำลังจะทำอะไรน่ะ ? ท่าไม่ดีแล้วพวก !! เราวิ่งเร็ว !!” เทียร์ตะโกนออกมาเป็นสัญญาณเตือนให้กับสมาชิกทุกคนในปาร์ตี้ที่อยู่บริเวณนั้นรีบหลบหลีกการโจมตีของ Orc Lord ในทันทีถึงแม้ว่าเธอจะไม่บอกแต่ทุกคนที่เห็นภาพเดียวกันนั้นก็รู้ถึงสถานการณ์ได้อย่างเป็นอย่างดี จีต้า ซีเนีย เทียร์ รีบวิ่งหลบให้ออกห่างจากรัศมีรอบๆตัว Orc Lord กันอย่างสุดฝีเท้า “Earthquake !!” Orc Lord ทิ้งร่างกายอันมหึมาที่มีน้ำหนักมหาศาลของมันลงสู่พื้นดินอย่างรุนแรงส่งผลให้สร้างแรงสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหวเทียมขึ้นเบื้องหน้าของมัน แผ่นดินไหวนี้มีรัศมีค่อนข้างกว้างแม้ว่านักดาบสาวทั้งสามคนนั้นจะวิ่งหนีออกไปได้ระยะหนึ่งแล้ว ก็ยังไม่อาจพ้นรัศมีการโจมตีของทักษะนี้ได้
แรงสั่นสะเทือนนั้นส่งผลให้พวกเธอล้มลงทั้งยืนเพราะความไม่มั่นคงของแผ่นดินที่เหยียบอยู่ เมื่อนักดาบสาวทั้งสามคนเสียหลักล้มลง Orc Lord ก็รีบกระโจนพุ่งผ่านแนวป้องกันของพวกเธอเข้าไปยังปาร์ตี้แนวหลังทันที ในช่วงเวลานี้เป็นจังหวะที่มาเรียกำลังทำการรักษาบาดแผลของ ฟรองค์ อยู่พอดี เนื่องจากบาดแผลที่เขาได้รับมานั้นค่อนข้างจะสาหัสมาก เธอจึงจำเป็นต้องใช้เวลาและพลังเวทย์มนต์ในการรักษาจำนวนมหาศาลแต่ตอนนี้เธอก็ใกล้ที่จะทำสำเร็จแล้ว แขนที่หักจนผิดรูปผิดร่างจากการต่อสู้บนสังเวียน ถูกเยียวยารักษาจนกลับมาอยู่ในสภาพเดิมบาดแผลตามตัวต่างๆก็ถูกเยียวยาจนปิดสนิท “พวกแกกล้ามาเหยียบถึงหมู่บ้านของพวกข้า !! แล้วคิดจะลอยนวลกลับออกไปยังงั้นเหรอไม่มีทางหรอก !!” Orc Lord คำรามออกมาในขณะที่กำลังวิ่งเข้าใส่ มาเรีย อย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็น Orc Lord พุ่งเข้ามาโจมตีด้วยท่าทางที่เกรี้ยวกราดขนาดนั้น มาเรียก็รู้สึกตื่นตระหนกตกใจและขวัญเสียเป็นอย่างมากถึงเธอจะรู้ว่ามันอาจจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยแต่เธอก็หวังให้นักดับสาวทั้งสามคนนั้นหยุดยั้ง Orc Lord เอาไว้ได้จนกว่าเธอจะทำการรักษาและเปิดประตูวาปสำเร็จ แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอหวังเอาไว้นั้นจะพังทลายลงเสียแล้ว เจ้าปีศาจตนนี้น่ากลัวและทรงพลังเกินกว่าที่แนวหน้าของปาตี้เธอจะรับมือเอาไว้ได้นาน “คุณมาเรีย….รักษาต่อไปเถอะครับเรื่องถ่วงเวลาให้ผมจัดการเอง…..” บล็อกโคลี่ทันทีที่เข้ามาถึงแนวหลังของปาร์ตี้เขาก็ได้หยุดพักหายใจจากนั้นเขาก็ดื่มน้ำยาฟื้นพลัง Red Potion เข้าไปจำนวนมากจนบาดแผลภายนอกของเขานั้นหายสนิทจะมีก็เพียงอาการอ่อนล้าและผลข้างเคียงของน้ำยาฟื้นพลังที่เหลืออยู่เล็กน้อยเท่านั้น Red Potion จริงๆแล้วมันก็คือน้ำยาฟื้นพลังที่ถูกสร้างขึ้นมาจากสมุนไพรสีแดง Red Herb นำมาสกัดจนกลายเป็นของเหลว รสชาติของมันนั้นไม่ได้ดีเอาเสียเลย จริงๆถ้าจะให้พูดก็คือรสชาติของมันทั้งขมทั้งฝาดแถมมีกลิ่นเหม็นเขียว แม้จะมีนักผจญภัยที่มีอุปนิสัยการกินประหลาดแล้วชื่นชอบรสชาติของมันบ้างจำนวนหนึ่ง แต่ส่วนมากแล้วหลายๆคนนั้นเกลียดทั้งกลิ่นและรสชาติของมัน แต่พวกเขาก็จำเป็นที่จะต้องกินมันเพราะว่ามันเป็นยาที่จะสามารถช่วยสมานแผลภายนอกร่างกายได้ในเวลาอันรวดเร็ว แต่ถ้าหากใช้มันต่อเนื่องกันหลายๆขวดในช่วงเวลาสั้นๆ ผลการรักษาของมันจะค่อยๆลดลงทีละนิดๆ ซึ่งคล้ายกับโรคที่ดื้อยานั่นเอง บร็อคโคลี่ตรงเข้ามายืนขวางระหว่าง Orc Lord และ มาเรีย โดยที่มี เดซี่ และ มิว ยืนอยู่ข้างหลังเขาอีกทีหนึ่ง บล็อกโคลี่ในตอนนี้มีสีหน้าที่จริงจังและดุดันกว่าตอนที่ต่อสู้อยู่บนสังเวียนมากมายนัก เพราะว่าในยามนี้เขาไม่ได้ต่อสู้เพียงคนเดียวแต่เขามีชีวิตของสมาชิกในปาร์ตี้หลายคนเป็นเดิมพัน “คุณเดซี่ คุณมิว ฝากช่วยยิงสนับสนุนให้ผมด้วยนะครับ...” บล็อกโคลี่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมหนักแน่นและฟังดูจริงจัง สองสาวผู้อยู่ด้านหลังของเขานั้นพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับ ในชั่วพริบตานั้นบล็อคโคลี่ก็พุ่งทะยานออกไปเข้าปะทะกับ Orc Lord ในทันที “แกอีกแล้วเหรอไอ้หนู !! ดูเหมือนว่าบทเรียนที่ข้าสั่งสอนแกบนสังเวียนจะยังไม่พอสินะ !!” Orc Lord คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะกำหมัดและพุ่งเข้าใส่บร็อคโคลี่ “ไอ้เจ้าปีศาจ !! ชั้นจะแสดงความน่ากลัวของมนุษย์ให้แกได้ดูเอง !!” บล็อกโคลี่คำรามออกมาอย่างสุดเสียง เสียงนั้นดังสนั่นกึกก้องไม่แพ้เสียงของ Orc Lord เลยแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาซึ่งเคยเปี่ยมไปด้วยความสุขุมรอบคอบ และความใจเย็น ตอนนี้กลับกลายเป็นแววตาที่มุ่งมั่นและเปี่ยมไปด้วยรังสีแห่งการฆ่าฟันผิดจากปกติของเขาไปอย่างสิ้นเชิง ……to be continued !!
|
|
|
|
Post by wildrose on Jun 12, 2018 8:33:16 GMT
EP : 16 พลังของมนุษย์ บร็อคโคลี่ และ Orc Lord ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบไม่พูดสิ่งใดๆออกมาอีกเลย บรรยากาศนั้นดูเงียบสงบอย่างน่าแปลกใจ แต่สีหน้าและแววตาของบล็อกโคลี่ และ Orc Lord นั้นกลับปลดปล่อยรังสีแห่งการฆ่าฟันที่รุนแรงเข้าปะทะอยู่ไม่ขาดสายสร้างความกดดันให้กับผู้ที่อยู่รอบๆด้านไม่น้อย เดซี่ และ มิว ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังบล็อคโคลี่พวกเธอนั้นรับรู้ถึงแรงกดดันนี้ได้เป็นอย่างดีทำให้พวกเธอไม่กล้าลงมือก่อนแม้จะมีโอกาสก็ตาม แต่ในทันใดนั้น ชั่วพริบตาบล็อกโคลี่และ Orc Lord ก็พุ่งเข้าใส่กันอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ราวกับว่าแรงกดดันที่สร้างด้วยสายตาและรังสีการฆ่าฟันนั้นไม่อาจที่จะสยบคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อีกแล้ว การต่อสู้ของพวกเขาจึงได้ระเบิดขึ้น “โอ่วววววร่าาาาา !!” ทันทีที่เข้าประชิดตัวได้บร็อคโคลี่ก็เปิดโอกาสโจมตีก่อนเขาหวดไม้กระบองเหล็กซึ่งอยู่ในมือของเขาเข้าใส่ที่ลำตัวของ Orc Lord อย่างเต็มแรงเขาเล็งเข้าไปในจุดที่ จีต้า เคยสร้างบาดแผลเอาไว้ให้กับมันอย่างแม่นยำ ไม้กระบองเหล็กฟาดเข้าไปบริเวณแผลเก่าของ Orc Lord จากบาดแผลที่ไม่มีเลือดซึมออกมาแล้ว เมื่อถูกกระแทกเข้าด้วยของแข็งอย่างรุนแรงเลือดของมันก็พุ่งกระฉูดออกมาอีกครั้ง การโจมตีครั้งนี้สร้างความเจ็บปวดแสนสาหัสให้กับ Orc Lord“ไอ้เจ้ามนุษย์ !!” Orc Lord คำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่มันจะปล่อยหมัดขวาตรงซึ่งทรงพลังและรวดเร็วเข้าไปที่กลางหน้าผากของบร๊อกโคลี เมื่อถูกโจมตีสวนกลับเช่นนั้นบล็อกโคลี่จึงไม่สามารถหลบหมัดของ Orc Lord ได้หน้าผากของเขาจึงรับหมัดเข้าไปตรงๆ เขารู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนมหาศาลที่ถูกส่งตรงมายังสมองของเขา ถ้าหากเป็นมนุษย์ปกติทั้วไปการโจมตีครั้งนี้น่าจะทำให้คนๆนั้นถึงกับสลบลงเลยทีเดียว แต่หมัดนี่ไม่สามารถที่จะล้มบร็อคโคลี่ลงได้ ยิ่งโดยเฉพาะเป็นบร็อคโคลี่ในตอนนี้ เวลานี้ด้วยแล้วล่ะก็ “มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกโว้ย !!” บล็อกโคลี่คำรามออกมาอย่างสุดเสียงในขณะที่ใบหน้าของเขานั้นอาบไปด้วยเลือดสีแดงฉาน ที่ไหลออกมาจากบาดแผลตรงหน้าผากดูเหมือนว่าหัวของเขาน่าจะมีรอยแตกไม่มากก็น้อย แต่ความเจ็บปวดของเขาในตอนนี้กลับยิ่งกลายเป็นตัวกระตุ้นพลังการต่อสู้และความป่าเถื่อนในตัวของเขาให้เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ บล็อกโคลี่ ระดมหวดไม้กระบองเหล็กซึ่งอยู่ในมือเข้าโจมตีใส่ Orc Lord อย่างรวดเร็วพละกำลังและความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์เมื่อเทียบกับการต่อสู้บนสังเวียนก่อนหน้านี้ มันสร้างความตื่นตระหนกตกใจให้กับ Orc Lord มากพอสมควร Orc Lord ได้แต่ปัดป้องกันโจมตีของเขาด้วยท่าทางที่ระมัดระวังเป็นอย่างมาก เพราะถ้าหากว่ามันถูกกระบองเหล็กฟาดเข้าไปสักครั้งก็คงจะรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย “ไอ้เจ้าหนู !! บนสังเวียนก่อนหน้านี้แกออมมือหรอ ?!? ร้ายกาจมาก !!” Orc Lord คำรามออกมาด้วยความโกรธและตกใจทันทีที่ได้เห็นความสามารถที่เพิ่มพูนขึ้นของบล็อกโคลี่ พลังโจมตีของเขานั้นไม่ได้เพียงเพิ่มขึ้นเท่านั้นแต่ความเร็วของเขาก็ยังไม่ได้ลดลงจากอาการบาดเจ็บและอ่อนล้าเลยแม้แต่น้อย บล็อกโคลี่ไม่ตอบคำถามแต่เขายังคงระดมโจมตีต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ไม้กระบองเหล็กถูกฟาดเหวี่ยงโจมตีเข้าไปทุกทิศทุกทาง ไม่ว่าจะเป็น บน ล่าง ซ้าย ขวา การโจมตีของเขานั้นไม่ได้เป็นกระบวนท่าดังนั้นมันจึงยากที่จะรับมือเพราะความไร้รูปแบบของการโจมตี Orc Lord นั้นจึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมากในการรับมือกับการโจมตีที่หนักหน่วงและไร้ระเบียบแบบนี้ .「ไอ้เจ้าหนูนี่ !! มันน่ากลัวอะไรอย่างนี้ มันไม่ต้องใช้กระบวนท่าหรือใช้ทักษะอะไรเลย มันแค่หวดอาวุธในมือของมันเข้าใส่เราเท่านั้น แค่พลังและความเร็วของมันก็สามารถจะไล่ต้อนเราได้ถึงขนาดนี้ ร้ายกาจนัก !!」Orc Lord คิดในใจพลางพยายามหาคำตอบในสิ่งที่มันกำลังพบเจอ ด้วยความจริงที่ว่าบล็อกโคลี่นั้นกำลังโจมตีกดดันมันจนมันต้องป้องกันตัวเองด้วยความสามารถแทบจะทั้งหมดที่มันมี “พอกันที !!” Orc Lord คำรามออกมาเมื่อความอดทนของมันถึงขีดสุด มันฝืนใช้มือทั้งสองข้างเข้าจับไม้กระบองเหล็กของบล็อกโคลี่เพื่อหยุดการโจมตีของเขาเอาไว้ บล็อกโคลี่เมื่อถูก Orc Lord ใช้มือจับอาวุธไป การโจมตีของเขาก็หยุดลงอย่างฉับพลันแต่แววตาที่ยังคงมุ่งมั่นในการต่อสู้ของเขานั้นก็ยังคงจับจ้องไปที่ Orc Lord อย่างไม่ลดละ“ Double Strafing !!” เดซี่ เมื่อเห็นว่าบร็อคโคลี่กำลังจะเสียเปรียบ เธอก็ใช้ทักษะของนักธนูซึ่งเป็นการ ยิงลูกธนูซ้อนกัน 2 ดอกออกไปในเวลาเดียวกันอย่างรวดเร็ว ด้วยความแม่นยำของเดซี่ลูกธนูของเธอนั้นพุ่งเข้าใส่ในจุดอับของ Orc Lord ซึ่งก็คือบริเวณเอวด้านหลังที่ทั้งบร็อคโคลี่และ จีต้า เคยโจมตีมันมาแล้ว ลูกธนูที่โจมตีออกไปนั้นจึงเข้าเป้าทั้ง 2 ดอก Orc Lord รู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสขึ้นมาทันทีเมื่อได้รับการโจมตีของเดซี่เข้าไป “อ๊าคคค !!” Orc Lord ร้องเสียงหลงออกมาด้วยความเจ็บปวด มันปล่อยมือออกจากไม้กระบองเหล็กของบล็อกโคลี่ และใช้เท้าของมันทีเข้าไปที่หน้าอกของบล็อกโคลี่อย่างรุนแรงเพื่อที่จะผลักบล็อคโคลี่ให้กระเด็นถอยหลังออกไป ก่อนที่มันทำท่าจะพุ่งเข้าไปโจมตีเดซี่เพื่อเป็นการล้างอาย แต่ว่าบล็อกโคลี่ไม่ปล่อยให้มันทำอย่างนั้นได้เขาทิ้งกระบองเหล็กจากนั้นก็วิ่งเข้าไปประชิดตัวของ Orc Lord และใช้มือทั้งสองข้างของเขากอดเอวของมันเอาไว้เพื่อล็อคตัวของมันไม่ให้ขยับไปไหน “ตอนนี้ล่ะเอาเลย !!” บล็อกโคลี่ตะโกนออกมาเพื่อเป็นสัญญาณให้ทั้งสองสาวเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขาโจมตีใส่ Orc Lord“ Double Strafing !!” เดซี่ ใช้ทักษะซึ่งเป็นการยิงธนูพร้อมกัน 2 ดอก “ LV10 Fire Bolt !!” มิวนั้นใช้ทักษะในการโจมตีของนักเวทย์ซึ่งเป็นการยิงธนูไฟลงมาจากท้องฟ้าตามระดับของทักษะที่ใช้ ในครั้งนี้เธอใช้ระดับที่ 10 นั่นหมายถึงว่าจะมีธนูยิงลงมาทั้งหมด 10 ดอกทันทีที่เพื่อนสองสาวลงมือโจมตีบล็อกโคลี่ก็ปล่อยมือออกจากร่างของ Orc Lord และรีบกระโดดหนีทันที Orc Lord เมื่อเห็นว่าทั้งลูกธนูและลูกธนูไฟนั้นถูกระดมยิงมาที่ตนเอง มันก็หาทางที่จะป้องกันตัวเองอย่างสุดความสามารถ มันยกแขนที่ใส่สนับมือเหล็กขึ้นป้องกันตนเองจากด้านหน้า ลูกธนูของเดซี่กระทบเข้ากับเหล็กที่ติดอยู่กับสนับมือของมันจนวิถีของลูกธนูนั้นเบนออกไปด้านข้าง จึงได้แต่สร้างแผลถลอกเล็กๆให้กับบริเวณช่วงแขนของมันเท่านั้นแต่ว่าธนูไฟซึ่งเป็นพลังเวทย์ของมิวนั้นกลับดูจะสร้างปัญหาให้กับมันมากกว่า เนื่องจากว่าลูกธนูไฟนั้นถูกยิงเข้าใส่แขนทั้งสองข้างของมันซึ่งกำลังใช้เป็นโล่กำบังเข้าแบบตรงๆ อุณหภูมิความร้อนของลูกธนูไฟซึ่งเป็นเวทมนต์โจมตีของนักเวทย์นั้นมีความร้อนที่สูงกว่าทักษะ Magnum Break ของนักดาบมากพอสมควรดังนั้นถึงแม้ว่าจะตั้งท่าป้องกันแล้วก็ตาม การโดนเข้าไปถึง 10 นัดแบบนี้ก็ทำให้สร้างความเสียหายได้มากเลยทีเดียว แขนทั้งสองข้างของ Orc Lord หลังจากที่โดนลูกธนูไฟเข้าไปก็เกิดแผลเป็นรอยไหม้ที่ค่อนข้างจะรุนแรงขึ้นหลายจุด มีควันที่เกิดจากความร้อนขึ้นบนผิวหนังของมันทั่วบริเวณที่ถูกไฟไหม้ ท่าทางและสีหน้าของมันนั้นบอกได้ถึงความเจ็บปวดจากการถูกโจมตีครั้งนี้มากเลยทีเดียว “ได้ผลไหมนะ...” บล็อกโคลี่เอ่ยถามขึ้นมาลอยๆหลังจากที่เขาได้เห็นการโจมตีสนับสนุนของสองสาวเข้าเป้าอย่างสวยงาม แต่ความหวังที่การโจมตีครั้งนี้จะได้ผลนั้นดูเหมือนจะมากเกินไป Orc Lord ยังคงยืนอยู่ แม้ร่างกายของมันนั้นจะมีบางส่วนที่เป็นรอยไหม้แต่คราวนี้แววตาของมันนั้นไม่ได้เปี่ยมไปด้วยความโกรธแบบมุทะลุดุดัน คลั่งแค้นเหมือนกับตอนแรกที่ต่อสู้แต่มันกลับเปลี่ยนเป็นแววตาของนักรบที่ผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชนและเป็นแววตาของนักฆ่าที่สังหารศัตรูมาแล้วนักต่อนัก “เลิกเล่นกันสักที !! ไอ้หนู !!” Orc Lord พุ่งเข้ามาประชิดบร็อคโคลี่ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อจนทำให้เขานั้นรู้สึกสะดุ้งกลัว และในชั่วพริบตานั้นมันก็ใช้ขาขวาของมันแตะเข้าไปที่บริเวณกลางลำตัวของบล็อกโคลี่อย่างเต็มแรง บล็อคโคลี่นั้นยังไม่ทันแม้แต่จะได้พยายามปัดป้องเลยซักนิดเดียว แรงเตะทำให้ร่างกายของบล็อคโคลี่นั้นลอยกระเดนไปในทันที ไกล้ๆนั่นร่างของบล็อคโคลี่ไปชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ในระยะสายตาของบริเวณที่พวกเขาต่อสู้ บล็อคโคลี่รู้สึกเจ็บปวดมากจนชาไปทั้งตัวแต่เท่านั้นยังไม่จบ Orc Lord พุ่งติดตามบล็อคโคลี่ไปติดๆ มันกำลังจะปล่อยหมัดที่ทรงพลังของมันโจมตีใส่บล็อคโคลี่อีกครั้งเพื่อหวังที่จะทำให้เขาหมดสภาพการต่อสู้ หรืออาจจะถึงแก่ชีวิตไปเลยก็เป็นได้ “ Soul Strike !!” มิวเมื่อเห็นว่าบล็อคโคลี่กำลังตกอยู่ในอันตราย เธอจึงใช้ทักษะของนักเวทย์โจมตีแบบฉับพลัน ทักษะที่เรียกว่า Soul Strike เป็นการใช้เวทย์ที่สั้นง่ายและรวดเร็วแต่ได้ผล โดยการใช้พลังเวทย์ของตนเองเปลี่ยนเป็นลูกบอลพลังงานสีขาวและพุ่งเข้าโจมตีเป้าหมายอย่างรวดเร็ว ทักษะนี้แม้จะใช้เวลาในการร่ายเวทย์ที่น้อยนิดและมีพลังโจมตีที่ค่อนข้างสูง แต่มันเป็นการใช้พลังเวทย์ล้วนๆในการโจมตีแทบจะไม่จำเป็นต้องพึ่งคาถาเลย ดังนั้นจึงต้องใช้พลังเวทย์เป็นจำนวนมากในการยิงแต่ละครั้ง ลูกบอลพลังงานสีขาวใสจำนวน 5 ลูกพุ่งไปในอากาศเข้าหา Orc Lord อย่างรวดเร็ว ในระหว่างที่มันกำลังจะลงมือโจมตีใส่บล็อกโคลี่ ลูกบอลพลังงานทั้ง 5 ลูกนั้นกระแทกเข้าที่ด้านหลังของมันอย่างจัง บอล 1 ลูกนั้นมีพลังทำลายล้างเทียบเท่ากับการฟาดไม้กระบองเหล็กของบร็อคโคลี่ 1 ครั้งเลยทีเดียว ดังนั้นเมื่อโดนเข้าไปเต็มๆถึง 5 ลูกแบบนี้ Orc Lord ถึงกับเจ็บจนตัวสั่นและมันก็หันหน้ามาทางสองสาวทันที “ไอ้เจ้าพวกมนุษย์ผู้หญิงน่ารำคาญ !! ถ้าอยากจะรีบไปตายกันขนาดนั้นล่ะก็…...ได้ !!!” Orc Lord คำรามออกมาด้วยความหงุดหงิดและโกรธเกรี้ยว ก่อนที่มันจะทำท่าจะพุ่งเข้าไปหาสองสาว ซึ่งยืนอยู่ห่างจากจุดที่มันอยู่กับบร็อคโคลี่พอสมควร แต่ว่าก่อนที่มันจะได้ทะยานตัวออกไปนั้นบล็อคโคลี่ก็ใช้สองมือของเขาจับที่ขาข้างขวาของมันเอาไว้“บนสังเวียนก็ทีนึง…..แล้วตอนนี้ก็จะเอาอีกงั้นหรอ ? แกยังเล่นกับชั้นไม่เสร็จเลยนะ !!” บล็อกโคลี่กล่าวขึ้นกับ Orc Lord ด้วยสภาพที่ใบหน้าของเขานั้นท่วมไปด้วยเลือดแต่แววตาของเขานั้นก็ยังคงเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและความแข็งแกร่งดังเดิมไม่เปลี่ยนแปลง “ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าเดี๋ยวจะทำให้แกได้เห็น ความน่ากลัวของมนุษย์เอง เอาล่ะ !! คอยดูให้ดี !!!” บร็อคโคลี่ลุกขึ้นยืนในสภาพที่มือทั้งสองข้างของเขายังคงจับขาขวาของ Orc Lord เอาไว้อย่างเหนียวแน่นและมั่นคงเมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ Orc Lord เสียหลักและล้มลงกับพื้นทันใดนั้นบล็อคโคลี่ก็ออกแรงอันมหาศาลเหวี่ยง Orc Lord ไปรอบๆเป็นวงกลมและยิ่งหมุนเร็วขึ้นๆทุกที “หนะ…..นี่แกคิดจะทำอะไร ?!” Orc Lord กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูตื่นตระหนกเมื่อมันถูกจับเหวี่ยงเป็นลูกข่างและเริ่มมีอาการเวียนหัว บล็อกโคลี่ไม่พูดอะไรออกมาได้แต่คำรามออกมาเสียงดังลั่นก่อนที่เขาจะโยนตัวของ Orc Lord ให้ลอยขึ้นไปในอากาศ และจากนั้นเขาก็คว้าไม้กระบองเหล็กมาไว้ในมือและกระโดดตามขึ้นไปในทิศทางที่เขาเหวี่ยง Orc Lord ออกไป “โอร่า !! โอร่า !! โอร่า !! โอร่า !! โอร่า !! โอร่า !!!!!” บล็อกโคลี่กระโดดเข้าไปประชิด Orc Lord ซึ่งกำลังมึนงงอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ขวดไม้กระบองเหล็กในมือเข้าใส่ Orc Lord อย่างรวดเร็วและรุนแรงเต็มกำลังที่เขาจะมีพลังใส่เข้าไปได้ ร่างของ Orc Lord ถูกทุบด้วยไม้กระบองเหล็กอย่างต่อเนื่องนับหลายสิบครั้งจนน่วม ใบหน้าของมันบวมเบ่งตามตัวของมันมีรอยถูกทุบมากมาย ก่อนที่ครั้งสุดท้ายบล็อกโคลี่จะหวดเข้าที่กลางลำตัวของมันอย่างแรงจนร่างของมันพุ่งตกลงมากระแทกกับพื้นดินเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวและฝุ่นตลบไปทั่ว Orc Lord ที่โดนการโจมตีต่อเนื่องเข้าไปเป็นชุดรู้สึกเจ็บปวดไปหมดทั้งตัวแต่แค่นี้ก็ยังไม่เพียงพอที่จะล้มมันลงได้ มันค่อยๆยืนขึ้นมาด้วยท่าทางที่ดูยากลำบากก่อนจะพ่นเลือดออกมาคำโต แสดงได้ถึงอาการบาดเจ็บที่ค่อนข้างมากที่ได้รับจากการโจมตี บล็อกโคลี่ลงมายืนประจันหน้ากับมันอีกครั้งเพื่อหวังจะหวดมันจนกว่าจะล้ม“ย๊ากกกกก !!” ทั้งสองคนคำรามขึ้นมาพร้อมกันก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่กันด้วยกำลังทั้งหมดที่พวกเขามีบล๊อคโคลี่หวดไม้กระบองเหล็กในมือออกไปตรงๆ ในคราวนี้เขาหมายที่จะทุบเข้าไปบริเวณศีรษะของ Orc Lord เพื่อให้มันแตกสลายตายไปซะให้จบๆ ส่วน Orc Lord นั้นก็ปล่อยหมัดขวาตรงออกไปหมายจะโจมตีบริเวณศีรษะของบล็อกโคลี่ ซึ่งเคยมีรอยแตกอยู่แล้วจากที่มันต่อยเขาไปก่อนหน้านี้ถ้าหากว่าหมัดนี้เข้าเป้ากระโหลกศีรษะของบล็อกโคลี่จะต้องแหลกละเอียดเป็นชิ้นๆ นี่เป็นการโจมตีชี้ชะตาวัดกันว่าฝ่ายไหนจะอยู่และฝ่ายไหนจะต้องตาย หรือไม่ก็อาจจะตายด้วยกันทั้งคู่ ในระหว่างการต่อสู้อันดุเดือดนั้น ซีเนีย จีต้า และ เทียร์ ซึ่งอยู่แนวหน้า รีบกลับมาที่แนวหลัง ระหว่างทางมีนักรบออคเข้ามาขวางทางพวกเธอจำนวนหนึ่งแต่ว่าพวกเธอก็สามารถที่จะฝ่ามันมาได้สำเร็จ พวกเธอมาทันเวลาที่ได้เห็นบล็อกโคลี่ และ Orc Lord กำลังจะแลกหมัดกัน ถ้าหากว่าเป็นอย่างนี้ต่อไปเหตุการณ์จะต้องจบลงโดยที่ตายกันทั้งคู่ “พวกเราไม่ยอมให้มันจบแบบนี้หรอก!! Bash !!!” สามสาวนักดาบพุ่งกระโจนเข้าไปกลางเปลวไฟแห่งการต่อสู้และใช้ทักษะเพิ่มพลังการฟาดฟันเพื่อที่จะโจมตีไปยัง Orc Lord และพยายามจะเปลี่ยนผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้เคร้ง !! ฉัวะ !! พลัก !! การจู่โจมพัลวันเกิดขึ้นไม้กระบองเหล็กของร็อคโคลี่นั้นหวดเข้าไปที่บริเวณศีรษะของ Orc Lord มันเข้าเป้าแต่แรงที่เหลือของบล็อกโคลี่นั้นไม่เพียงพอที่จะสังหาร Orc Lord ลงได้ คมดาบของสามสาว ฟันเข้าที่กลางหลังของ Orc Lord บางส่วนนั้นโดนที่เนื้อและบางส่วนนั้นก็โดนเข้าที่เกาะลำตัวแต่โดยรวมแล้วก็สามารถที่จะสร้างบาดแผลและเรียกเลือดของมันได้มากพอสมควร อีกทั้งการฟันนี้ก็ทำให้การโจมตีของ Orc Lord เปลี่ยนวิถีจนพลาดเป้าไป หมัดของมันนั้นพุ่งแฉลบออกไปด้านข้างศีรษะของบล็อกโคลี่แบบเส้นยาแดงผ่าแปด คมของสนับมือนั้นได้สร้างบาดแผลเป็นทางยาวเอาไว้ที่แก้มของบล็อกโคลี่แทน Orc Lord ที่ถูกโจมตีอย่างหนักไม่อาจจะฝืนทนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้มันจึงล้มลงไปนอนกับพื้นในสภาพที่บาดเจ็บ ค่อนข้างมาก บล็อกโคลี่และนักดาบสาวทั้งสามคนยืนมอง Orc Lord ที่ลงไปนอนกองกับพื้นในสภาพจมกองเลือดพวกเขานั้นกำลังจะเดินเข้าไปเพื่อมอบความตายให้กับ Orc Lord แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น จู่ๆทหารชาวออคจำนวนมากก็วิ่งกรูเข้ามายังจุดที่พวกเขาต่อสู้กันและผู้ที่นำทหารเหล่านั้นมาก็คือOrc Hero ……..
to be continued !!
|
|
|
|
Post by wildrose on Jun 13, 2018 4:53:40 GMT
EP : 17 จุดสิ้นสุดและจุดเริ่มต้นของตำนานบทเล็กๆ (ตอนอวสาน) หลังจากที่พวกบล็อกโคลี่ร่วมมือกันผนึกกำลังจนสามารถที่จะพิชิต Orc Lord ลงได้ในที่สุด แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้คาดการณ์ไว้ก็เกิดขึ้น เมื่อมีนักรบชาวเผ่าออคจำนวนมากดาหน้ากันเข้ามาหาพวกเขาอย่างพร้อมเพรียงและผู้ที่นำเหล่านักรบชาวออคมาก็คือ Orc HeroOrc Hero คือ 1 ใน 2 ผู้นำสุดยอดของชาวเผ่าออค มันแตกต่างจาก Orc Lord ตรงที่มันสวมชุดเกราะดูงดงามอลังการทำจากทองคำ มันถือโล่ขนาดใหญ่ที่ดูแข็งแกร่งทำจากทองคำ และสวมหมวกทองคำประดับด้วยขนนกดูงามสง่าราวกับราชา ซีเนีย และ จีต้า เมื่อเห็นเหล่าทหารออคมากมายดาหน้ากันเข้ามาเช่นนี้ เธอจึงตรงเข้าไปที่ Orc Lord ซึ่งนอนไร้เรี่ยวแรงอยู่ใกล้ๆ และใช้ดาบของพวกเธอพาดเข้าไปที่ลำคอของมันประหนึ่งต้องการจะเตือนเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ของมันว่าผู้นำของมันนั้นเป็นตัวประกันของพวกเธออยู่“การตายในสนามรบถือเป็นเกียรติสูงสุดของชาวเผ่าเรา เจ้าอย่าหวังใช้แผนตัวประกันเลยเปล่าประโยชน์แม่สาวน้อย...” Orc Hero กล่าวขึ้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเยือกเย็นเมื่อมันเมื่อเห็นท่าทางของ ซีเนีย และ จีต้า คำกล่าวของ Orc Hero ทำให้พวกเธอรู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่พวกเธอก็ยังไม่ปล่อยดาบที่พาดลำคอของ Orc Lord อยู่ดีบล็อกโคลี่และเทียร์ซึ่งมีรอยบาดแผลตามตัวมากไม่แพ้กัน ออกไปยืนเป็นแนวหน้าคั่นกลางระหว่าง Orc Hero และกลุ่มปาร์ตี้ของพวกเขา บล็อกโคลี่นั้นดูจะมีอาการเหนื่อยล้ามากกว่าเทียร์อยู่พอสมควร แต่ว่าเขาก็ยังคงกำไม้กระบองเหล็กในมือเอาไว้แน่น และมีท่าทางที่พร้อมจะเข้าไปต่อสู้อย่างเอาชีวิตเข้าแลกได้ตลอดเวลา “ท่านพี่ !! ไม่ต้องเป็นห่วงข้า !! จงฆ่ามนุษย์พวกนี้ซะ !!!” Orc Lord พยายามส่งเสียงออกมาอย่างยากลำบากเพื่อที่จะบอกแก่ Orc Hero ให้เข้าสังหารพวกบล็อกโคลี่ให้สิ้นซากแต่ดูเหมือนว่า Orc Hero จะยังนิ่งเฉยไม่ได้ปฏิบัติตามคำขอของมันเลยแม้แต่น้อย“เจ้าคือผู้แพ้ !! เจ้าไม่มีสิทธิ์มาสั่งอะไรกับข้า….ไอ้น้องชาย” Orc Hero กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สุขุมเยือกเย็นและจริงจังเพื่อย้ำสถานะของ Orc Lord ว่ามันไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจอะไรในการต่อสู้ครั้งนี้อีกแล้ว ผู้ที่มีสิทธิ์ขาดในการบัญชาการทหารเผ่าออคตอนนี้คือ Orc Hero เพียงผู้เดียวเท่านั้น “เอ้า !! จะบุกก็ไม่บุก จะปล่อยเราไปก็ไม่ยอมปล่อย งั้นจะเอายังไงก็ว่ามา….” บล็อกโคลี่กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสุขุมและแข็งกร้าว เขาในตอนนี้ดูกลับมามีสติดี ไม่ได้คุ้มคลั่งเหมือนยามที่ต่อสู้เมื่อครู่นี้อีกแล้ว Orc Lord ที่ถูกเอาดาบพาดคอได้แต่จำใจต้องทนนอนฟังสิ่งที่พวกบล็อกโคลี่และ Orc Hero จะพูดกันต่อไป “เจ้าช่างกล้าหาญมนุษย์ !! ข้าไม่ได้เจอคนแบบเจ้ามาหลายปีแล้ว ข้ารู้สึกได้ถึงสิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์คนอื่นๆในตัวของพวกเจ้า ถ้าอยากจะให้ข้าเดาที่มาของพวกเจ้าล่ะ ก็อยากจะลองคุยกับข้าสักหน่อยไหมล่ะ ?” Orc Hero กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูใจเย็นและสุขุมมันไม่ได้ดูมุทะลุดุดันแบบเดียวกับที่ออคตัวอื่นๆเป็น บล็อกโคลี่รู้สึกได้ว่าไม่มีรังสีการฆ่าฟันออกมาจากตัวของ Orc Hero เลยแม้แต่น้อยเขาจึงรู้ว่ามันไม่ได้มาเพื่อหวังที่จะประมือกับพวกเขา “อย่ามาพูดบ้าๆน่า !! พวกออคอย่างแกรู้จักวิธีการเจรจาด้วยหรอ ? วางแผนอะไรก็บอกมา !” เทียร์กล่าวออกมาด้วยความรู้สึกที่ขุ่นเคืองน้ำเสียงของเธอนั้นฟังดูรังเกียจและไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย แต่ท่าทางของเธอนั้นดูเหมือนว่า Orc Hero จะเข้าใจมันเป็นอย่างดีเขาจึงตอบกลับไปว่า“ถ้ายังงั้นลองเป็นแบบนี้ล่ะ จะอยากเจรจาขึ้นมาบ้างหรือเปล่า ? ไปเอาตัว 2 คนนั้นมา….” Orc Hero สั้งให้ Orc Warrior ไปนำตัววินเซนต์และDoom ซึ่งถูกจับมัดมือมัดเท้าเอาไว้กับท่อนไม้ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ออกมาเบื้องหน้าของพวกบล็อกโคลี่ เมื่อเห็นสองคนนั้นถูกจับก็ทำให้ทุกคนในปาร์ตี้มีอาการตกใจกันอย่างมาก“วินเซนต์ นี่นายถูกจับได้ยังไง ?” บล็อกโคลี่กล่าวถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนกและเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขานั้นถูกจับมัดอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถจะหนีไปไหนได้ วินเซนต์มีสีหน้าที่ดูเสียใจเพราะว่าเขานั้นต้องกลายเป็นเครื่องต่อรองของเพื่อนในปาร์ตี้ของเขาทุกคน “ทหารของข้าเจอเจ้าสองคนนี้ในป่าไม่ไกลจากหมู่บ้าน มันกำลังจะแบกของที่เป็นลัง 2 ใบกลับมาหาพวกเจ้า ในนี่คงจะเป็นสัมภาระที่เจ้าคิดจะเอามันหนีกลับไปด้วยสินะ เจ้าพวกมนุษย์….” Orc Hero มองไปทางลังสัมภาระ 2 ใบที่ทหารออคยกตามมาติดๆ ต่อจากพวกวินเซนต์ ในระหว่างที่เจรจากันอยู่นั้นมาเรียก็ได้ทำการรักษาฟรองค์จนบาดแผลภายนอกส่วนใหญ่ของเขาเริ่มที่จะปิดเข้าหากันและไม่มีเลือดออกแล้ว แต่เธอก็ต้องสูญเสียพลังเวทมนตร์ไปไม่ใช่น้อย ฮารุนะที่ประคองตัวของฟรองค์ในขณะที่มาเรียกำลังลงมือรักษารับรู้ได้ว่าพลังเวทย์มนต์ของมาเรียนั้นมาถึงขีดสุดแล้ว นอกจากเปิดประตูวาปเธอคงจะไม่สามารถใช้เวทมนตร์อะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว “ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่มีทางอื่น นอกจากจะต้องคุยกับแกแล้วสินะเอาล่ะถ้าอย่างนั้น มีอะไรก็รีบๆว่ามา ?” บล็อกโคลี่รู้ได้ว่าพวกเขานั้นไม่มีทางอื่นนอกจากการเจรจาดังนั้นเขาเองก็อยากจะรู้ว่า Orc Hero จะใช้ลูกไม้ประเภทไหนกับพวกเขา Orc Hero เมื่อได้ยินบล็อกโคลี่พูดดังนั้นมันก็ยิ้มที่มุมปากเรากลับว่าสิ่งที่มันคิดนั้นเป็นไปดั่งใจปรารถนาของมันจนได้“พวกเจ้าไม่ใช่มนุษย์ปกติใช่ไหม ? มีอะไรที่พวกเจ้าแตกต่างจากคนอื่น จงบอกมันกับข้ามาซะ” Orc Hero กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอยากรู้อยากเห็น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะต้องเป็นออคที่มีสติปัญญาสูงที่สุดภายในเผ่านี้อย่างแน่นอน “ไม่ใช่ !! ก็อย่างที่พวกแกเห็นพวกเราเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากคนอื่นเลย จะมีก็แค่พวกเราไม่ใช่มนุษย์ที่อยู่ในโลกใบนี้มาตั้งแต่แรก แต่พวกเราถูกพาตัวมาที่นี่ ….” บล็อกโคลี่เริ่มที่จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวของพวกเขาในตอนที่มาถึงโลกใบนี้ใหม่ๆให้กับ Orc Hero ผู้มีความสงสัยใคร่รู้ได้ฟัง ทันทีที่มันได้เริ่มฟังแววตาของมันนั้นก็เปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็นฉายออกมา “สรุปได้ว่าพวกเจ้าไม่ใช่คนของโลกใบนี้ แต่เป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้พวกเจ้าถูกลบความทรงจำและมีอะไรบางอย่างพาพวกเจ้ามาที่นี่ ถ้าหากอยากได้ความทรงจำคืนและอยากจะกลับไปสู่โลกเดิมก็ให้ทำการสังหารแม่ทัพปีศาจทั้งหมดให้ได้ใช่ไหม ? น่าสนใจจริงๆ…….” Orc Hero สรุปเรื่องราวที่ได้ฟังออกมาได้อย่างตรงประเด็น มันยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่สนุกสนาน แต่ภายในใจของมันนั้นจะเชื่อในสิ่งที่บล็อกโคลี่ได้เล่าออกมาไหมนั้นไม่มีใครรู้ “ข้าเคยได้ยินมาจากท่านผู้เฒ่าเมื่อนานมาแล้วว่า ในยามที่ความมืดมิดแห่งรัตติกาลเข้ามาปกคลุมยุคสมัย ในตอนนั้นเทพเจ้าแห่งเหล่ามนุษย์จะทำการอัญเชิญผู้ที่อยู่นอกเหนือกงล้อแห่งชะตากรรมของเทพธิดาแห่งโชคชะตาทั้งสามมายังโลกใบนี้ และพวกเขานั้นจะเป็นผู้ต่อกรกับความมืดแห่งรัตติกาล ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวันนี้ได้มาถึงแล้วในขนาดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่….” Orc Hero กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูตื่นเต้น แววตาของมันจับจ้องไปยังบล็อกโคลี่และสมาชิกคนอื่นๆในปาตี้อย่างอยากรู้อยากเห็น “เดี๋ยวก่อนนะ !! ถ้าอย่างนั้นพวกแกก็ไม่ใช่หนึ่งในขุนพลปีศาจงั้นหรือ ?” ซีเนียกล่าวถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่แปลกใจ เพราะเธอนั้นคิดว่าเผ่าออคก็คือหนึ่งในบรรดาสมุนของจอมปีศาจเช่นกัน คำถามของเธอทำให้ Orc Hero หัวเราะออกมาดังลั่นอย่างชวนหัว ก่อนที่มันจะตอบเธอกลับไปว่า “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกแม่สาวน้อย พวกเราชาวออคเป็นเผ่าพันธุ์โบราณที่อยู่มาบนโลกนี้ตั้งแต่ที่โลกใบนี้ถือกำเนิดขึ้นมา พวกเรามีเทพเจ้าเป็นของตนเองและ เทพพระเจ้าของเรานั้นก็ไม่ได้อ่อนแอหรือมีจิตใจโลเลแบบเทพเจ้าของพวกมนุษย์ ท่านแข็งแกร่ง สง่างามองอาจ และซื่อตรง และท่านจะคอยชี้นำเราให้ผ่านพ้นเรื่องยากลำบากต่างๆไปได้ ดังนั้นจอมปีศาจจึงไม่มีความจำเป็นอะไรสำหรับพวกเราเลย แล้วเหตุใดพวกเราจึงจะต้องลดตัวลงไปเป็นลูกน้องของมันกัน ?” Orc Hero กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่กล้าหาญและฟังดูหยิ่งทระนง แต่นี่ก็เป็นหนึ่งในคุณสมบัติอันจำเป็นยิ่งสำหรับความเป็นผู้นำของเผ่าพันธุ์นักรบเช่นนี้ “เข้าใจละ ! ถ้าในเมื่อพวกแกไม่ใช่ปีศาจเราก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องหาทางไปกำจัดพวกแก เรื่องราวของเราที่พวกแกอยากรู้เราก็เล่าไปหมดแล้ว ที่นี้จะยื่นข้อเสนออะไรก็รีบๆบอกมา” บล็อกโคลี่กล่าวขึ้นกับ Orc Hero ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสุขุมเยือกเย็น Orc Hero เมื่อได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเบาๆก่อนที่จะตอบไปว่า“เอาเพื่อนของเจ้าและสัมภาระของเจ้าคืนไป แต่เจ้าจะต้องคืนตัวคนของเรามาให้กับเรา” Orc Hero กล่าวขึ้นมาอย่างหนักแน่น พวกร็อคโคลีนั้นเข้าใจถึงสิ่งที่มันต้องการจะสื่อความหมายออกมาเป็นอย่างดี แต่เพื่อความรัดกุมจึงจำเป็นจะต้องต่อรองกันให้เด็ดขาดกว่านี้ บล็อกโคลี่จึงตอบกลับไปว่า“หลังจากที่พวกเราคืนคนของพวกแกกลับไปแล้ว พวกแกจะต้องไม่มาโจมตีเราอีกเ ราจะออกจากหมู่บ้านของแกไปแต่โดยดี จะต้องไม่มีใครบาดเจ็บเพิ่ม ตกลงไหม ?” บล็อกโคลี่กล่าวเพิ่มเพื่อที่จะขอสงบศึกกับพวกออค เพราะว่าเขานั้นไม่ต้องการที่จะเข้ามายุ่งกับเขาออกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว Orc Hero เมื่อได้ยินดังนั้นก็พยักหน้ายอมรับ“แก้มัดให้ 2 คนนี่แล้วส่งตัวมันกลับ” Orc Hero สั่งการออกมาอย่างรวดเร็ว Orc Warrior รีบตรงเข้าไปแกะเชือกซึ่งมัดมือของวินเซนต์ และDoom ออกอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งส่งลังสัมภาระของพวกเขาคืนให้แก่สองคนนั้นแต่โดยดี วินเซนต์ และDoomค่อยๆถือลังสัมภาระเดินกลับมาทางปาร์ตี้ของพวกบล็อกโคลี่ซีเนียและจีต้ายกดาบที่พาดลำคอของ Orc Lord ออกและนำมันมาเก็บเข้าไว้ในฝักตามเดิมเพื่อปล่อยตัว Orc Lord ไปตามข้อตกลงที่ได้กำหนดเอาไว้ Orc Warrior สองคนรีบวิ่งเข้ามาหิ้วปีกร่างของ Orc Lord เพื่อที่จะพาไปรักษาพยาบาลภายในหมู่บ้านทันที ในช่างระหว่างที่ถูกแบกไปนั้น Orc Lord ตะโกนออกมาด้วยความแค้นว่า “พวกแกไม่ใช่ผู้ชนะ !! พวกแกใช้คนจำนวนมากมารุมข้า !! คอยดูเถอะแค้นนี้ข้าจะต้องชำระ !!” Orc Lord ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงด้วยน้ำเสียงที่คลั่งแค้น ก่อนที่มันจะโดนหิ้วปีกหายกลับไป Orc Hero ยืนมองดูการแลกเปลี่ยนตัวประกันด้วยสีหน้าที่สุขุมรอบคอบ หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างได้ตัวประกันของตนกลับคืนไปแล้ว พวกทหารชาวเผ่าออคซึ่งอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของ Orc Hero ก็ค่อยๆทยอยกันเดินหันหลังกลับไปอย่างสงบ Orc Hero เองก็กำลังจะหันหลังเดินกลับไปเช่นกัน แต่ทว่าทันใดนั้นก็มีทหาร Orc Warrior นายหนึ่งซึ่งอยู่ในสภาพได้รับบาดเจ็บ ตามตัวของเขามีรอยแผลจากของมีคมและมีลูกธนูปักอยู่จำนวนหนึ่งวิ่งเข้ามาหา Orc Hero ด้วยท่าทางที่ดูรีบร้อนและตื่นตระหนกตกใจ ก่อนที่มันจะกล่าวกับ Orc Hero ว่า“ท่านหัวหน้าแย่แล้ว !! ทิศใต้ของหมู่บ้านเรากำลังถูกโจมตีพวก Goblin !!” Orc Hero ได้ยินดังนั้นก็เข้าใจสถานการณ์ได้เป็นอย่างดีมันพยักหน้าเบาๆเป็นการรับทราบสิ่งที่ Orc Warrior ตัวนั้นบอกหลังจากนั้นมันก็หันมาพูดกับพวกบล็อคโคลี่ว่า“เจ้าพวกมนุษย์ข้าหมดธุระกับเจ้าแล้ว อยากจะไปไหนก็รีบไปซะ !!” Orc Hero กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบและและฟังดูเย็นชา จากนั้นมันก็หันหลังเดินกลับเข้าหมู่บ้านไปพร้อมๆกับเหล่าสมุนของมันโดยไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย บล็อกโคลี่เมื่อเห็นสถานการณ์ทุกอย่างจบลงแล้ว เขาก็เปิดประตูวาปเพื่อจะให้ทุกคนเดินทางกลับสู่เมือง Prontera แต่ว่ากลุ่มของมาเรียนั้นปฏิเสธ เพราะว่าเธอนั้นมีภารกิจสำคัญในการส่งจดหมายด่วนไปยังเมือง Geffen ดังนั้นเธอจึงต้องขอแยกตัวออกจากกลุ่มของพวกบล็อคโคลี่เพื่อไปทำภารกิจของเธอให้ลุล่วงก่อนที่จะไปมาเรียนั้นฝากให้บร็อคโคลี่ช่วยดูแลฟรองค์ที่ยังนอนหลับสลบไสลไม่ได้สติกลับไปที่เมือง Prontera ไปกับพวกเขาด้วย บร็อคโคลี่กล่าวรับปากหลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองกลุ่มก็แยกทางกัน เวลาในตอนนี้เป็นเวลารุ่งเช้าพอดีแสงอาทิตย์เริ่มจะโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้า การต่อสู้ยามค่ำคืนที่แสนยาวนานได้จบลงในสภาพที่ทุลักทุเล“เราได้สัมภาระกลับคืนมาแบบนี้หมายความว่าภารกิจของเรายังไม่ได้ล้มเหลวใช่ไหม ?” วินเซนต์กล่าวขึ้นเกี่ยวกับภารกิจที่พวกเขาจำเป็นจะต้องทำ วินเซนต์นั้นไม่อยากที่จะต้องล้มเลิกภารกิจกลางทางเพราะว่าสัมภาระของพวกเขานั้นก็ยังไม่ได้เสียหาย และวันในการเดินทางก็ยังไม่ได้ถึงกำหนดเส้นตาย “นั่นสินะไว้เรากลับไปถึง Prontera เราค่อยเตรียมเสบียงและเดินทางกันใหม่อีกครั้งเถอะ เวลาที่เหลือน่าจะยังทันอยู่ สำหรับพวกเรานั้นไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกแต่ว่าคุณจีต้านี่สิครับ ภารกิจของคุณล้มเหลวไปแล้วนี่นาสัมภาระก็ไม่ได้คืนมาซะด้วย ผมเสียใจด้วยนะครับ” บร็อคโคลี่กล่าวกับจีต้าด้วยน้ำเสียงที่ดูเสียใจกับความผิดพลาดของเธอ แต่เธอกลับหัวเราะออกมาเบาๆและยิ้มตอบอย่างสดใสก่อนที่จะพูดออกมา่า“ความล้มเหลวมันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ! ถ้าหากเรายังมีชีวิตอยู่ต่อไปจะต้องมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นแน่ !!ดังนั้นไม่เป็นไรหรอก !!” เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างนั้นบล็อคโคลี่ก็หัวเราะออกมาอย่างโล่งใจ จากนั้นเสียงหัวเราะของสมาชิกทุกคนในปาร์ตี้ก็ดังขึ้นมาโดยไม่ได้นัดกันไว้ บล็อกโคลี่เปิดประตูวาปเพื่อกลับสู่เมืองจากนั้นทุกคนก็ได้เดินทางเพื่อกลับไปตั้งหลักใหม่ยังเมือง Prontera - กลางทะเลทราย Sograt Desert - เป็นเวลากว่า 3 วันแล้วที่ลักค์ออกเดินทางเพื่อมุ่งหน้าสู่เมือง Morroc เพื่อทำการแสวงบุญในการเปลี่ยนอาชีพเป็นนักบวชในตอนนี้เขากำลังเดินทางอยู่กลางทะเลทราย Sograt Desert แสงอาทิตย์ที่ร้อนแรง ทะเลทรายสีน้ำตาลอมส้มที่ร้อนระอุ และท้องฟ้าสีครามสดใสเป็นบรรยากาศที่มองไปแล้วสุดลูกหูลูกตา “อ๊าาา !! เมื่อไหร่จะถึงสักทีนะ Morroc !!” ลักค์ตะโกนขึ้นมากลางความเวิ้งว้างของทะเลทรายดังลั่นเพราะอาหารและน้ำดื่มของเขานั้นใกล้จะหมดลงแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ถึงเมือง Morroc สักที เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีครามที่แสนกว้างใหญ่ กลางทะเลทรายเช่นนี้มันเป็นสีฟ้าสดใสและเมฆอยู่น้อยมาก หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น“เอาละวันนี้ !! เราก็มาเดินหน้ากันอย่างเต็มกำลังเถอะ !!” ลักค์พูดขึ้นมาพลางหันหน้าไปมองเจ้านก Pecopeco ที่เขาเช่ามาเพื่อเป็นพาหนะและในตอนนี้เขาก็กำลังขี่มันอยู่ เจ้านกนั้นได้แต่ทำหน้างุนงงเพราะไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับมันแต่ มันก็ยังคงส่งเสียงร้องออกมาอย่างซื่อสัตย์ ก่อนที่มันจะเร่งฝีเท้าพาเจ้านายของมันเดินทางไปในทะเลทรายอันกว้างใหญ่อย่างขยันขันแข็ง ลักค์เพ่งสายตามองไปข้างหน้าอยากมีความหวังว่าวันนี้เขาจะได้พบกับเมือง Morroc เสียทีนักผจญภัยแต่ละคนก็มีเส้นทางเดินเป็นของตนเอง แม้ว่าในบางครั้งเส้นทางของพวกเขาจะต้องเวียนมาบรรจบพบกันบ้าง แต่ทุกครั้งที่มีการมาบรรจบกันของเส้นทาง มักจะมีเรื่องราวเกิดขึ้นใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอ ถึงแม้เรื่องราวเหล่านั้นจะไม่ใช่ตำนานของผู้กล้าที่ยิ่งใหญ่ในนิทานซึ่งดูกล้าหาญ องอาจ และสามารถทำให้เด็กๆหลับฝันดี แต่มันก็เป็นตำนานบทเล็กๆ ของเหล่าผู้คนที่จะสามารถเล่าขานกันไปได้ไม่รู้จบ …….Ragnarok World : Little Legend End.
|
|
